Labradorforum

Vanmiddag was ik door allerlei omstandigheden veel later thuis van mijn werk dan anders. Dus.. tas binnen gegooid, honden uit de kennel, laarzen aan en hup... met de auto naar de hei voor de middagwandeling.

Nou is het zandpad naar de hei momenteel één vieze zooi omdat ze vorige week bomen hebben gerooid. En vandaag had het ook nog eens de hele dag geregend! Dus overal blub en karrensporen. Héén ging goed, wel een beetje glibberen en glijden, maar ik kwam heelhuids bij het stuk waar ik altijd parkeer. Na ongeveer drie kwartier lopen met de honden, waren we terug bij de auto en moest ik uiteraard keren om terug te rijden. Omdat het zo´n vieze zooi was op het zandpad, was ik bang dat ik bij het draaien vast zou komen te zitten. Dus ik dacht... ik steek hem een klein eindje achteruit in de grasberm, dan hoef ik niet zo ver dat zandpad op te draaien.

Wat gebeurt er? Ineens zakt mijn rechterachterwiel een heel eind omlaag, daar zat dus een greppel die ik niet had gezien Linksvoor vliegt omhoog en daar hing ik De onderkant van mijn auto op de rand van dat greppeltje, één voorwiel in de lucht en geen beweging meer in de auto te krijgen. Tot overmaat van ramp had ik geen telefoon bij me, die zat nog in mijn tas die ik in vliegende haast binnen had gegooid. Stom, stom, stom

Tja, en toen? In de verste verte geen mens in de buurt, natuurlijk. Dus zat er niks anders op dan maar naar huis te lopen met de honden en manlief te bellen. En dan is 5 kilometer nog een verschrikkelijk eind Al met al zijn we in totaal 2 uur onderweg geweest, en dat met een pup van 5½ maand en een ouwetje van 12½ erbij. Wat waren wij blij, toen we eindelijk thuis waren!

Manlief heeft samen met iemand van de garage vanavond mijn auto opgehaald, het was nog een hele toestand om hem los te krijgen. Maar gelukkig staat hij weer hier op de oprit.

De honden liggen nu compleet uitgevloerd te slapen en ik kan zelf bijna niet meer overeind, zo stijf ben ik.

En natuurlijk krijg ik al de hele avond in alle toonaarden te horen: HOE KAN JE NOU ZO STOM ZIJN (Alsof hij zelf nog nooit ergens achteruit tegenaan is gereden ) Tja, blond hè!

Hanneke

Oh, oh, wat een narigheid! "t Ongeluk komt nooit alleen he, altijd in drieën.
Je voelt je zo oenig ook, tenminste zo voel ik me als er zoiets gebeurt, heb dan het idee dat alleen mij dat kan overkomen.
Wat een toestand en dan nog zo'n eind lopen met die twee troelies, zielig.
Wel weer een geluk dat je een bank hebt waar je heerlijk je benen weer op kunt laten rusten.
Morgen maar in de buurt blijven!

Wat een verhaal en idd maar had mij ook kunnen overkomen hoor ben net zo blond dus ben nu mooi gewaarschuwd

Vervelend, volgende keer een mobieltje meenemen

oeps !!

ojee wat een toestand
zou mij ook kunnen gebeuren

dat overkomt je nooooooit meer........ dat vast zitten wel maar je mobieltje vergeten bedoel ik

ooooooooohhhhhhhhhhhhh dat is echt niet handig ships, en tja het gemopper van je man is wel terecht, maar ja t kwaad is al geschied (en opgelost )

ow ow ow wat een toestand, gebeurt alleen als je haast hebt...

Mijn autosleutel is een keer afgebroken 5 km van huis met alle honden bij me.... Gelukkig wel mobieltje bij me

.... wat erg.... kan de beste gebeuren hoor

Dat gebeurd je noooooit meer

oooh dan voel je je niet blij......
Zo balen zoiets!
Beetje bijgekomen allemaal inmiddels?

wat een verhaal! Ik kan me er wel een voorstelling van maken(zelf ook blond )

De honden wilden zeker het laatste rondje niet meer mee?

Het was in ieder geval geen saaie dag