Die krengen luisteren niet
Geplaatst: 04 mar 2010, 18:45
Want dat zijn niet mijn woorden , maar de woorden van een meneer die ik vandaag tijdens de wandeling tegenkwam met zijn hond. Losloop gebied, zijn hond los, die van mij ook. Zijn hond ( ook een reu )rook blijkbaar lekker, want de reutjes gingen er met de neus in de wind achterna. Aangezien ze verder niet opdringerig waren liet ik ze gewoon gaan. Ik weet uit ervaring dat ze binnen de kortste keren weer terug zijn, dus mooi laten lopen.
"Jaaaaaa" zegt die man plotseling tegen mij. " Die krengen van u luisteren niet"
Luisteren niet?? Ik had helemaal niets gezegd, maar liep gewoon te banjeren.
"Neem er dan ook gewoon drie, alsof het nog niet erg genoeg is als één er niet luistert."
Ik denk nog, wat heeft die vent toch, wil die ruzie maken of zo, dus ik zei nog steeds niks.
Ondertussen waren mijn drietal al lang weer iets anders aan het doen, aan het snuffelen ergens in de bosjes -- mag het
" Ik heb wel zo'n hekel aan mensen , die een hond nemen en er de ballen verstand van hebben" vervolgde de aardige meneer zijn relaas.
Ik dacht, ga nog ff zo door, was wel benieuwd wat hij nog meer in petto had.
"Een gevaar voor de samenleving" kwam het , niet kort daarna.
Toen was mijn lontje op."Heb hem even vuil aangekeken en gevraagd wat hij nou eigenlijk wilde"."Niets , zei hij , "Ik heb toch al gezegd, die krengen luisteren niet".
"Man , zei ik, " waar moeten ze dan naar luisteren ,ik heb toch helemaal niets gezegd!! Langzaam kwam hij mij de strot uit eerlijk gezegd. Zijn hond zat braaf naast hem ondertussen, dat weer wel.
"Wedden dat , als u ze roept, ze niet komen?? , zei hij.
"Ik roep ze haast nooit" zei ik weer. " Ik weet wel waarom..." zei de man "omdat ze toch niet luisteren.
" Nee" zei ik .... ondertussen een schietgebedje zeggend, terwijl ik mijn fluitje pakte.
"Ik roep ze bijna nooit, omdat ik ze fluit".
Toen ik dat gezegd had, liet ik het fluitje horen. Als door drie horzels gestoken, kwamen een bruine, een blonde en een zwarte hond aanrennen en precies voor mij gingen ze alledrie zitten.
( Mijn schietgebedje had gelukkig Ons Lieve Heer bereikt
)
Meneer zei niets meer, maar ik wel:" He, wat jammer nou dat we niet gewed hebben, want ik denk dat ik de weddenschap gewonnen zou hebben. Goedemiddag".
Stiekem had ik mijn hand in mijn linker zak gedaan en een beetje heen en weer gerommeld.
En naar dat gebaar en geluidje
luisteren ze echt supergoed. 3 hondjes keurig naast ( kijkend naar mij ( nou ja, kijkend naar mijn jaszak 
) liepen keurig naast tot we de bocht om waren.
Ik heb ze alledrie platgeknuffeld.
Ach, soms, heel soms, luisteren ze toch wel een beetje.
"Jaaaaaa" zegt die man plotseling tegen mij. " Die krengen van u luisteren niet"
Luisteren niet?? Ik had helemaal niets gezegd, maar liep gewoon te banjeren."Neem er dan ook gewoon drie, alsof het nog niet erg genoeg is als één er niet luistert."
Ik denk nog, wat heeft die vent toch, wil die ruzie maken of zo, dus ik zei nog steeds niks.
Ondertussen waren mijn drietal al lang weer iets anders aan het doen, aan het snuffelen ergens in de bosjes -- mag het
" Ik heb wel zo'n hekel aan mensen , die een hond nemen en er de ballen verstand van hebben" vervolgde de aardige meneer zijn relaas.
Ik dacht, ga nog ff zo door, was wel benieuwd wat hij nog meer in petto had.
"Een gevaar voor de samenleving" kwam het , niet kort daarna.
Toen was mijn lontje op."Heb hem even vuil aangekeken en gevraagd wat hij nou eigenlijk wilde"."Niets , zei hij , "Ik heb toch al gezegd, die krengen luisteren niet".
"Man , zei ik, " waar moeten ze dan naar luisteren ,ik heb toch helemaal niets gezegd!! Langzaam kwam hij mij de strot uit eerlijk gezegd. Zijn hond zat braaf naast hem ondertussen, dat weer wel.
"Wedden dat , als u ze roept, ze niet komen?? , zei hij.
"Ik roep ze haast nooit" zei ik weer. " Ik weet wel waarom..." zei de man "omdat ze toch niet luisteren.
" Nee" zei ik .... ondertussen een schietgebedje zeggend, terwijl ik mijn fluitje pakte.
"Ik roep ze bijna nooit, omdat ik ze fluit".
Toen ik dat gezegd had, liet ik het fluitje horen. Als door drie horzels gestoken, kwamen een bruine, een blonde en een zwarte hond aanrennen en precies voor mij gingen ze alledrie zitten.
( Mijn schietgebedje had gelukkig Ons Lieve Heer bereikt
)Meneer zei niets meer, maar ik wel:" He, wat jammer nou dat we niet gewed hebben, want ik denk dat ik de weddenschap gewonnen zou hebben. Goedemiddag".
Stiekem had ik mijn hand in mijn linker zak gedaan en een beetje heen en weer gerommeld.
En naar dat gebaar en geluidje
luisteren ze echt supergoed. 3 hondjes keurig naast ( kijkend naar mij ( nou ja, kijkend naar mijn jaszak ) liepen keurig naast tot we de bocht om waren. Ik heb ze alledrie platgeknuffeld.
Ach, soms, heel soms, luisteren ze toch wel een beetje.
