Labradorforum

Je weet dat een hond van alles kan mankeren als hij ouder wordt. Gringo is geen vreemde daarin.

Zaterdagochtend heb ik de laatste ronde met hem gelopen. Een rondje van een paar honderd meter. Mijn man maakt dan met Lara en Belle een grote wandeling. Na terugkomst was er niets aan de hand, ik ging even naar de keuken en toen ik de kamer in kwam, was Gringo helemaal van streek. Hij sloop rond, helemaal in paniek, hijgend, kwijlend etc. Hij was niet rustig te krijgen. We zijn ruim een uur bezig geweest om Gringo rustig te krijgen. Uiteindelijk heeft een zware pijnstiller geholpen. Zondagochtend leek het beter te gaan, maar in de loop van de dag werd het erger. Een pijnstiller bracht weer uitkomst.

Eerlijk gezegd waren wij bang dat het wel eens afgelopen kon zijn. Omdat we perse naar onze eigen DA wilden gaan, hebben wij het met pijnstillers volgehouden. Vanmiddag konden we er terecht.

Wat er precies is geweest, weten we niet. Wel is Gringo heel grondig onderzocht. Hart, longen etc zijn allemaal goed. Gringo heeft flink wat bulten die naar waarschijnlijkheid vetbulten zijn. Daar is al eerder naar gekeken. Gringo wordt in april 14 en dus willen we hem geen operaties laten ondergaan. De DA denkt aan een epileptische aanval of een lichte beroerte.

Natuurlijk willen we wel zorgen dat hij geen pijn heeft. Maar gezien zijn leeftijd, zijn zware arthrose, ernstige staar en dat alleen de heel zware pijnstillers nog maar helpen, gaf de DA wel aan dat we er nadrukkelijk rekening mee moesten houden dat het wel eens eerder afgelopen kon zijn dat we dachten. Ze wilde uiteraard geen prognose geven, maar we moesten in maanden denken. Nu is het (gelukkig!) nog te vroeg. Gringo kwispelde volop, wilde met zijn knuffel spelen en at gretig de koekjes .

Het is een beetje warrig verhaal, maar de afgelopen uren/dagen is er van alles door me heen gegaan. Het voelt allemaal best verwarrend.

Vervelend, Desiree Tuurlijk weet je wel dat je van alles kan verwachten als een hond oud wordt en dat ie niet het eeuwige leven heeft. Maar dat betekent nog niet dat het gemakkelijk is om mee te maken dat het gebeurt. Het blijft toch je ventje waarvan je hoopt dat hij minstens 20 wordt.

Pfff blijft altijd moeilijk he, het zijn zo je maatjes geworden, ik hoop dat jullie nog een hele tijd van hem kunnen genieten hoor.

zo herkenbaar dit. Vorig jaar rond deze tijd had maup een aantal keer ook een 'aanval'. Niet op haar poten kunnen staan, paniek, hijgen.. echt akelig. Achteraf blijkt dit bij haar vanuit haar rug te komen, waarvoor ze nu prednoral slikt. We hadden echt het idee dat we haar moesten laten gaan, en hoewel ze (en Gringo ook) een prachtig leven heeft gehad, is het toch altijd te vroeg..

Geniet nog maar flink van hem, zo lang als het gaat, gaat het. En als de tijd daar is.. nou ja, daar wil ik zelf nog maar niet aan denken

Kan me heel goed voorstellen wat er door jullie heen is gegaan......Hopelijk nog een heerlijk tijdje met jullie oude heer

14 is een hele leeftijd en afscheid nemen ....vreselijk!
hopelijk trekt Gringo het nog even....sterkte

dikke knuffel voor jullie oude heer.
het lijkt me moeilijk om je lieverd te zien aftakelen

roef schreef: dikke knuffel voor jullie oude heer.
het lijkt me moeilijk om je lieverd te zien aftakelen

aan de ene kant is het mooi, maar aan de andere kant vind ik het ook wel moeilijk vaak ja..

Ik lees dit met kippenvel, mijn broer heeft vanavond zijn lab moeten laten gaan, Joris zou in juni 14 zijn geworden. Zijn koppie wou nog wel, maar het lijf was op Ik kan me goed voorstellen dat er nu vanalles door je hoofd gaat, maar ik ben er ook van overtuigd dat je uiteindelijk weet wanneer het moment van afscheid nemen er is. Sterkte, ik hoop dat jullie oude mannetje nog een tijdje bij jullie mag zijn.

Vannacht is het waardeloos gegaan. Gisteravond laat sloeg bij Gringo de paniek in volle hevigheid toe. Na ruim een uur zijn we naar de nachtdierenarts geweest. Hij gaf aan dat het in zijn koppie zit (ben vergeten hoe het heet). Zijn hoofd staat ook schuin. Gringo heeft 3 spuiten gekregen, maar het lijkt niet te helpen. Volgens de DA is het uitstel. Als hij er bovenop komt, zal het weer terugkomen. En de goede periodes worden steeds korter.

Ik kan om 9 uur mijn eigen DA bellen, maar eigenlijk weet ik het al. Dit wil ik hem niet aandoen. Mijn man twijfelt nog, maar als ik naar Gringo kijk, dan weet ik dat het zo goed is geweest.

Ik zit alleen maar te janken. Ergens hoop ik dat mijn DA toch een soort wondermiddel heeft

oh. meid veel sterkte ......

Heel veel sterkte! Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om de keus te maken maar luister naar je hart. Nogmaals heel veel sterkte.

sterkte meis !!!!!!!!!!!! tis zeker niet leuk om je dierbare hond te zien lijden op deze manier en ook al is afscheid nemen heel zwaar soms moet je onwille van je viervoeter helaas deze beslissing nemen

ik hoop daar in tegen wel dat de dierenarts nog iets kan doen voor jullie!!

gr mariska

Och jee heel veel sterkte!

Wat erg; heel veel sterkte!!!