Labradorforum

Ik kom net terug uit Sleeuwijk omdat een pup ziek was. Afgelopen woensdag had zij hoge koorts als gevolg van een middenoor ontsteking. Pijnstilling en antibiotica zorgden ervoor dat zij zich al snel wat beter voelde. Toch had ik er geen goed gevoel over, hoewel de pup tierig was, goed at en dronk. Vannacht liep ze als een dronkeman door het nest. Ze viel telkens om en ze voelde zich heel ongelukkig. Ze piepte en ze huilde. Ik ben gelijk naar Sleeuwijk gegaan. Ik kon gelijk terecht bij Walter Strikkers. Waar ik al bang voor was, vertelde hij mij ook. Er was weinig kans op herstel. De bacterie had het evenwichtsorgaan aangetast. Ik heb het besluit moeten nemen om haar te laten gaan. Ze was 5 weken, heel moeilijk hoor. Vanmiddag komen de mensen naar het nestje kijken, dat zal wel huilen worden, maar ja... Dit is ook fokken...

Hoe hard dit ook is, dit hoort er inderdaad ( soms ) ook bij.. Maar huil maar lekker uit, kan me voorstellen dat je er verdrietig om bent. Geniet van de andere pups, en bedenk dat dit het beste was voor je pupje..

Sterkte!!

Dit is heel verdrietig Lien, zeker als ze ook al zo groot zijn.
Ze zijn nog zo kwetsbaar.

Sterkte met het verlies.

Sterkte dit is heel verdrietig.

Sterkte

ach jee Lien wat verdrietig... sterkte, ook voor de toekomstige baasjes

sterkte meis !!!!!!!!!!!

Dit is de nacht merrie van iedere fokker
Dit is heel verdrietig
Heel veel sterkte met dit grote verlies

oooo Lien wat verschrikkelijk kan me voorstellen hoe jij je nu moet voelen
sterkte

En ik blijf maar denken, had ik dit kunnen voorkomen, ik had het eerder moeten merken, dan had ik eerder AB kunnen geven. Ik weet wel dat het niet zo is en Walter heeft mij verzekerd dat ik het niet had kunnen voorkomen, maar toch blijft dit maar door mijn hoofd malen. pfff

Sterkte met dit plotselinge verlies van één van je pupjes.
Ook dit soort dingen horen jammer genoeg ook bij het fokken
Hadden alle pupjes al een baasje gevonden? Zo ja, inderdaad ook heel verdrietig voor dit gezin, eerst ben je blij dat je pup is geboren en dan slaat dit zo in ene om naar verdriet

ooo meid geef je zelf niet de schuld we doen toch alles wat in onze macht ligt het goed te doen en soms heel soms we moeten we beslissingen nemen die niet fijn zijn

Ja, deze pup had al een baasje, maar ze hadden haar nog niet in het echt gezien. Ik heb ze door kunnen verwijzen naar een vriendin die over een maand een nestje krijgt. Ze hebben besloten dat ze daar op in gaan. Dus ze hoeven niet weer opnieuw te gaan zoeken, maar toch heel verdrietig, vooral omdat er kindjes bij betrokken zijn.

Lien schreef:En ik blijf maar denken, had ik dit kunnen voorkomen, ik had het eerder moeten merken, dan had ik eerder AB kunnen geven. Ik weet wel dat het niet zo is en Walter heeft mij verzekerd dat ik het niet had kunnen voorkomen, maar toch blijft dit maar door mijn hoofd malen. pfff

Maak jezelf nu niet gek meid, je hebt er alles aan gedaan door haar woensdag te behandelen, en dat het nu zo af liep was niet te voorkomen

Wat erg en verdrietig; heel veel sterkte!