Ineens heb je het...
Geplaatst: 05 dec 2010, 10:56
Gisteren zouden we met de hondjes naar het hoge noorden rijden voor een weekendje familie.
Toen we vertrokken sneeuwde het en de vooruitzichten waren ook niet al te best. Op de ring Rotterdam reden we nauwelijks 40 km per uur. Links en rechts glibberden er auto's zonder winterbanden voorbij
Op deze manier zouden we er zo'n 8 à 9 uur over doen om Winschoten te bereiken, als we het al heelhuids zouden bereiken
Dus: We gingen verder met de trein!
Het hoognodige in een klein tasje gepropt, wandelschoenen aan en de hondjes mee. We gingen op avontuur!
Pandora en Ramses vonden het spannend! Het sneeuwde dus ze waren al helemaal jolig, Pandora duikelde alle kanten op op weg naar het station
Eenmaal op het station moesten ze weer in het gareel en waren ze weer braaf
Kaartje gekocht, we konden nergens iets over hondenkaartjes vinden...
en op naar het perron. Daar stond al een hond die helemaal uit zijn dak ging toen hij Pandora en Ramses zag en bleef blaffen
Pan en Ram bleven netjes staan met hun kont naar de andere hond maar het mocht niet baten, hij bleef gaan
, dus toen zijn we een stuk verder op het perron gaan staan.
Het instappen was nog best lastig met een besneeuwd perron en toch nog een flink gat tussen trein en perron
Maar goed, het ging en aangezien we een paar keer moesten overstappen hadden we genoeg gelegenheid om even te oefenen
In de trein was het gelukkig niet zo druk zodat we genoeg ruimte hadden om te zitten, Pandora en Ramses gingen onder onze benen liggen zodat niemand er last van had. Pandora was een beetje aan het miepen dat ze niet op de vloer wilde liggen want die was natuurlijk toch een beetje nattig met dit weer
maar na een paar minuten lagen ze allebei relaxed te maffen. Dit leverde allerlei vertederde blikken op
en opmerkingen: "Ze zijn wel heel braaf, he!"
De conducteur deinste een beetje terug bij het zien van twee van die grote zwarte joekels (en zo groot zijn ze niet eens
) maar toen hij zag dat ze geen aanstalten maakten om overeind te komen en hem op te vreten vond hij niet niet zo eng meer.
Na Amersfoort zaten we in de trein met aan de andere kant van het gangpad een mevrouw die een vies gezicht trok nadat ze had gezien dat ze naast twee honden was gaan zitten. Ze zag dit pas toen ze al geinstalleerd was en ging niet verplaatsen maar leuk vond ze het niet. Ze keek op, erg verstoord en geirriteerd, toen Ramses even stond te kwispelen en een paar keer met zijn staart tegen de bank sloeg. Pffff, sommige mensen
Op het station van Groningen was het erg druk en daar moesten we even wachten op de trein naar Winschoten. Pandora en Ramses zitten braaf te wachten en te kijken of er een stukje van het broodje voor hen bestemd is. Tuurlijk, het laatste stukje is voor hen, op een uitje is dat nu eenmaal zo
Komt er ineens een loslopende hond op ons afgelopen
. Stoer met zijn staart omhoog en stoer opgeblazen, Border Collie achtig type maar dan groter, geen goede combi met mijn jongen in ieder geval
Dus ik neem Ramses mee en intussen heeft 'stoere boy' al een snauw van Pandora te pakken. Niemand doet aanstalten om die hond bij zich te roepen of aan te lijnen maar hij blijkt van een mevrouw te zijn die de hele tijd glimlachend heeft staan kijken hoe haar stoere jongen op mijn duo afliep en zich met ons stond te bemoeien. Het kan aan mij liggen maar ik snap hier echt niets van
Het is een drukte van belang, allemaal lopende mensen met bagage, treinen die aankomen en vertrekken dus de honden zijn best gestresst doordat ze overspoeld worden door prikkels, geen goede gelegenheid voor een ontspannen kennismaking en zin in een vechtpartij heb ik ook niet echt.
Ik vraag haar dus om haar hond bij zich te houden en natuurlijk krijg ik dan het standaard antwoord: "Maar hij doet niks!"
Waarop ik mijn standaard antwoord geef: "Maar deze wel!"
Even later raakt die mevrouw alsnog inde stress omdat er een trein het station komt binnen rijden en haar hond gevaarlijk dicht bij de rand van het perron komt. Ik mag het niet denken maar ik dacht het wel : "Net goed!"
Daarna hield ze haar hond wel vast.
Onze trein kwam inmiddels ook aan en daar liep een jongetje van een jaar of vijf los richting het randje van het perron
De NS zou het bijna moeten omroepen: "Kinderen en honden vast op het perron !"
Aangekomen in Winschoten moesten we nog een half uurtje lopen en toen waren we eindelijk thuis. We hadden met de bus kunen gaan of ons laten ophalen maar na al dat gedoe is het wel lekker om dat allemaal van je af te lopen in winterwonderland.
En nu maar hopen dat vanmiddag de treinen ons weer terug naar Rotterdam kunnen brengen... want ondanks de commercials van de NS over winteraanpassingen was het gisteren toch weer drama. Wij waren net op tijd weg, waren we later geweest dan hadden we niet weg gekund en ook mijn zus kon niet meer van Amsterdam naar Groningen komen. Het OV is leuk maar het blijft een kwestie van "Doet ie het of doet ie het niet?!
Toen we vertrokken sneeuwde het en de vooruitzichten waren ook niet al te best. Op de ring Rotterdam reden we nauwelijks 40 km per uur. Links en rechts glibberden er auto's zonder winterbanden voorbij


Het hoognodige in een klein tasje gepropt, wandelschoenen aan en de hondjes mee. We gingen op avontuur!
Pandora en Ramses vonden het spannend! Het sneeuwde dus ze waren al helemaal jolig, Pandora duikelde alle kanten op op weg naar het station

Eenmaal op het station moesten ze weer in het gareel en waren ze weer braaf

Kaartje gekocht, we konden nergens iets over hondenkaartjes vinden...
en op naar het perron. Daar stond al een hond die helemaal uit zijn dak ging toen hij Pandora en Ramses zag en bleef blaffen


Het instappen was nog best lastig met een besneeuwd perron en toch nog een flink gat tussen trein en perron


In de trein was het gelukkig niet zo druk zodat we genoeg ruimte hadden om te zitten, Pandora en Ramses gingen onder onze benen liggen zodat niemand er last van had. Pandora was een beetje aan het miepen dat ze niet op de vloer wilde liggen want die was natuurlijk toch een beetje nattig met dit weer



De conducteur deinste een beetje terug bij het zien van twee van die grote zwarte joekels (en zo groot zijn ze niet eens

Na Amersfoort zaten we in de trein met aan de andere kant van het gangpad een mevrouw die een vies gezicht trok nadat ze had gezien dat ze naast twee honden was gaan zitten. Ze zag dit pas toen ze al geinstalleerd was en ging niet verplaatsen maar leuk vond ze het niet. Ze keek op, erg verstoord en geirriteerd, toen Ramses even stond te kwispelen en een paar keer met zijn staart tegen de bank sloeg. Pffff, sommige mensen

Op het station van Groningen was het erg druk en daar moesten we even wachten op de trein naar Winschoten. Pandora en Ramses zitten braaf te wachten en te kijken of er een stukje van het broodje voor hen bestemd is. Tuurlijk, het laatste stukje is voor hen, op een uitje is dat nu eenmaal zo

Komt er ineens een loslopende hond op ons afgelopen



Ik vraag haar dus om haar hond bij zich te houden en natuurlijk krijg ik dan het standaard antwoord: "Maar hij doet niks!"


Even later raakt die mevrouw alsnog inde stress omdat er een trein het station komt binnen rijden en haar hond gevaarlijk dicht bij de rand van het perron komt. Ik mag het niet denken maar ik dacht het wel : "Net goed!"

Onze trein kwam inmiddels ook aan en daar liep een jongetje van een jaar of vijf los richting het randje van het perron


Aangekomen in Winschoten moesten we nog een half uurtje lopen en toen waren we eindelijk thuis. We hadden met de bus kunen gaan of ons laten ophalen maar na al dat gedoe is het wel lekker om dat allemaal van je af te lopen in winterwonderland.
En nu maar hopen dat vanmiddag de treinen ons weer terug naar Rotterdam kunnen brengen... want ondanks de commercials van de NS over winteraanpassingen was het gisteren toch weer drama. Wij waren net op tijd weg, waren we later geweest dan hadden we niet weg gekund en ook mijn zus kon niet meer van Amsterdam naar Groningen komen. Het OV is leuk maar het blijft een kwestie van "Doet ie het of doet ie het niet?!
