Heel af en toe passeerde ons een eigenaar met hond, of een wandelend ouder echtpaar.
Maar voor de rest, het strand bijna van ons alleen. Kabbelende golven. Honden die heerlijk aan het rennen waren bij de vloedlijn en af en toe het water in sprongen. Handen in mijn zakken. Nadenken over het afgelopen jaar en het jaar wat komen gaat en waarin ik oma wordt.
De zachte, iets koude wind op mijn wangen, net lekker fris, niet hinderlijk. Het geluid van het water en de meeuwen en af en toe Nulay die blaffend Nino uitdaagde. Een tijdje bleef ik staan , mijn blik richting zee . Ondertussen waren de honden wel verder gelopen en toen ik keek speelden ze op ongeveer 40 meter afstand met elkaar.
Ik nam de hondenfluit en blies de hun bekende toon. Drie koppies gingen omhoog en, alsof ze een weddenschap hadden afgesloten wie er het snelst was, kwamen ze aangerend, bijna zij aan zij. Blond , zwart en bruin. Ongeveer een meter voor mij gingen ze alledrie op de rem en zaten ze op hun achterste. Drie blijde koppies met stralende oogjes. In afwachting van een koekje, want dat wisten ze , die zaten in mijn zak.
Op dat moment kreeg ik zo'n warm gevoel over mij heen. Daar zaten ze dan Toosje links, in het midden Nulay en rechts Nino.
Zij aan zij , zachte koppie, ondeugend koppie, boeventronie. Alledrie zo verschillend , en toch, alledrie zo het zelfde, zo speciaal .
Een verrijking in mijn leven. Dan sta je daar , mijn hand ging naar mijn zak om 3 koekjes te pakken , die voorzichtig in ontvangst werden genomen en daar gingen ze weer. 3 kwispelende staarten, genietend van de vrijheid en genietend van elkaar.
Dan weet je in ene wat geluk is.
google maar gelukshormoon 
Keo 26-03-2009
Harvey 30-07-2015
