Hebben jullie dat ook met je oude labje?

[sedeka]

Ik was benieuwd of jullie dit nu ook hebben met je oudje.
Met onze Demi van ruim 14 gaat het de laatste tijd heel erg op en neer.
Ik was al zover dat ik mijn labjes apart van elkaar ging uitlaten,ook om mijn andere hond vast te leren hoe het straks zal zijn als haar maatje er niet meer is.
Ook eten wilde ze niet meer,dus ik begon me al voor te bereiden op het ergste.
En ineens! mevrouw loopt weer als een kievit,eet als een bootwerker!,nu ben ik me er wel van bewust dat dit maar tijdelijk is,maar toch ik sta er wel van te kijken,want onze vorige lab had dat niet,zo zie je maar dat elke oude lab het toch weer anders doet.

Groetjes Sas en een poot van Demi en Kaya

[Laboriginals]

Ik denk inderdaad dat iedere oude hond anders is. Wat jij beschrijft van Demi, hebben wij nog nooit meegemaakt, maar dat zegt natuurlijk niks.
Bij onze Tessa ging het destijds heel geleidelijk achteruit tot het echt niet meer kon (14 geworden). Ginny viel in één keer om, hartaanval (12 geworden). Mellow bleef tot ruim 14 jaar goed en takelde toen in minder dan een week helemaal af en ons ouwetje van nu, Tinkle van bijna 13 doet nog gewoon met alles mee en heeft nog helemaal nergens last van.
Misschien heeft Demi wel een virus onder de leden gehad waardoor ze zich niet fit voelde. Je weet het maar nooit.
Geniet van je meisje, bij 14 jaar is de officiële speeltijd wel verstreken en zit je in de extra tijd. De scheidsrechter kan ieder moment affluiten, dus koester iedere maand die ze erbij krijgt.

Hanneke

[Greetje]

Ik moet zeggen ik heb het met Gizmo ook. Zo moet ik maar een iennie mini rondje lopen en zo kan hij weer de grote wandeling mee. Bij hem ligt het ook aan het weer. Zoals nu vochtig en naar koud dreigend gaat het slechter maar is het wat warmer gaat het weer beter. Gelukkig het eten blijft bij hem goed. Waar ik bij hem zo bang voor ben is dat als ik 's ochtends beneden kom dat hij er niet meer is dat hij zo in zijn slaap er mee stopt. Het zal natuurlijk de beste dood zijn maar toch. Bij Rocky was het anders die was perfect die dag en in ander half uur takelde hij af en was hij er niet meer. Nou bleek hij ook een inwendige bloeding hebben gehad maar daar merkte je die dag niks van.
Het zal bij iedere hond anders zijn maar je ziet toch vergelijkenissen onderling.

[Dunya]

Heel herkenbaar. Onze oude labje is ruim 15 geworden. Ze had vooral het laatste half jaar ups en downs. Wat voor ons het belangrijkste is geweest dat ze geen pijn had. Op momenten dat het niet zo lekker ging hebben we haar vertroeteld en rust gegeven en als het goed ging dan een wat "langere" wandeling en kleine "stoei"momenten. Hoe oud ze dan ook was, ze wist dan van geen ophouden, steeds de neus onder je handen: ik vind dit leuk, ga nou door.

Ze is ook maar 1 dagje ziek geweest, alvorens wij de ongelofelijke moeilijke keuze hebben moeten maken.

Geniet!!!!

[sedeka]

Ja genieten doen we zeker!,toch leuk om te horen dat er meer mensen zijn die hetzelfde meemaken.
Je wil je hond eigenlijk zo lang mogelijk bij je houden,maar ooit komt het moment dat je afscheid moet nemen.
Dus tot die tijd genieten wij van onze honden.

[sbientje]

ook hier herkenbaar, bij maup gaat het ook met ups en downs.

[Saskia.Bernadette]

Missy is nog lang niet zo oud, maar zij heeft ook betere en mindere dagen. Het valt mij vooral op dat ze zoveel slaapt tegenwoordig. Echt opvallend hoor. En ze is zo rustig geworden, dat had ik ook niet kunnen denken toen ze een jaar of 3 was.

[dabbertje]

Ik herken het ook van Ashley. Zij had ook haar mindere dagen, haar botten waren zeer aangetast door artrose en dan sloeg de twijfel wel eens toe of we haar dit nog wel aan moesten doen. Maar soms kon ze weer dartel springen als een jonge hond.
In haar laatste week, kreeg ze een opleving en maakte ze af en toe een sprongetje met de kinderen. De dag erna wilde ze niet meer opstaan en gaf ze zelf aan dat het genoeg was. Toen hebben we de vreselijke beslissing genomen en de dierenarts gebeld die bij ons thuis kwam en haar heeft laten inslapen.
Die hele periode heeft ongeveer anderhalf jaar geduurd.

[anouschka]

Heel herkenbaar, mn de lab van mijn ouders (broer van James). Soms zijn we al zo ongeveer afscheid aan het nemen en de volgende dag is hij weer de "oude". Nou, ja hij kan niet heel ver meer lopen. Maar die ogen kunnen erg wisselen. Bij James merken we het vooral met het lopen. Hij heeft artrose en met koud vochtig weer of als hij zich net heeft uitgesloofd is het echt wel minder.

Anouschka

[Karlien]

Ook hier eentje die soms amper uit z'n mand geraakt en het laatste avondrondje vaak met tegenzin doet. Soms is een half uurtje wandelen hem al te veel.
Anderzijds zijn er dagen dat ik maar een balletje moet boven halen en dat hij dat met gemak 'tig' keer apporteert. En ruim een uur met me meeloopt.

[stefmail]

Ook hier herkenbaar, zelfs nu voor het eerst sinds van de week aan de med. voor artrose omdat het echt nu niet meer zonder med. ging.
Gelukkig helpen deze goed dus

Terwijl bij wijze van spreken het best zo kan zijn dat hij over een week weer helemaal uit zijn dak gaat, etc. buiten en hij weer de vrolijke bo is die hij binnen in zijn jonge jaartjes was

Wel is Bo rustiger geworden over het algemeen, eigenlijk wat @saskia-bernadette ook al aangeeft.

[gitte]

Max is ook 14,5 jaar geworden.
Hij heeft het goed gedaan tot ongeveer 13 jaar, toen begon hij af te takelen.
Hij kreeg een flinke ontsteking op zijn rug, die we pas na 6 maanden onder controle kregen.
Hij kreeg vaker blaasontstekingen, dus iedere keer een AB kuur.
Toen hij de 14 gepasseerd was, hebben we vaak gedacht, tot hoe ver moet je gaan.
Max had nog plezier in het leven, hij at goed, hij had alleen moeite met opstaan en het wandelen was nog maar beperkt tot een blokje om.
Op een morgen kwamen wij beneden, en daar lag Max in zijn plas en poep.
Hij had geprobeerd op te staan, maar dat was hem niet gelukt.
Dus hij zat helemaal onder de poep en plas. En het stonk vreselijk.
Dat was voor ons de limit. "s Avonds is de dierenarts gekomen om hem te laten inslapen.

Maggie is nu 13,5 en zij doet het eigenlijk erg goed ( even afkloppen)
Ze is zelfs nog speels. "s Avonds wil ze altijd met haar bal spelen.
En wij doen vrolijk mee. Is mevrouw klaar, mag ze lekker uitgebreid op de bank om geknuffeld te worden.
Overdag slaapt ze veel, maar ach, wat wil je met zo'n oudje.
Als we mensen op straat vertellen dat ze al zo oud is geloven
ze ons nooit

[sbientje]

Max is ook 14,5 jaar geworden.
Hij heeft het goed gedaan tot ongeveer 13 jaar, toen begon hij af te takelen.
Hij kreeg een flinke ontsteking op zijn rug, die we pas na 6 maanden onder controle kregen.
Hij kreeg vaker blaasontstekingen, dus iedere keer een AB kuur.
Toen hij de 14 gepasseerd was, hebben we vaak gedacht, tot hoe ver moet je gaan.
Max had nog plezier in het leven, hij at goed, hij had alleen moeite met opstaan en het wandelen was nog maar beperkt tot een blokje om.
Op een morgen kwamen wij beneden, en daar lag Max in zijn plas en poep.
Hij had geprobeerd op te staan, maar dat was hem niet gelukt.
Dus hij zat helemaal onder de poep en plas. En het stonk vreselijk.
Dat was voor ons de limit. "s Avonds is de dierenarts gekomen om hem te laten inslapen.

Maggie is nu 13,5 en zij doet het eigenlijk erg goed ( even afkloppen)
Ze is zelfs nog speels. "s Avonds wil ze altijd met haar bal spelen.
En wij doen vrolijk mee. Is mevrouw klaar, mag ze lekker uitgebreid op de bank om geknuffeld te worden.
Overdag slaapt ze veel, maar ach, wat wil je met zo'n oudje.
Als we mensen op straat vertellen dat ze al zo oud is geloven
ze ons nooit

dat laatste komt me wel bekend voor, al loopt maup hier in de buurt op straat altijd ongelofelijk te sjokken. Maar in het bos draaft ze nog lekker mee en dan geloven mensen nooit als ik zeg dat ze over 3 maand al 15 wordt! stiekem wel leuk haha

[Iefke]

Geweldig al die labjes op leeftijd, genieten zo goed en zo kwaad als het soms gaat. Wij hebben vorige week onverwacht afscheid moeten nemen van onze Golden, hij was bijna 10 en t gekke was tot op de ochtend van zijn dood kipfit. Hele weekend lekker naar t bos gegaan en hij ging helemaal uit zijn dak, helaas kwam zijn eind abrupt en onverwacht, maar wij hebben van hem en hij van ons genoten. Het zal slijten maar zo'n onvoorwaardelijke vriend vergeet je nooit. over 4 weken krijgen we een nieuwe puppebeest, waarvan wij hopen dat ze ook ooit een oud labjes dametje mag worden.

[sbientje]

ik hou er ook wel van, die lieve grijze koppen

wat sneu van je golden, wat is er gebeurd?