Na het lezen van verschillende berichten besloot ik ook met tranen in mijn ogen wat te schrijven over mijn lieve Desie.
Dees is de moeder van twee van de drie honden die ik nu nog mag hebben.
Ze is vorig jaar april ingeslapen na een maagbloeding te hebben gehad.
Het klinkt misschien raar maar ik mis haar nog elke dag.
Gelukkig kan ik van haar dochters nog genieten en leeft ze zo nog voort
Als je een hond lang bij je hebt gehad is ze toch een deel van de familie geworden. Dan kan ik mij heel goed voorstellen dat je haar aanwezigheid mist. Wat blijft zijn de mooie herinneringen , geef die een plekje in je hart.
Nino&Toosje schreef:Als je een hond lang bij je hebt gehad is ze toch een deel van de familie geworden. Dan kan ik mij heel goed voorstellen dat je haar aanwezigheid mist. Wat blijft zijn de mooie herinneringen , geef die een plekje in je hart.
Je zult er rond deze tijd waarschijnlijk nog extra aan denken... En je zal haar nooit vergeten en dat moet je ook niet doen je moet zoals de anderen zeggen de mooie herinneringen houden en haar nooit vergeten... Wel heel mooi dat je haar dochters hebt en dat ze toch nog een beetje voortleeft op deze manier toch... Heel veel sterkte..
Hoi Miranda. Ik vind het niet meer dan normaal dat je je lieve meisje nog steeds heel erg mist en ik wil je dan ook nog heel veel sterkte wensen met het verlies van jouw lieve Desie.
Een hond is een maatje en als je een maatje verliest zul je die zeker missen. Ik mis ook al mijn honden die ik heb verloren. Maar in mijn hart zijn heel veel lieve leuke grappige en (eerlijk toegegegeven) wat pijnlijke herinneringen die ik bij me draag zolang ik leef.
Sterkte hoor nu de sterfdatum naderbij komt, dan denk je er vast ook meer aan.
Je maatje blijft voortleven, ook al zijn ze niet zichtbaar aanwezig!! Ze hebben een speciaal plekje in je hart! Sterkte voor de dagen dat het gemis je even teveel wordt.
Ciba (Ciba van Budiliumhof) 22-10-2005 ~ 25-4-2008 Yara (Raspberrycream van Budiliumhof) 7-3-2008