Labradorforum

Na lang nadenken en overleg hebben wij besloten om bij Noah een implantaat te laten zetten.
Ons mannetje heeft zoveel last van zijn hormonen het is gewoon echt zielig.
Teefjes (loops of niet loops) en gecastreerde reuen zijn niet veilig voor Noah, hij is dan in 1 klap zwaar verlieft en wil alleen maar rijden en likjes geven.
Ik weet dat sommige van jullie denken dat dit te corrigeren is maar dat is bij Noah echt niet het geval, bij hem heeft het niks met opvoeding te maken want ik heb dit gedrag nooit toegestaan.
Noah is op dat moment gewoon zwaar in love en is niet bij het teefje of reutje weg te slaan, en gaat dan ook echt piepen enz.
Het is niet corrigeerbaar het lijkt of hij niks hoort of ziet op dat moment, hij heeft echt geen rust op dat moment en dat vind ik zo sneu voor hem, het lijkt vaak wel of hij zelf niet weet wat hij er mee aan moet

We willen niet meteen voor een castratie gaan want hij is natuurlijk pas een jaar en misschien heeft hij er als hij ouder is wel minder last van.
Ook ben ik bang dat zijn gedrag veranderd, Noah is heel onderdanig naar andere honden en vaak onzeker en ik ben bang dat het verergerd.
Het is zo'n lieverd en ik ben bang dat het dan echt een heel onzeker hondje gaat worden.

Vandaar dat we het eerst zo willen proberen en ik hoop voor Noah dat hij met het implantaat weer lekker wat rust in zijn koppie krijgt.

Lastig hoor ik weet er alles van Dempsey is inmiddels gecastreerd maar had ook eerst een implantaat en de implantaat werkte goed bij hem maar ik wou dit niet vaker geven.
Dempsey was ook heel dominant en dit is na de castratie erg verminderd vindt hem zelfs onderdaniger geworden .
Bij een onderdanige hond zal ik echt goed nadenken of je dit wel zal doen je heb kans dat de reutjes hem dan erg lekker vinden ruiken en als hij dan niet van zich afbijt vind ik dat veel zieliger !

chrissy schreef:Lastig hoor ik weet er alles van Dempsey is inmiddels gecastreerd maar had ook eerst een implantaat en de implantaat werkte goed bij hem maar ik wou dit niet vaker geven.
Dempsey was ook heel dominant en dit is na de castratie erg verminderd vindt hem zelfs onderdaniger geworden .
Bij een onderdanige hond zal ik echt goed nadenken of je dit wel zal doen je heb kans dat de reutjes hem dan erg lekker vinden ruiken en als hij dan niet van zich afbijt vind ik dat veel zieliger !

Bedankt voor je reactie, het is fijn om andere ervaringen te lezen (heb al wel heel wat afgelezen maar toch)
Het is ook heel lastig maar niks doen is ook geen optie, rustig in het bos lopen is er ook niet bij want als hij een ander "leuk" hondje ziet is ie weg en luistert hij echt niet meer, hij heeft dan alleen ook voor het hondje en gaat dan echt piepen als hij met mij mee moet en is dan heel onrustig.
Ben wel bang dat er vaker op hem gereden zal worden idd, dat word nu al vaak gedaan door dominante reutjes.
Maar als hij dan zelf niet van zich afbijt zal ik dat voor hem doen en ingrijpen.
Word hij heel onzeker dan weet ik dat ik hem nooit echt moet laten castreren.
Maar dit is ook zo zielig want je ziet aan hem dat hij er geen raad mee weet

Misschien moet je gewoon ook nog even geduld hebben . Hij is net een jaar oud. Moet nog steeds veel leren. En ook rijden en afgesnauwd worden daardoor door andere honden, of weg gegehaald door de baas hoort daar wel een beetje bij. Nino is nu 3 en met hem zat ik ook met mijn handen in mijn haar. Bij loopse teven moet ik hem nog aanlijnen, maar hij loopt nu al weken los en weet precies te onderscheiden of een teef loops is. Hij snuffelt een keer en gaat gewoon weer zijn eigen gang. Terwijl hij , nog niet eens zo lang geleden overal achteraan stierde. Maar ik kan nu echt zeggen dat er rust in hem is gekomen en de balletjes hangen nog steeds.

Nino&Toosje schreef:Misschien moet je gewoon ook nog even geduld hebben . Hij is net een jaar oud. Moet nog steeds veel leren. En ook rijden en afgesnauwd worden daardoor door andere honden, of weg gegehaald door de baas hoort daar wel een beetje bij. Nino is nu 3 en met hem zat ik ook met mijn handen in mijn haar. Bij loopse teven moet ik hem nog aanlijnen, maar hij loopt nu al weken los en weet precies te onderscheiden of een teef loops is. Hij snuffelt een keer en gaat gewoon weer zijn eigen gang. Terwijl hij , nog niet eens zo lang geleden overal achteraan stierde. Maar ik kan nu echt zeggen dat er rust in hem is gekomen en de balletjes hangen nog steeds.

Misschien heb ik het hierboven niet helemaal goed omschreven.
Want ik weet dat Noah nog jong is en veel moet leren, en dat ik hem daardoor wel eens aan moet lijnen omdat hij niet direct meekomt.
Maar bij Noah is het het geval dat hij dan zo verlieft (zo noem ik het maar even) is dat hij alleen maar wil rijden, een correctie of snauw van een andere hond (of mijzelf) werkt niet al word dat 100 keer gedaan hij duikt er zo weer bovenop.
Spelen kan hij niet want dan komen die hormonen weer opspelen.
Het is heel moeilijk uit te leggen, en het is echt niet dat ik teveel verwacht van hem want ik weet dat hij nog jong is en nog veel moet leren, maar dit is gewoon echt zielig voor hem.
En misschien gaat dit over een tijd wel gewoon over ik hoop het echt, dat is ook de reden dat ik hem niet wil laten castreren

Ik begrijp je keuze. Als Keo "in love" is tijdens een hondenwandeling heeft hij ook nergens anders meer interesse in. Als hij wil rijden en het teefje geeft direct een snauw dan laat Keo het daar wel bij gelukkig, in tegenstelling tot Noah. Blijft hooguit de hele wandeling bij haar lopen. Hij laat zich dus nog corrigeren. En als het een teefje is wat niet reageert dan haal ik hem er vanaf en lijn hem aan, want dan blijft hij wel proberen.
En met tijden obsessief snuffelen.. heel lastig want dan staat hij nergens meer voor open.
Ik hoop dat hij vanzelf wat meer rust in zijn kont krijgt, net als Nino.
Maar als het erger wordt zou ik hem ook (tijdelijk) chemisch castreren denk ik.

Balen zeg... zo wordt wandelen er ook niet leuker op. Ik ben blij dat ik die keuze niet hoef te maken (soms vraag ik me weleens hardop af of Bob wel vent is ), maar mocht het ooit zover komen, dan sluit ik het ook niet uit.

En gelukkig is het niet voor eeuwig, wie weet leert hij het af

Succes

sharon66057 schreef:

Nino&Toosje schreef:Misschien moet je gewoon ook nog even geduld hebben . Hij is net een jaar oud. Moet nog steeds veel leren. En ook rijden en afgesnauwd worden daardoor door andere honden, of weg gegehaald door de baas hoort daar wel een beetje bij. Nino is nu 3 en met hem zat ik ook met mijn handen in mijn haar. Bij loopse teven moet ik hem nog aanlijnen, maar hij loopt nu al weken los en weet precies te onderscheiden of een teef loops is. Hij snuffelt een keer en gaat gewoon weer zijn eigen gang. Terwijl hij , nog niet eens zo lang geleden overal achteraan stierde. Maar ik kan nu echt zeggen dat er rust in hem is gekomen en de balletjes hangen nog steeds.

Misschien heb ik het hierboven niet helemaal goed omschreven.
Want ik weet dat Noah nog jong is en veel moet leren, en dat ik hem daardoor wel eens aan moet lijnen omdat hij niet direct meekomt.
Maar bij Noah is het het geval dat hij dan zo verlieft (zo noem ik het maar even) is dat hij alleen maar wil rijden, een correctie of snauw van een andere hond (of mijzelf) werkt niet al word dat 100 keer gedaan hij duikt er zo weer bovenop.
Spelen kan hij niet want dan komen die hormonen weer opspelen.
Het is heel moeilijk uit te leggen, en het is echt niet dat ik teveel verwacht van hem want ik weet dat hij nog jong is en nog veel moet leren, maar dit is gewoon echt zielig voor hem.
En misschien gaat dit over een tijd wel gewoon over ik hoop het echt, dat is ook de reden dat ik hem niet wil laten castreren

Noah krijgt op dat moment een soort van tunnelvisie, zo noem ik het maar, er is op geen enkele wijze contact met hem te krijgen, behalve dan echt lichamelijk, als je hem aanraakt dan "schrikt hij wakker" en kijkt van hey was jij er ook nog Correcties respecteert hij wel, maar is hij binnen 5 min vergeten.

Hij is stapelgek op Max en als Noah hier is, hebben beide honden geen rust. Van de week ging Max in de gang liggen, dus ik dacht mooi, doe ik de tussendeur dicht, kunnen ze beiden een uurtje slapen. Nou mooi niet dus, Noah heeft alleen maar piepend en hijgend bij de deur gezeten, hij wilde alleen maar naar Max, zelfs een botje wilde hij niet.
Dat is de onrust die Sharon bedoeld, hij is hier op donderdag zo'n 8 uur en in die 8 uur rust hij geen minuut, zelfs niet in de bench, dit alles is gewoon enorm zielig voor Noah.

Ik hoop dat Noah snel wat rust in zijn koppie krijgt Sharon, het is zo'n schatje en luisteren doet hij als hij niet "verliefd" is ook prima, dus aan training ligt het echt niet

esmoezie schreef:Ik begrijp je keuze. Als Keo "in love" is tijdens een hondenwandeling heeft hij ook nergens anders meer interesse in. Als hij wil rijden en het teefje geeft direct een snauw dan laat Keo het daar wel bij gelukkig, in tegenstelling tot Noah. Blijft hooguit de hele wandeling bij haar lopen. Hij laat zich dus nog corrigeren. En als het een teefje is wat niet reageert dan haal ik hem er vanaf en lijn hem aan, want dan blijft hij wel proberen.
En met tijden obsessief snuffelen.. heel lastig want dan staat hij nergens meer voor open.
Ik hoop dat hij vanzelf wat meer rust in zijn kont krijgt, net als Nino.
Maar als het erger wordt zou ik hem ook (tijdelijk) chemisch castreren denk ik.

Gelukkig laat Keo zich nog wel corrigeren al kan het dan ook nog wel eens vervelend zijn dat geloof ik graag.
Als dat bij Noah het geval zou zijn zou ik het ook niet doen, maar tot hem kan ik echt niet doordringen en ik vind het vooral zielig voor hem.
Hopelijk is een implantaat oid bij Keo niet nodig, en vind hij vanzelf zijn rust terug

toscak schreef:Balen zeg... zo wordt wandelen er ook niet leuker op. Ik ben blij dat ik die keuze niet hoef te maken (soms vraag ik me weleens hardop af of Bob wel vent is ), maar mocht het ooit zover komen, dan sluit ik het ook niet uit.

En gelukkig is het niet voor eeuwig, wie weet leert hij het af

Succes

Dank je wel, nee het is idd wel vervelend met wandelen maar vooral voor hem, want rustig spelen zit er voor hem af en toe gewoon niet bij
Gelukkig heeft Bob hier geen last van

Lunatic schreef:

sharon66057 schreef:

Nino&Toosje schreef:Misschien moet je gewoon ook nog even geduld hebben . Hij is net een jaar oud. Moet nog steeds veel leren. En ook rijden en afgesnauwd worden daardoor door andere honden, of weg gegehaald door de baas hoort daar wel een beetje bij. Nino is nu 3 en met hem zat ik ook met mijn handen in mijn haar. Bij loopse teven moet ik hem nog aanlijnen, maar hij loopt nu al weken los en weet precies te onderscheiden of een teef loops is. Hij snuffelt een keer en gaat gewoon weer zijn eigen gang. Terwijl hij , nog niet eens zo lang geleden overal achteraan stierde. Maar ik kan nu echt zeggen dat er rust in hem is gekomen en de balletjes hangen nog steeds.

Misschien heb ik het hierboven niet helemaal goed omschreven.
Want ik weet dat Noah nog jong is en veel moet leren, en dat ik hem daardoor wel eens aan moet lijnen omdat hij niet direct meekomt.
Maar bij Noah is het het geval dat hij dan zo verlieft (zo noem ik het maar even) is dat hij alleen maar wil rijden, een correctie of snauw van een andere hond (of mijzelf) werkt niet al word dat 100 keer gedaan hij duikt er zo weer bovenop.
Spelen kan hij niet want dan komen die hormonen weer opspelen.
Het is heel moeilijk uit te leggen, en het is echt niet dat ik teveel verwacht van hem want ik weet dat hij nog jong is en nog veel moet leren, maar dit is gewoon echt zielig voor hem.
En misschien gaat dit over een tijd wel gewoon over ik hoop het echt, dat is ook de reden dat ik hem niet wil laten castreren

Noah krijgt op dat moment een soort van tunnelvisie, zo noem ik het maar, er is op geen enkele wijze contact met hem te krijgen, behalve dan echt lichamelijk, als je hem aanraakt dan "schrikt hij wakker" en kijkt van hey was jij er ook nog Correcties respecteert hij wel, maar is hij binnen 5 min vergeten.

Hij is stapelgek op Max en als Noah hier is, hebben beide honden geen rust. Van de week ging Max in de gang liggen, dus ik dacht mooi, doe ik de tussendeur dicht, kunnen ze beiden een uurtje slapen. Nou mooi niet dus, Noah heeft alleen maar piepend en hijgend bij de deur gezeten, hij wilde alleen maar naar Max, zelfs een botje wilde hij niet.
Dat is de onrust die Sharon bedoeld, hij is hier op donderdag zo'n 8 uur en in die 8 uur rust hij geen minuut, zelfs niet in de bench, dit alles is gewoon enorm zielig voor Noah.

Ik hoop dat Noah snel wat rust in zijn koppie krijgt Sharon, het is zo'n schatje en luisteren doet hij als hij niet "verliefd" is ook prima, dus aan training ligt het echt niet

Dank je wel voor je reactie Lin, zelf had ik het niet zo goed uit kunnen leggen

sharon66057 schreef:

Lunatic schreef:

sharon66057 schreef: Misschien heb ik het hierboven niet helemaal goed omschreven.
Want ik weet dat Noah nog jong is en veel moet leren, en dat ik hem daardoor wel eens aan moet lijnen omdat hij niet direct meekomt.
Maar bij Noah is het het geval dat hij dan zo verlieft (zo noem ik het maar even) is dat hij alleen maar wil rijden, een correctie of snauw van een andere hond (of mijzelf) werkt niet al word dat 100 keer gedaan hij duikt er zo weer bovenop.
Spelen kan hij niet want dan komen die hormonen weer opspelen.
Het is heel moeilijk uit te leggen, en het is echt niet dat ik teveel verwacht van hem want ik weet dat hij nog jong is en nog veel moet leren, maar dit is gewoon echt zielig voor hem.
En misschien gaat dit over een tijd wel gewoon over ik hoop het echt, dat is ook de reden dat ik hem niet wil laten castreren

Noah krijgt op dat moment een soort van tunnelvisie, zo noem ik het maar, er is op geen enkele wijze contact met hem te krijgen, behalve dan echt lichamelijk, als je hem aanraakt dan "schrikt hij wakker" en kijkt van hey was jij er ook nog Correcties respecteert hij wel, maar is hij binnen 5 min vergeten.

Hij is stapelgek op Max en als Noah hier is, hebben beide honden geen rust. Van de week ging Max in de gang liggen, dus ik dacht mooi, doe ik de tussendeur dicht, kunnen ze beiden een uurtje slapen. Nou mooi niet dus, Noah heeft alleen maar piepend en hijgend bij de deur gezeten, hij wilde alleen maar naar Max, zelfs een botje wilde hij niet.
Dat is de onrust die Sharon bedoeld, hij is hier op donderdag zo'n 8 uur en in die 8 uur rust hij geen minuut, zelfs niet in de bench, dit alles is gewoon enorm zielig voor Noah.

Ik hoop dat Noah snel wat rust in zijn koppie krijgt Sharon, het is zo'n schatje en luisteren doet hij als hij niet "verliefd" is ook prima, dus aan training ligt het echt niet

Dank je wel voor je reactie Lin, zelf had ik het niet zo goed uit kunnen leggen

Graag gedaan, ik weet dat sommige mensen puur tegen castreren of zelfs een implantaat zijn en dat sommige mensen zeggen gedrag zit niet in de ballen. Maar dit heeft niets met gedrag/opvoeding te maken, hij krijgt gewoon een waas voor z'n ogen en is alles kwijt behalve zijn hormonen, dat wilde ik even duidelijk maken voordat mensen misschien met teveel commentaar komen

Ik snap je helemaal hoor!! Het is zo zielig als je ziet dat je maatje zo onrustig in zijn lijf is en zich er geen raad mee weet Storm heeft het impantaat nu voor derde keer,volgens de DA kan het geen kwaad, en ik heb er een hele andere hond voor terug gekregen. Hij heeft de rust weer in zijn lijf en luisterd goed. Het enige nadeel is dat hij nu zelf bereden wordt.

Maar ik moet wel eerlijk toegeven wij hadden laatst een lab wandeling hier in Almere en toen was hij niet van Abe af te houden Maar dat is dus alleen bij Abe want de volgende dag was er niets meer aan de hand.

Heel veel succes en hou ons op de hoogte hoe het gaat met Noah als hij zijn implantaat heeft!!

Ik heb respect voort je keuze!
Als de hond er zelf mee zit, dan moet je voor hem kiezen en niet blind afgaan op castreren is niks en zeker niet voor drie.

Ikzelf heb ook een dergelijke labbert, alleen is hij enorm dominant.
Hij kan totaal niet overweg met andere ongecastreerde reuen, grommen compleet met tanden enzo, hij kan niet loslopen, dus hij loopt aan de flexlijn. Balou is nu vier en ik overweeg nog steeds zo nu en dan een castratie. Ik vind het zo zielig voor hem dat hij niet los kan lopen. Natuurlijk om de andere honden, maar ook om het feit dat hij aan plasjes likt (jak!) en een tunnelvisie heeft en spoor na spoor volgt. In huis is het echter een lieverd.

Hij heeft 1 keer een chemische castratie gehad en hij was een hele andere hond, luisterde goed enz. Dit moest om een medische reden en het is ook bij 1 keer gebleven.

Jouw situatie is nog duidelijker, dus ik zou zeggen, jij kent je hond het beste en ga op je gevoel af. De meeste DA's castreren tenslotte ook niet zomaar, ook niet als het om chemisch gaat zoals bij jou.

Mexx heeft de eerste keer een implantaat gekregen met 1,5jaar was. Ik zat toen echt met mijn handen in het haar, want Mexx luisterde goed, maar niet als hij ook maar iets rook wat hij zo ontzettend lekker vond. Contact was dan niet meer te krijgen.

Mexx veranderde gigantisch door het implantaat en ik heb die 6maanden keihard getraind om in alle moeilijke situaties contact te houden. Toen het implantaat uitgewerkt was, ging het een tijdje goed totdat we een loopse teef tegen kwamen, en Mexx zwaar verliefd was. Maar nu ook weer op alle andere teven en gecastreerde reuen.

Mexx heeft toen nogmaals een implantaat gekregen, nadat dit implantaat uitgewerkt was, viel Mexx niet meer terug. Alleen loopse teven en reuen die jong gecastreerd waren vielen nog in de smaak.

Inmiddels is Mexx nu ongeveer een half jaar gecastreerd om een medische reden. Ik vond dat verschrikkelijk, zo hard getraind en dan moest hij nog gecastreerd worden. Maar als ik nu zie hoeveel aandacht Mexx heeft en hoe rustig hij in zijn koppie is, heeft het toch ook wel een voordeel gehad, ondanks dat ik niet voor castreren ben. Hij word wel bereden, maar hij snauwt meestal zo hard dat andere honden het niet nog eens doen, ondanks Mexx niet dominant is.

Bear is een hele andere hond, op dit moment moet ik ook vaak harder mijn best doen om contact met hem te krijgen als hij ergens staat te snuffelen, maar bij hem is uit het oog uit het hart met andere honden en zo ook met loopse teven Hij probeert wel eens te fietsen, maar is makkelijker te corrigeren.

Hopelijk helpt het implantaat voor Noah ook zo goed !!