Labradorforum

Ik ging vandaag met Noah een rondje zuigerplas lopen.
Op het begin kwamen wij een stel tegen met een bruine labrador teef, echt een leukerd, Noah dacht er ook zo over en was lekker met haar aan het spelen, toen ik verder wou zei ik nog tegen die mensen ik lijn hem even aan anders heeft u zo nog een extra hond mee naar huis.
En toen liepen we verder...
Op een gegeven moment werd ik gebeld door een collega dus ik lijn Noah even aan en ga even rustig op een bankje zitten, gesprek heeft ongeveer 15 minuten geduurd.
Daarna liepen wij verder en kwamen we een man tegen met een grote reu van het "weet ik veel" ras, en die vroeg mij of ik een bruine labrador teef had zien lopen, ik zeg nog ja daarnet nog ongeveer 25 minuten geleden met een stel daar verderop, zegt die man ooo maar die zijn nu hun hond kwijt en zijn driftig aan het zoeken, dus als je wil let dan even op of je haar ziet en die man liep weer verder.
Ik verder lopen met Noah en ondertussen goed opletten of ik dat teefje zie maar dit was helaas niet het geval.
Weer op de parkeerplaats aangekomen kom ik die mensen tegen en het eerste wat ik vraag is of ze hun hondje al weer terug hadden, maar nee ze waren nog steeds aan het zoeken, ze waren hun hond ongeveer 5 minuten nadat Noah en zij gespeeld hadden kwijtgeraakt.
Het hondje was heel rustig de bosjes in gelopen bij de parkeerplaats en niet meer terug gekomen en het duurde wel erg lang en bij de bosjes was ze nergens te vinden.
Ik heb samen met Noah nog geholpen met zoeken en wat mij dan meteen weer opvalt is dat veel andere mensen dat niet eens doen maar gewoon even zeggen "o wat erg" en weer doorlopen.
Ik kan me dat als honden eigenaar dus echt niet voorstellen.
De eigenaren van het teefje bleven er erg rustig onder wat ik echt knap vond ik had allang gek geworden denk ik.
Na een tijdje zoeken (Noah ondertussen lekker in de auto liggen te slapen) was ze gelukkig terecht, ze was verderop langs een aantal vissers gelopen, dus zo konden ze haar vinden.
Maar wat voelde ik met deze mensen mee zeg, het zal je maar gebeuren je hondje zoek

ja daar moet je niet aan denken gelukkig was ze weer terug

ja idd. De mensen zouden zelf ook niet mee helpen of wat dan ook. of je krijgt een opmerking van dan moet je hem maar bij je houden. Bij ons in de buurt woont een vrouw met een portugees jachthondje. die gaat er ook geregeld van door. Laats ook maar toen heb ik met Diezel ook lopen zoeken. Haar roepen en fluiten enz. Maar toen bleek dat iemand anders haar had gevonden. Gelukkig maar. zeker als het bekende zijn help ik wel mee hoor!. Maar ik zou ook echt niet rustig zijn als mijn hond weg is.

Ik kwam hier vorige week nog een hondje tegen zonder baas. Was een leuk en sociaal beestje en liep een straat met mij mee naar huis. In de straat bij mij zaten wat oudere dames buiten in het zonnetje, dus ik gevraagd of zij wisten van wie het hondje was, maar niemand wist het. Ze wisten alleen dat hij er al de hele ochtend liep en dat ze hem steeds wegjoegen omdat hij op een hondje van hun wilde rijden. Ik dus nogal verbaasd, van nou laat ik dan de dierenambulance maar bellen.
In de tussentijd Kaya binnen gebracht en het hondje buiten in de gaten gehouden, want je moet er niet aan denken dat zo'n beestje onder een auto komt. Na ongeveer 10 minuten kwam het baasje aanlopen en ze riep vanaf een meter of 30 naar het hondje en ging er weer vandoor alsof er niets gebeurd was .

Sommige mensen...zich niet om een hondje bekommeren (telefoontje is een kleine moeite).

Gelukkig dat het hondje weer terecht is.
Als het mij zou gebeuren zou ik compleet doordraaien denk ik.

oef, hier ook totale paniek hoor als ik Keo kwijt raak

Een paar weekjes geleden waren we op bezoek bij mijn schoonmoeder.
Haar man ging even wat pakken uit het fietsenhok en moet daarvoor door de tuindeur. Ik zag wel dat Maggie achter hem aan hobbelde maar had ook verwacht dat Maggie wel weer mee terug zou komen.
Na een minuut of wat had ik door dat Maggie verdwenen was.
Nou, totale paniek dus.
Gelukkig waren buiten op straat 2 jongens aan het voetballen die haar voorbij hadden zien komen.
Madame stond vrolijk 3 tuinen verder kattenkeutels te vreten.
Ik was zo kwaad en opgelucht tegenlijk.
We hebben haar nu al 12 jaar en zoiets heeft ze ons nog nooit geflikt.

Bah nee daar moet je toch niet aan denken..

Pff altijd schrikken als iemand zijn hond kwijt is Lief dat je meegeholpen hebt Dat had ik ook gedaan.
Gelukkig is ze ook weer gevonden

corretje schreef:ja idd. De mensen zouden zelf ook niet mee helpen of wat dan ook. of je krijgt een opmerking van dan moet je hem maar bij je houden. Bij ons in de buurt woont een vrouw met een portugees jachthondje. die gaat er ook geregeld van door. Laats ook maar toen heb ik met Diezel ook lopen zoeken. Haar roepen en fluiten enz. Maar toen bleek dat iemand anders haar had gevonden. Gelukkig maar. zeker als het bekende zijn help ik wel mee hoor!. Maar ik zou ook echt niet rustig zijn als mijn hond weg is.

Ja en dat snap ik echt niet, het kan toch altijd gebeuren en dan zeggen "je moet je hond maar bij je houden" vind ik wel erg makkelijk, op dat moment is het toch het belangrijkste de hond weer terug te vinden, het beestje kan er niks aan doen.

gitte schreef:Een paar weekjes geleden waren we op bezoek bij mijn schoonmoeder.
Haar man ging even wat pakken uit het fietsenhok en moet daarvoor door de tuindeur. Ik zag wel dat Maggie achter hem aan hobbelde maar had ook verwacht dat Maggie wel weer mee terug zou komen.
Na een minuut of wat had ik door dat Maggie verdwenen was.
Nou, totale paniek dus.
Gelukkig waren buiten op straat 2 jongens aan het voetballen die haar voorbij hadden zien komen.
Madame stond vrolijk 3 tuinen verder kattenkeutels te vreten.
Ik was zo kwaad en opgelucht tegenlijk.
We hebben haar nu al 12 jaar en zoiets heeft ze ons nog nooit geflikt.

Pff ,kan me voorstellen dat je in paniek was.
Gelukkig heb je haar snel weer teruggevonden.

Dan moet je die hale plas rond... Gelukkig is het wel een rondje, dat is wel makkelijker dan een bos...

Ik ben King daar ook eens kwijtgeraakt, liep met van die Nordic-walkende vrouwen mee. King dacht vast: 'Hey! da's een mooie stok!'
Was hem mooi kwijt, kwam niet meer terug. Toen moest ik rennen...

ik ben maup ook 1 keer kwijt geweest... zij ging links langs een bosje, ik rechts, en toen waas ze ineens weg.. heel raar was het. Ik roepen maar ze kwam ook niet.. duurde helemaal niet zo lang (misschien een paar minuten, hoogstens 5) maar ik had echt al allerlei rare scenarios. Terwij lze niet echt ver kon zijn. Daarna kwam ze weer aanlopen, zo van: oh hoi, is er iets?

Wat goed zeg dat je geholpen hebt met zoeken. Dat doet inderdaad niet iedereen. En gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Bram is gelukkig nog niet weggelopen dat we hem kwijt waren. Nou ja, een keer bij de buren, maar och... Dat viel mee. Onze Max had er soms wel een handje van als hij een loopse teef had geroken. Vaak konden we hem dan op vaste plekken terug vinden, maar niet altijd. Uiteindelijk is Max een aantal keren door de Dierenambulance teruggebracht. Goh, wat kun je dan blij zijn als je belt en ze zeggen... Ja, we hebben net een blonde labrador binnen gekregen Want je moet er toch niet aan denken dat hij onder een auto komt. Dat zou ik mezelf nooit vergeven, ook al kan je er niet direct iets aan doen.