Ze vond het heerlijk sprong op haar achterpoten door de sneeuw en gooide daarbij haar stok omhoog.
Al spelend kwam ze dichterbij de sloot in de buurt. Ik riep haar op het moment dat haar stok door de lucht vloog richting de sloot.
Ze sprong op mij af en bedacht zich...... haar stok moest immers mee
Ze had een enorme vaart en belande midden in de bevroren sloot toen ze haar stok uit de lucht greep.
De stok was ineens niet meer belangrijk ik zag de paniek in haar ogen en ze spetterde erop los.
Mijn 1e reactie was ik spring de sloot in, op de een of andere manier bedacht ik mij en riep rustig maar meisje
kom maar deze kant.
Doordat ik rustig bleef en aan de kant vd sloot ging zitten werd zij ook kalm en ineens had ze de slag te pakken. Ze zwom rustig maar met moeite (door de kou en het ijs) naar mij toe.
Gelukkig kreeg ik haar uit de sloot omhoog, ik trok haar op mijn schoot zodat ze iets warmer werd enben snel naar huis gegaan.
Wat was dat schrikken zeg een labrador is een echte zwemmer maar rottweilers kunnen het gelukkig ook
Ik had ook graag gewacht met de zwemles, Bommel had het graag voor gedaan