Labradorforum

Na onze autotraining van gister met Daan (voor bij mij in de auto op de achterbank ipv in de achterbak) en gezien dat zo goed ging had ik bedacht dat ik het vandaag gewoon maar eens zelf moest proberen. Calm and assertive en een hoop snoepjes
De heenweg ging best redelijk alleen op het einde ging meneer aan het blaffen, maar ik ben net zolang blijven zitten in de auto tot hij stil was (al had ik daar 3 uur moeten zitten, we stappen niet uit zolang hij blaft!)
Nou 10 minuten later snapte Daan het, en onze boswandeling kon beginnen.

Eerst 10 minuten warmlopen wat hij keurig deed naast me zonder te trekken en vol aandacht, dan naast zitten en dan het commando "vrij" en daar ging Daan, hij rende weer alsof zijn leven er vanaf hing... heerlijk om te zien.
Ineens rent Daan richting water, en ik zei nog heel hoopvol "NEEN" maar ja, Daan dacht "Neen? Dat ken ik niet hoor vrouwtje... Ik ga toch" en ja hoor, daar lag meneer, in de sloot
Afijn, ik Daan eruit gehaald (ivm zijn poten wil ik niet dat hij te lang kracht moet zetten op de kant om zichzelf op te tillen) en even aan de lijn! Eerst weer even wat aandachtoefeningen dat hij weer even weet dat luisteren wel fijn is.
We vervolgen onze weg, Daan inmiddels weer los en ik keek op mijn horloge... Ach we zijn nu 20 minuten onderweg en Daan liep inmiddels weer aan de lijn gezien we op een fietspad liepen. Ik dacht nog, laat ik even het natuurpad terug nemen maar dat liep anders

Eenmaal aangekomen zag ik een mevrouw met een loslopende hond, dus ik zette Daan in de zit en bleef wachten tot de mevrouw en hond voorbij waren. Mooi niemand te zien, We kunnen het natuurpad in.
Gezien meneer door alle lekkere luchten niet wilde luisteren dacht ik, weet je, blijf maar aan de lijn lopen en ga eerst maar eens 100 meter naast lopen voordat je je vrijheid krijgt.
Dit moment kwam niet, dus hij mocht niet meer los.
Toen bedacht ik me halverwege dat het natuurpad uitlopen en dan richting auto over de verharde weg misschien iets te lang werd voor Daan, dus ik koos een verkorte route door het riet (dat was sneller dacht ik)
Nog geen 30 passen door het riet en ik stond al tot mijn knietjes in het water....
Daan vond de rietstengels wel geinig om mee te spelen dus daar stond ik, een stuiterbal die met het riet bezig was en ik met mijn bergschoenen vol water en mijn spijkerbroek nat tot aan mijn knietjes
Dit was geen heel goed plan van het vrouwtje....

Toen heb ik een sigaretje opgestoken, heb ik mezelf even toegesproken dat geïrriteerd worden geen zin had en heb Daan een snoepje laten zien zodat ik in dit pad iedergeval zijn aandacht had en ik op het water kon letten en ben zo door het water gelopen tot het fietspad.
Toen nog een klein kwartier richting auto en man man man, wat was ik blij dat ik bij de auto was.

Ok, toen eerst maar Daan afdrogen want die zag er niet uit... NOT want ik had geen handdoeken en/of pettowel in de auto
Dus bedacht ik me dat Daan maar even los op de achterbank moest gaan zitten gezien ik geen zin had omdat mijn tuig er anders ook niet uit zou zien.
Daan was goed moe, dus die bleef keurig tussen de 2 voorstoelen op de achterbank zitten wachtend op zijn snoepje.

2 uur later was ik weer thuis, de wasmachine draait, mijn bergschoenen stinken een uur in de wind en Daan ligt heerlijk te slapen.
En toen bedacht ik me, was ik nou toch maar op de uitnodiging ingegaan om te gaan trainen met Kay

Wat een heerlijk verhaal

soms zit het mee en soms.....
het leven van een hondenbaas gaat niet altijd over rozen he
maar knap dat je calm en asertive bleef hoor!
dat zijn idd de momenten dat je heeeeeel stevig tot 10 moet tellen

Zie het helemaal voor me,

Toch fijn dat je hier hier allemaal nog durft op te schrijven zodat wij ook nog even kunnen lachen

wat een toestand zeg

oh oh ik zie het helemaal voor, losgeslagen puber in het riet en een geirriteerd baasje ernaast Soms kan je zo kwaad zijn op jezelf he

Jah...dit is wel heeeeel BlOnT

Ik denk dat Daan een geweldige middag heeft gehad

Ohohoho wat een avontuur......... een korte weg is toch niet altijd de kortste weg he?

Ik heb genoten van je verhaal hoor.

Sorry hoor, moet er toch mee lachen. Ik weet dat het op het ogenblik zelf niet echt leuk is. Ik heb met Wobbe ook ooit zo'n toestanden meegemaakt in zijnen jonge tijd. Hij heeft zich toen eens losgerukt van zijn rollijn. Dat ding was afgebroken en met een rotvaart in de houder geschoten en daar ging Wobbe. Recht een vieze sloot in en hij maar rennen. Super leuk vond hij het. Ik iets minder want ik stond daar maar te roepen.... toen bestond de hondenfluisteraar nog niet en wist ik nog niets van "be calm and assertive" en "your dog has to be calm and submissive (of zoiets)
En ons wobbetje is nu 9,5 en ja hoor, nog steeds heb je , wel nog maar met momenten, soms ogen tekort. Eens een deugniet, altijd een deugniet.

Te grappig om te lezen

ik zie het zoooo voor me ... hilarisch
sorry hoor

het verhaal van Wobbe vind ik ook heel erg leuk.