ik weet niet wat ik heb, maar mijn vrouwke is bijna kierewiet van mij.... de laatste dagen weet ik met mijzelf geen blijf. Ik bedel dat het een lieve lust is, ga constant aan mijn etensbak staan met een blik van..... hallo het is etenstijd (goed wetend dat dat helemaal ni waar is, maar... je kan maar proberen hé

) Als ik dan niks te eten krijg begin ik maar te zeuren voor wat drinken.... vervolgens ga ik met een veelbetekenende blik aan de kast staan waarin het brood bewaard wordt, daarna aan de kast waar mijn dental sticks bewaard worden. En het vrouwke die loopt maar te zeggen... nee wobbe... je krijgt niks... gedaan en daar mee uit.... maar ik hou vol hoor....
Een paar dagen geleden ben ik dan om half drie 's nachts van het bed gesprongen (ja ja ik slaap vanachter op het bed

) vrouwke wakker gemaakt, aan mijn etensbak gaan staan, maar weer geen geluk.... uiteindelijk moest het vrouwke dan met mij buiten want ik moest dringend een k...k... doen. Voor de rest steek ik nog van alle deugnieterij uit ...... het vrouwke heeft ogen tekort..... ze zegt dat ik aan mijn 3de jeugd bezig ben.... dat ik een beetje gestoord ben....of zou ze misschien met mij naar de dokter moeten..... Of misschien heb ik gewoon last van de naderende lente....
jaja, met ne Wobbe in huis is er altijd leven in de brouwerij en dan wetende dat ik met mijn 9,5 jaar al véééél kalmer ben geworden, wat moet dat vroeger geweest zijn? Dat wilt ge niet weten , zegt mijn vrouwke....
Groetjes
Wobbe