
Nog een stukje gras tegen gekomen waar nogal wat sneeuw op lag en Nino ging rollebollend, kopjesduikelend er door heen en genoot zichtbaar. Plotseling hoorden wij een hond(je) enorm piepen en het bleef maar doorgaan.Zo snel ik kon, want het was echt glibberen op het geluid af gegaan. In een spekgladde greppel was een soort van Maltezer hondje naar beneden gegleden de half bevroren sloot in en probeerde op de kant te komen, maar het was te glad. En schreeuwen dat die deed.
Geen baasje in de buurt. Ik zat net te bedenken hoe ik erbij kon komen zonder te vallen ( want dat is even niet zo gunstig voor mij als ik nu val, ik ben net aan mijn nier geopereerd) Toosje en Nulay stonden beiden net zo dom te kijken als ik, maar Nino glibberde naar beneden en toen

Het was even helemaal stil en bij mij gekomen stond Nino daar, nog steeds het koppie in zijn bek.
Dus ik zei:"Los" wat hij ook meteen deed. En toen kwam het duveltje in het hondje naar boven. Ik denk van de schrik sprong die omhoog en zei twee keer "hap, hap" zo in Nino's neus en toen nam die een spurt en vloog weg.
Nino bleef helemaal beduusd staan. Hij snapte er helemaal niets van. Dat was dus de dank voor zijn reddingsaktie.
Maar ik heb het goed gemaakt. Ik heb hem helemaal platgeknuffeld en ik had gelukkig nog heel wat koekjes in mijn jaszak.
