Stitch
Geplaatst: 09 mar 2011, 10:18
Hallo allemaal.
Afgelopen donderdag 3 maart hebben wij onze Stitch moeten laten inslapen.
Het is begonnen met zijn oren,hij had mijt en daarna ging het steeds slechter met hem. Weken is het op en af gegaan,hij sliep heel veel,wilde niet graag mee en spelen al helemaal niet.
Hij had volgens de arts rugklachten en nekklachten en er is een rontgenfoto gemaakt. Die avond na de foto had hij zoveel pijn dat hij zo hard huilde,ondraaglijk om dat te zien.
We zijn toen doorgestuurd naar Utrecht naar de specialist,want hij ging overal tegenop botsen en rondjes lopen,dus ze dachten iets in zijn bolletje. En van de medicijnen (tramadol) had ze nog nooit zo'n reactie gezien.
In Utrecht donderdagochtend zag ze meteen dat het zeker iets in zijn hoofd was,of een tumor of hersenvliesonsteking. We konden een mri-scan laten maken en een soort van punctie laten doen,maar de prognose was erg slecht. Medicatie bij een hersenvliesontsteking zou of wel of helemaal niet aanslaan.
Toen hebben we de beslissing gemaakt om hem dit niet meer aan te doen al die onderzoeken en met het risico dat hij er altijd iets aan over zou houden,dat had hij niet verdiend.
Ik heb meteen de dierenarts gebeld,want uitstellen had ook geen zin.
Ik ben 's avonds met mijn moeder gegaan,mijn vriend wilde niet mee,ik wel graag,en ik ben blij dat ik erbij ben geweest,al is het hartstikke moeilijk natuurlijk.
Hij is heel rustig ingeslapen en de dierenarts was heel meelevend en gaf ons echt de tijd om afscheid te nemen.
Hij lag er heel rustig bij op een mooi kussen (was een speciale afscheidskamer)en ik heb zijn pootjes over elkaar gelegd zoals hij altijd lag.
Zaterdag is hij gecremeerd,we hebben ervoor gekozen om hem uit te laten strooien.
En nu is het heel leeg,we missen hem zo erg! Onze dochter van bijna 2 jaar zegt elke ochtend Hoi Stitch,en zoekt hem. Moeilijk uit te leggen natuurlijk.
Op zich hebben we er vrede mee,want er was niks meer over van de vrolijke enthousiaste labrador die hij ooit was,in ongeveer een maand tijd is hij helemaal afgetakeld,en hij was pas 5 en half jaar.
Ooit komt er denk ik wel een nieuw hondje,maar nu voorlopig niet,eerst maar eens alles verwerken.
Groetjes Esther
Afgelopen donderdag 3 maart hebben wij onze Stitch moeten laten inslapen.
Het is begonnen met zijn oren,hij had mijt en daarna ging het steeds slechter met hem. Weken is het op en af gegaan,hij sliep heel veel,wilde niet graag mee en spelen al helemaal niet.
Hij had volgens de arts rugklachten en nekklachten en er is een rontgenfoto gemaakt. Die avond na de foto had hij zoveel pijn dat hij zo hard huilde,ondraaglijk om dat te zien.
We zijn toen doorgestuurd naar Utrecht naar de specialist,want hij ging overal tegenop botsen en rondjes lopen,dus ze dachten iets in zijn bolletje. En van de medicijnen (tramadol) had ze nog nooit zo'n reactie gezien.
In Utrecht donderdagochtend zag ze meteen dat het zeker iets in zijn hoofd was,of een tumor of hersenvliesonsteking. We konden een mri-scan laten maken en een soort van punctie laten doen,maar de prognose was erg slecht. Medicatie bij een hersenvliesontsteking zou of wel of helemaal niet aanslaan.
Toen hebben we de beslissing gemaakt om hem dit niet meer aan te doen al die onderzoeken en met het risico dat hij er altijd iets aan over zou houden,dat had hij niet verdiend.
Ik heb meteen de dierenarts gebeld,want uitstellen had ook geen zin.
Ik ben 's avonds met mijn moeder gegaan,mijn vriend wilde niet mee,ik wel graag,en ik ben blij dat ik erbij ben geweest,al is het hartstikke moeilijk natuurlijk.
Hij is heel rustig ingeslapen en de dierenarts was heel meelevend en gaf ons echt de tijd om afscheid te nemen.
Hij lag er heel rustig bij op een mooi kussen (was een speciale afscheidskamer)en ik heb zijn pootjes over elkaar gelegd zoals hij altijd lag.
Zaterdag is hij gecremeerd,we hebben ervoor gekozen om hem uit te laten strooien.
En nu is het heel leeg,we missen hem zo erg! Onze dochter van bijna 2 jaar zegt elke ochtend Hoi Stitch,en zoekt hem. Moeilijk uit te leggen natuurlijk.
Op zich hebben we er vrede mee,want er was niks meer over van de vrolijke enthousiaste labrador die hij ooit was,in ongeveer een maand tijd is hij helemaal afgetakeld,en hij was pas 5 en half jaar.
Ooit komt er denk ik wel een nieuw hondje,maar nu voorlopig niet,eerst maar eens alles verwerken.
Groetjes Esther
Heel erg veel sterkte! 
