Labradorforum

Het is nu 9 maanden geleden... maar mis haar nog zo!
Ik blijf het belachelijk, oneerlijk etc. etc. vinden dat ze zo bij ons weggerukt is.
Kan wel janken

Dat is absoluut niet stom! Wil ook nooit meer horen van stom he, ok?!

Buddy is al 17 maanden uit ons midden, maar hem mis ik nog iedere dag. Hij heeft dan wel een mooie leeftijd gehaald, maar toch gaan ze altijd veel te vroeg! Sinds de komst van Digger is het allemaal draaglijker geworden. Sindsdien kan ik ook weer genieten.

Ik heb nog wel vaker een moment dat ik echt moet huilen omdat ik hem vreselijk mis. Dus het is echt niet raar! Dat sommige mensen het vinden kennen geen hondenliefde

Ook al zijn we dadelijk 10 jaar verder, maar vergeten doen we ze nooit!

Hier is het precies zo.
Max is nu 8 maanden overleden op een hele mooie leeftijd van 14,5 jaar. Maar ik mis hem enorm.
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk.

Nou, dan zou ik wel helemaal stom moeten zijn. Van Quincy is het nu precies 3 jaar en 9 maanden geleden en nog steeds denk ik elke dag aan haar en nog steeds springen regelmatig de tranen in m'n ogen.
Ook ik vind het oneerlijk, zoals ze bij mij is weggerukt zonder afscheid te kunnen nemen.
Dus stom? Nee hoor.