Labradorforum

Quincy is 3 jaar geleden uit mijn leven verdwenen en het lijkt nog als de dag van gisteren.
Ik mis haar nog zo ontzettend. Het komt bij vlagen, maar elke dag denk ik aan haar en de ene dag kan ik er beter tegen dan de andere dag.
Aangezien dichten me niet lukt, zet ik wat fotootjes van Quincy hier neer.

Nooit meer mijn 2 lieve meisjes voor het raam om te kijken waar het vrouwtje blijft


Heerlijk op het strand


In haar element


Samen met Yentl, heerlijk rennend


Met haar lieve kopje op de rand van de mand.


Een maand voor haar overlijden, heerlijk spelend met haar knuffel.

Heel veel sterkte, ze was een lieverd zo te zien

Heel veel sterkte!!

Héél veel sterkte, hoor, ik weet hoe het voelt als je je grote vriend(in) moet missen, er is bij ook nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan Youri, mijn lieve oude mannetje denk. Maar ik weet zeker dat ze altijd bij ons zijn want liefde is oneindig!! Ik denk aan je, lieve groetjes van Alice.

Het blijft pijn doen........ik weet het....



sterkte!!

sterkte hoor,het gemis blijft

sterkte!!!

Wat een lieve snoet,
veel sterkte gewenst!

Het blijft zo moeilijk!
Heel veel sterkte!

3 jaar alweer? pff, waar blijft de tijd

Ik kan quincy nog zo goed herinneren, ook toen je met het nieuws kwam dat zij tumor had en ook dat zij in de auto is overleden toen je met haar op weg was naar de kliniek.

Dat koppie van quincy... ze was mooi!!

Zelf kan ik ook niet goed gedichten maken, helemaal niet eens!! Maar gewoon, de woorden die je zegt zegt al genoeg hoe erg je haar mist en wat voor een hond ze was.


Ik denk echt iedere dag aan Buddy. Heb er nog moeilijk mee. Het wordt minder, kweet het maar ik kan het me niet voorstellen


Alsnog sterkte!!!

Ook voor jouw zeer veel sterkte gewenst vandaag!!!!

Dorette heeft een mooi gedicht gemaakt voor mij.

Jij was voor mij een prachtig geschenk
Quincy, er is geen dag dat ik niet aan je denk
Nog steeds komen er tranen want jij bent er niet meer
Je te moeten missen doet nog telkens zo zeer.

Je vriendelijke ogen, je prachtige blonde vacht
Jij bracht vreugde in mijn leven , je was zo mooi en zo zacht
Veel wandelingen hebben wij samen ondernomen
Het was zo fijn dat jij in mijn leven was gekomen.

Maar het noodlot sloeg toe, ik ging met jou naar de kliniek
En daar vertelden zij mij dat je was ernstig ziek
Je moest geopereerd maar daar was eerst nog het weekend
Ik wilde je nog even meenemen naar huis, omdat je daar alles kent.

Ik reed naar huis en achter in de auto lag jij te slapen
Mijn gedachten waren angstig, zou de operatie straks slagen
Maar het onvoorstelbare was toen geschiedt
En ik geloofde bijna mijn eigen ogen niet.

Tijdens de reis naar huis ben jij overleden
En je had nog wel zo tegen de ziekte gestreden
Met pijn in mijn hart denk ik nog altijd aan deze dag
En in mijn netvlies staat voor altijd hoe jij toen daar lag.

Op deze dag ben jij zachtjes op pad naar de regenboogbrug gegaan
En ik bleef achter, verdrietig en ontdaan.
Maar Quincy, nu drie jaar later wil ik je even laten weten
Ik ben en zal je nooit meer vergeten.

wat lief van Dorette dat zij een mooi gedicht heeft gemaakt voor jou. Kreeg kippevel bij het lezen van het gedicht...

Och Quincy, is het echt alweer drie jaar geleden? Wat een prachtige foto's, Lidy.

Sterkte!! Het is en blijft een groot gemis, als je kanjer er niet meer is!