Labradorforum

Moet toch even mijn verhaal kwijt...

Gisteren word ik op mijn werk gebeld door de spoedeisende hulp van ons ziekhuis met de melding dat Frank (mijn man) is binnengebracht met onderkoelingsverschijnselen. Want wat blijkt, hij moest Bram weer eens redden Op zo'n moment gaat er zoveel door je heen, dat wil je niet weten.

Want wat heeft ons monstertje nu weer uitgevreten... (Frank's verhaal)

Frank is gistermiddag lekker aan de wandel met Bram. Beetje spelen met andere honden en verder netjes aan de riem, in verband met het vele ijs hier in de buurt. Op een breed stuk groen dacht Frank... ach, hij kan nog wel even los. Hier kan niets gebeuren.

Maar Bram dacht daar heel anders over. Want al zijn er geen hondjes in de buurt, vogels willen misschien ook wel spelen. Dus hij rent achter een grote vogel aan, die de vaart over vliegt. En Bram er achteraan. Helaas was het ijs niet sterk genoeg en ja hoor, Bram zakt er doorheen. Frank ziet hem schrikken en proberen op het ijs te kruipen, maar helaas dat lukt niet... Dus verder niet nagedacht en ook het ijs op...

Vlak bij Bram aangekomen denkt hij al kruipend verder te gaan. Maar helaas, ook hij te zwaar en plopt zo bij Bram hetzelfde wak in... Kou heeft hij niet in de gaten, wel de schrik natuurlijk. Maar eerst Bram maar aan de kant zien te krijgen. Met al zijn kracht lukt het hem om Bram het ijs op te krijgen. Bram blij en rent naar de kant....

Maar ja... waar blijft het baasje, denkt Bram dus rent ook net zo hard weer terug en weet niet wat te doen. Helaas niemand in de buurt om hulp te bieden, dus paniek alom zowel bij Bram als bij Frank. Want wat blijkt... Frank kan het ijs niet uitkomen en Bram bljift maar heen en weer rennen van de kant naar het wak. Al hulp roepend heeft Frank daar gesparteld om z'n hoofd boven water te houden tot er hulp zou komen.. En gelukkig een wandelaar heeft hem in de gaten...

Deze belt direct 112 en gaat dan op zoek naar middelen om Frank te helpen. Gelukkig komen er nog een paar mensen bij die ook Bram gelukkig vasthouden. Met een gigantische boom en met gevaar voor eigen leven is de man met de boom het ijs op gegaan en biedt Frank de stok aan. Hoewel Frank zijn handen bijna niet meer kon bewegen heeft ie de stok te pakken gekregen en hebben ze hem zo het ijs uit getrokken...

Eenmaal aan de kant kwamen de ambulance en politie ook gauw. . Frank z'n kleren uitgetrokken en direct in de ambulance naar het ziekenhuis. Daar in goede handen en direct aan de diverse monitoren om weer op temperatuur te komen. Want zijn temperatuur had een gevaarlijk dieptepunt bereikt. Alles werd erg professioneel aangepakt en er werd alles aan gedaan hem weer op temperatuur te brengen.

Na een aantal uren in het ziekenhuis, temperatuur weer op orde, mocht ie weer naar huis.

En Bram... Die hebben ze bij de politie warm gewreven en opgevangen. Vervolgens achter tralies gestopt om op z'n baasjes te wachten. En terecht

Nu een dag later is de schrik weer enigszins weggeebt. Frank voelt zich gelukkig prima. Heeft nog tintelende vingers en spierpijn in z'n armen. Maar verder gelukkig geen nare gevolgen. En Frank zal Bram nergens meer loslaten, als er in de verre omtrek ook maar een centimetertje ijs ligt.

En ik... Ben vreselijk geschrokken en realiseer me maar weer hoe betrekkelijk het leven is. Frank heeft gewoon een op z'n schouder gehad. En stiekem denk ik dat het Max is geweest, wiens as we in dezelfde vaart hebben verspreid

Zonder hulp van die voorbijgangers had het zo anders af kunnen lopen. Helaas weten we niet wie het zijn... maar ze hebben een pluim verdiend en eigenlijk nog veel meer.

Moraal van dit verhaal... Let op je hondje als er ijs ligt. Hou hem vast, want voor dat je weet doet ie toch iets wat je niet verwacht en ben je te laat...

Gelukkig is het goed afgelopen, ik krijg koude rillingen als ik het zo lees.

Dan gaat dit zeker over jouw Frank en Bram:
http://www.omroepflevoland.nl/nieuws/77 ... or-het-ijs" onclick="window.open(this.href);return false;

Brrrrrr.... moet er niet aan denken! Steek maar een kaarsje op voor jullie beschermengeltje

Hanneke

O jakkie toch wat een verhaal
Wat een enorm geluk dat er meerdere wandelaars waren die het in de gaten hadden zeg... Je moet er toch niet aan denken....
en dat allemaal door zo'n maffe puber! Heel goed dat hij een tijdje achter de tralies zijn zonden mocht gaan overdenken

Laboriginals schreef:Dan gaat dit zeker over jouw Frank en Bram:
http://www.omroepflevoland.nl/nieuws/77 ... or-het-ijs" onclick="window.open(this.href);return false;

Brrrrrr.... moet er niet aan denken! Steek maar een kaarsje op voor jullie beschermengeltje

Hanneke

Ja, klopt. Dat is ons doerakje... Die nu nergens meer vanaf weet en net zo ondeugend is als anders.

Jeetje zeg.. dat is schrikken.
Moet er niet aan denken dat ik ooit wordt gebeld met de boodschap dat mijn ventje in het ziekenhuis ligt.
Over mijn snoetjes maar niet te spreken...


Je ziet op dat filmpje echt dat Bram zoiets heeft van He wacht eens even, ik wil niet met jullie mee. ik wil naar mijn baas!
De arme schat.

Hij kon er ook niets aan doen...

Jeetje heftig zeg..... Fijne actie Bram NOT
Gelukkig is het voor beide goed afgelopen.

Wat een eng verhaal, en die twee hebben echt geluk gehad met de voorbijgangers zeg.
Fijn dat ze beiden met de schrik zijn vrijgekomen.

Als het Bram is van het filmpje is hij nu wel een bekende labrador in Almere

dat is een geluk hebben
gelukkig is het goed afgelopen en weet je man ook dat een ongeluk in een klein hoekje zit.
Ik vind het top van je man dat hij Bram achterna gegaan is
En ook top van de omstanders dat ze Frank hebben geholpen met het risico er zelf ook door te zakken

Wat een verhaal zeg!!! Gelukkig is alles goed afgelopen. Goed dat een wandelaar Frank hoorde.

Ik kan het zelf allemaal ook bijna niet geloven.

Wat nog wel heel leuk is... Ik ben net nog even met Bram gaan wandelen (aan de riem natuurlijk ) naar de plek des onheils. Sta ik daar te kijken duikt Bram opeens met z'n kop naar beneden. En wat denk je... Heeft hij Franks muts te pakken die hij gisteren verloren heeft. Trots als een pauw mee naar huis genomen. Helaas Frank al naar het werk, maar die zal ook weer trots zijn op ons doerakje.

EricaM schreef:Ik kan het zelf allemaal ook bijna niet geloven.

Wat nog wel heel leuk is... Ik ben net nog even met Bram gaan wandelen (aan de riem natuurlijk ) naar de plek des onheils. Sta ik daar te kijken duikt Bram opeens met z'n kop naar beneden. En wat denk je... Heeft hij Franks muts te pakken die hij gisteren verloren heeft. Trots als een pauw mee naar huis genomen. Helaas Frank al naar het werk, maar die zal ook weer trots zijn op ons doerakje.

ahhhh dat zou wel heel schattig zijn geweest als Bram die aan het baasje terug had kunnen geven

Jeetje kan me voorstellen dat je schrikt als je zo'n telefoontje krijgt, en voor je man zal het helemaal schrikken zijn geweest Gelukkig is alles goedgekomen

Moest wel een beetje lachen op het einde, en de hond is naar het politiebureau gebracht en dan zie je hem echt zo tegenstribbelen

wauw dat was schrikken zeg
gelukkig is dit goed afgelopen
geef ze allebei maar een dikke knuffel en Bram ben je wijzer geworden achter de tralies?

dat meen je niet! Zat gisteren naar omroep Flevoland te kijken en zag daar het item voorbij komen. Ik zag een "lief" labje dat door agenten droog werd gewreven en mee werd genomen. Gelukkig hoorde ik ook dat het met zowel baas als hond goed was gekomen. En nu blijkt het Bram te zijn.............Wat een doerak is het toch.
Gelukkig is alles goed afgelopen en mogen jullie je beschermengeltje wel heel dankbaar zijn