Ons verhaal...

[sharon66057]

Bijna twee jaar geleden kon ons geluk niet op, we kregen een telefoontje van de fokker dat ons pupje geboren was.
Wat waren we blij!! Er waren maar 4 pupjes in het nest met maar 1 reutje en die was van ons.
We mochten nog niet direct langskomen om te kijken want de pupjes waren nog te jong maar de afspraak om langs te komen was wel al gauw gemaakt.
Wat duurde die dagen lang zeg! Tussendoor nog wel heel goed contact gehad met de fokker en het ging goed met onze kleine vent!

En daar was dan die ene zondag waarop we voor de eerste keer bij ons ventje mochten kijken, ik was heel nerveus, had er zo'n zin in!
Eenmaal bij de fokker aangekomen was ik helemaal happy, de fokker begeleide ons naar het nestje waar we eerst zijn mamma tegen kwamen.
Die hebben we eerst natuurlijk uitgebreid gedag gezegd.
Toen naar de pups...
We mochten raden welke pup van ons was, nou dat was duidelijk te zien hoor! Tegen alle drie zijn zusjes aan lag dan onze grote beer (want dat was ie, veel groter dan alle drie zijn zusjes)
Hij werd wakker en ik mocht hem vast houden, ik was meteen helemaal verliefd! Dit pupje was van ons en zou over een aantal weken lekker mee naar huis gaan.

Na het knuffelen wou de fokker nog even wat dingen bespreken.
We zijn lekker buiten gaan zitten en daar vertelde de fokker van alles over de stamboom en de gezondheidsuitslagen van de ouderdieren.
Alles werd heel netjes uitgelegd en we mochten ook alles goed bekijken, we hadden er een goed gevoel bij...
Deze fokker was eerlijk en had alles tot op de puntjes geregeld, niets kon nu meer mis gaan!

Elke keer dat we konden zijn we weer op bezoek gegaan bij ons lieve pupje.
Tot de dag dat we hem eindelijk mee naar huis mochten nemen!
We waren de eerste die onze lieve pup op mochten halen.
De fokker had het heel leuk geregeld, ze had gebakjes gehaald omdat het voor ons een hele feestelijke dag was.
We hebben met z'n alle nog even lekker buiten gezeten, ondertussen werden de puppy pakketjes uitgedeeld en niet geheel onbelangrijk het koop contract ondertekend.
De fokker rade ons aan alles goed door te lezen alvorens te ondertekenen, natuurlijk deden we dat, dus na alles gelezen te hebben hebben wij het contract ondertekend en na het afscheid konden we op naar huis!
Eerst de 3 zakken voer ingeladen die de fokker iedereen verplichte bij haar te kopen...
Dit was omdat ze dan zeker wist dat de pups het juiste voer kregen, wij snapte dat wel dus hebben alle drie de zakken dan ook bij de fokker gekocht.
Op onze vraag hoeveel onze pup mocht eten gaf zij als antwoord "je pupje mag zoveel eten als hij wil, als hij geen honger meer heeft stopt hij vanzelf met eten"

Verder 2 vetbedden ingeladen en toen ons lieve pupje mee de auto in.
Mijn vriend is lekker bij hem gaan zitten en ik ben gaan rijden.
De autorit verliep super, ons pupje heeft geen een keer gepiept, hij ging gewoon lekker slapen.
Toen begon ons avontuur met onze kanjer!
Vanaf dag 1 was het genieten, onze pup was supersnel zindelijk en verder eigenlijk ook heel makkelijk.
En eten daar hielt hij ook wel van!
Hij stopte namelijk niet zelf met eten zoals de fokker zei dat hij zou doen, en wij waren dan ook zo verstandig om het eten te beperken, want al dat vele eten zou toch niet goed zijn?
Hij zou dan veel te snel groeien en dat zou niet goed zijn voor zijn botten en gewrichten, gelukkig waren wij zo verstandig...
Onze pup groeide vrij snel, hij was ook heel groot, niet te dik! dat hielden wij en de dierenarts goed in de gaten.

Wij hielden ons keurig aan de regeltjes, onze pup liep geen trappen (was ook niet nodig want we woonde gelijkvloers)
Over het laminaat hadden wij direct al kleden neergelegd en ook aan de regels wat betreft het wandelen hielden wij ons aan.

Op een gegeven moment toen onze pup ruim 4 maanden jong was begon hij raar te lopen, iets verrekt dachten wij, of groeipijn?
Meteen naar de dierenarts en deze constateerde een lichte verrekking... pijnstilling meegekregen en even rustig aan doen.
Het ging even goed tot hij op een gegeven moment toch weer een beetje raar begon te lopen, dus weer terug naar de dierenarts...
Op mijn verzoek werd er een foto gemaakt van zijn pootjes, daar was niks op te zien....zijn botten waren keurig!!
Dan moest het toch een pees zijn die verrekt was, we hebben toen geen pijnstilling meegekregen omdat hij zonder rustiger aan zou doen.
En toen....tja toen ging het weer eventjes goed....
Eventjes ja want op een gegeven moment begon het slechte lopen weer, ik was het helemaal zat! meteen de dierenarts opgebeld en om een doorverwijzing gevraagd.
De doorverwijzing kon ik direct ophalen en eenmaal bij de orthopeed was al meteen duidelijk dat onze hond ED had aan beide poten.
De foto's die de eerdere dierenarts had gemaakt waren totaal niet bruikbaar, dus de foto's moesten over en daar was het duidelijk op te zien.
De operatie kon niet uitgesteld worden en moest dat ook snel gebeuren, ruim een week later op een leeftijd van 6 maanden zou ons mannetje onder het mes gaan....

Contact met de fokker had ik niet, ze heeft nadat we ons pupje op gehaald hadden niet meer gebeld of gemaild om te vragen hoe het met hem was.... maar dit moest ik natuurlijk wel laten weten.
Een aantal dagen nadat we bij de orthopeed waren geweest heb ik contact met haar gehad, ik heb haar zelf gebeld nadat ik met een kennis van haar gesproken had.
Ze was erg blij dat ik belde, en het gesprek liep dan ook heel netjes, ik zou haar op de hoogte houden en bellen als onze pup geopereerd zou zijn.

Ondertussen werden wij door andere mensen op het koopcontract gewezen, daar staat natuurlijk een stukje in over erfelijke gebreken en de bijdrage van de fokker hierin.
Doordat wij zo met onze pup en de operatie bezig waren hadden wij daar zelf nog niet aan gedacht, maar laten we eerlijk zijn zo'n operatie is een hoop geld en een koopcontract is er toch niet voor niks?
En dan helemaal als je hondje dan pas 4 maanden is is een bijdrage van de fokker toch niet raar?
Omdat de fokker er zelf niks over gezegd had en ik het heel moeilijk vond om erover te beginnen (had ook wel iets anders aan mijn hoofd) kreeg ik het advies om haar een brief te schrijven, ik zou haar dan ook niet zo voor het blik zetten en haar alle tijd geven hier rustig over na te denken.
Zo gezegd zo gedaan....

De dag van de operatie was daar, we zaten vol spanning maar gelukkig is alles goed verlopen....
Hij is geopereerd aan ocd en lpc, aan de incongruentie hebben ze niks gedaan, die was te minimaal en dan zou een operatie daarvoor veel te heftig zijn.
Maar goed de revalidatie periode kon beginnen...
Ik geloof de dag na de operatie werd ik opgebeld door de fokker, ik heb nog nooit zo'n ellendig telefoongesprek gehad.
Ik kreeg alleen maar verwijten naar mijn hoofd, de fokker geloofde niet dat onze pup ED had... hij zal vast gewoon groeipijnen hebben gehad... hij was vast veel te dik geweest...
Ze zou nooit maar 1 cent betalen aan ons... ik had een second opinion aan moeten vragen bij een andere door haar gekozen arts, maar toen ik zei dat ze daar in het gesprek voor de operatie niet om had gevraagd kreeg ik als antwoord "nee dat klopt omdat ik dacht dat je alles zelf zou betalen"
Ik had volgens de fokker voor een onbekende orthopeed gekozen, zei kende haar namelijk niet...terwijl ik heel zorgvuldig een goede orthopeed heb uitgekozen en hierin ook zeker adviezen heb gehad van mensen met ervaring.
Dit gesprek leiden nergens toe en op een gegeven moment heb ik het gesprek afgekapt.
Wat voelde ik me boos en verdrietig en ook verward, naast mij lag een pup met twee geopereerde poten die al mijn aandacht en liefde nodig had, en dan werd er zo tegen mij tekeer gegaan.
Ik had het even helemaal gehad, maar zou het daar zeker niet bij laten zitten.

Ik heb toen contact opgenomen met de NLV, zij hebben mij onwijs goed geholpen.
Nadat ik eerst nog een aantal keer schriftelijk contact heb gezocht met de fokker maar hier geen respons op kreeg ben ik naar de geschillencommissie van de NLV gestapt.
Na heel veel papierwerk en bewijs verzameld te hebben werd er een hoorzitting van de geschillencommissie geplant.
Wij zijn daar heen geweest maar de fokker is niet op komen dagen.

De uitspraak was in ons voordeel, onze fokker zou het aankoopbedrag van onze pup moeten terug betalen.
Tot op heden hebben wij alleen nog geen geld mogen zien...
Om ooit nog een cent van het geld te zien zouden wij nu een rechtszaak moeten aanspannen tegen de fokker, maar dat zien wij niet zitten.
Wij zijn er zolang mee bezig geweest...het heeft ons zoveel bloed zweet en tranen gekost, we zijn het zat...
Ondertussen worden er gelukkig wel maatregelen genomen tegen deze fokker, maar hier wil ik me verder niet over uitlaten.
Wel kan ik zeggen dat dat ons genoeg voldoening geeft om de zaak te laten rusten.
Het ging ons niet alleen om het geld, het heeft ons namelijk meer geld gekost dan dat het heeft opgeleverd....
Maar het ging ons meer om de manier waarop ze ons behandeld heeft.
Ons verwijten maken terwijl wij in een verdrietige periode zaten i.p.v. ons te steunen.
Nu weet ik zeker dat hetzelfde leed een hoop andere pupkopers bespaard blijft en daar hebben wij het voor gedaan!!

De revalidatie periode is een zware tijd geweest, maar als we zo naar ons mannetje kijken is het alles waard geweest.
Onze hond is nu bijna twee en naar omstandigheden gaat het heel goed met hem!
Hij is niet meer weg te denken uit onze leven en ik hoop dan ook dat wij nog heel lang van hem mogen genieten.

Met dit verhaal wil ik duidelijk maken hoe belangrijk het is om alles van te voren goed te bespreken met je fokker, ook de dingen waarvan je niet hoopt of verwacht dat ze kunnen gebeuren.
Ik wil met mijn verhaal zeker geen fokkers zwart maken, er zijn genoeg "goede" fokkers te vinden, een aantal hebben ons ook geholpen en daar hebben wij veel steun aan gehad.

[Nino&Toosje]

Wat zul jij je verdrietig en machteloos hebben gevoeld.
Hopelijk gaat het vanaf nu goed met je lieverd.

[FunnyNina]

Wauw wat een verhaal,ik hoop dat na wat jullie meegemaakt hebben het goed gaat komen met Noah.
Ik hoop dat deze fokker niet meer voorkomt op de lijst van het NLV.
Beterschap met Noah en een dikke knuffel

[marron]

zulke verhalen raken me altijd weer.

[EricaM]

Jeetje wat een verhaal. Sneu om dat zo mee te moeten maken. Dat verwacht je toch niet als je zo'n pupje in huis haalt en het met de fokker zo goed lijkt te klikken.

Gelukkig dat het nu weer zo goed gaat met Noah en hij weer lekker met andere labjes kan wandelen

[Debby]

Wat een verhaal
Gelukkig dat het nu weer beter gaat met Noah

[daantjuh85]

Wow! DAt is toch neit leuk en ook neit wat je verwacht! Gelukkig is jullie ventje nog lekker bij jullie en kunnen jullie vollop van hem genietne en idd hoop dat deze fokker niet meer terug te vinden is op de NLV lijst!

[sharon66057]

Iedereen bedankt voor de lieve berichten

[sharon66057]

Jeetje wat een verhaal. Sneu om dat zo mee te moeten maken. Dat verwacht je toch niet als je zo'n pupje in huis haalt en het met de fokker zo goed lijkt te klikken.

Gelukkig dat het nu weer zo goed gaat met Noah en hij weer lekker met andere labjes kan wandelen

We hebben er al helemaal zin in

[Iefke]

gelukkig dat het nu weer goed met Noah gaat , we hopen van harte dat dit zo ook blijft

[jeltje]

Wat een vreselijk aangrijpend verhaal! Wat moet dat een vreselijke tijd geweest zijn. Het moet geweldig zijn om nog elke dag van je heerlijke vent te kunnen genieten!

[Jutta]

Wat een verhaal. En wat een slechte fokker is dat dan toch. Maar gelukkig gaat het nu weer beter met Noah en dat ligt natuurlijk aan zijn superlieve en zorgzame baasjes. Ik hoop dat ik jullie ook een keertje bij een wandeling mag leren kennen.

[Janine]

Wat heeft Noah geboft met jullie!!

[Alice van Ginkel]

Hallo Sharon, ik heb net jouw verhaal gelezen. Jeetje zeg, wat een toestanden en een verdriet. Wat een rottijd hebben jullie meegemaakt. Ik kan me zo goed voorstellen als je manneke daar met twee geopereerde pootjes ligt je wel wat steun en medeleven kan gebruiken. Ik ben ontzettend blij voor je dat het goed is gegaan. Jullie hoeven jezelf niets te verwijten en zijn geweldige baasjes! Ik hoop dat Noah nog heel veel jaren in goede gezondheid bij jullie mag zijn en net zo mag genieten als Youri bij ons heeft gedaan ondanks zijn artrose. Want wat hou je veel van ze en hoe ouder ze gaan worden hoe intenser dat wordt. Je kan niet meer buiten hem! Heel veel geluk samen en een dikke knuffel van mij.

Veel liefs van Alice.

P.S. Jouw verhaal doet me weer terugdenken aan het moment dat we Youri bij de fokker gingen ophalen. Ook hij was de enige (gele) reu in het nest, we hoefden niet te kiezen. Hij was van ons!!!! De tijd is zo snel gegaan, ik mis hem nog steeds zo erg, vooral als het lente is. Geniet van je lieve mannetje.

[Lupos]

Ik blijf dit altijd heel moeilijk vinden om te lezen... wij hebben hetzelfde gehad met ons Nicki. Ook daar was goed contact met de fokker, tot dat ze ziek bleek. Toen was de fokker nooit meer thuis. Het gaat inderdaad niet om het geld, maar om het principe. Gewoon iemand die meeleeft! Het meest opvallende vind ik nog, dat ik dat meeleven wel van een andere fokker kreeg. Daar kon ik mijn hart luchten en die hielp mij wel als ze kon. Het is gewoon die steun, die praatpaal die je graag hebt als je zoiets met je hondje overkomt. Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat er weer iemand is die zo behandeld wordt door een fokker. Je bent helaas niet de enige, want er zijn meer voorbeelden bekend en dat is niet de manier hoe je met mensen en dieren omgaat vind ik.
Het is wel heerlijk om te lezen dat jouw mannetje zo is opgeknapt en je nu lekker kan genieten van hem
Laat het achter je, sluit het hoofdstuk en begin aan een nieuw: jouw hondje, jij en je man genietend van het leven