Labradorforum

Nanja , net 10 geworden, is de laatste 2 jaar heel snel oud aan het worden. En sinds begin februari ben ik vaker bij de dierenarts geweest dan in alle voorgaande jaren tezamen.

Het begon met manken aan de voorpoten. Of het links of rechts was, was niet duidelijk. Uiteindelijk stelde de orthopeed de diagnose LPC. Dit heeft ze dus al jaren gehad zonder dat wij het wisten en zonder dat ze klachten had. Er zat inmiddels behoorlijk wat atrose. Opereren was geen optie en er zaten geen losse botstukjes. Met behulp van pijnstilling en aangspaste beweging kon ze verder.
Een week of 2 na het bezoek aan de orthopeed ging het weer beter met de voorpoten maar liep ze ineens rechts achter mank. Gelukkig bleek dit slechts een ontsteking aan een teen. Na een antibioticakuur is ze hier ook weer van opgeknapt.
Vervolgens ging mevrouw, aan het eind van de eerste wandeling waarop ze weer los liep langs het water, nog even de sloot in en...................stond op drie poten toen ze er weer uit klom. Dit keer was het links achter. Diagnose: Haar knieband. Morgen hebben we weer een afspraak bij de orthopeed.

En tot overmaat van ramp heeft ze sinds afgelopen weekend ook nog behoorlijke maag en darmproblemen. Nu is dankzij de metrazol de diaree zo goed als over. Maar vanmorgen wilde ze wederom niet eten nadat ze juist dinsdag en woensdag weer was gaan eten. En Nanja die niet eet is erg bijzonder. Dus wederom de dierenarts gebeld. Dit keer heb ik gevraagd of de koek niet een beetje op begon te raken bij mijn meisje. Ik wil niet eideloos doorgaan als het niet meer gaat. Maar volgens de dierenarts is er slechts sprake van een behoorlijke maag/darminfectie en met behulp van maagtabletten en halvering van de dosis rimaldin, moet ze nu toch weer gaan eten. Zo niet, zal er verder onderzoek moeten worden gedaan. Maar vanmorgen heb ik voor mezelf wel het besluit genomen dat ik hier niet eindeloos meer mee door wil gaan. Kijken wat de orthopeed morgen te melden heeft (ws opereren aan de knieband). Maar ik wil wel enige zekerheid dat ze daarna nog een poosje plezierig en hondwaardig verder kan. Anders wil ik haar de elende van operatie en revalidatie, besparen

Oeps dubbel gepost. Hoe haal ik een bericht weer weg?

Ja, dat is best wel heel erg sneu, als ze naar een lang gezond leven plotseling allerlei kwalen krijgen en van het een in het ander vallen.
Maar 10 jaar is nog niet oud. Er zijn labradors die 14 worden .
Ik heb een hond van 12 nog laten steriliseren . En ze heeft nog 2 gelukkige jaren gehad. Ik zou inderdaad met de dierenarts overleggen of het een optie is. Want als ze zoveel dingen tegelijk heeft , dan is de lange revalidatie ook niet meer fijn. En dan zou ik haar de zware operatie ook besparen.
Heel veel sterkte. Want het is echt : Wat is wijsheid.
Van de ene kant wil je je meiske nog lang niet kwijt, maar beslissingen nemen , niet is zo moeilijk dan dat.
Ik hoop dat je er samen met je dierenarts uit kunt komen.

ja vertel mij wat, het is helemaal neit leuk je hond te zien aftakelen hoor. Maup is met 12 volgens mij gesteriliseerd en een jaar later geopereerd aan een tumor aan een melkklier. Beide keren is ze vlot hersteld, maar dit zijn wel operaties zonder revalidatieperiode natuurlijk. Of ik haar op die leeftijd nog aan een knie had laten opereren.. ik wet het niet..

Hier is niet eten idd ook een teken dat er iets goed mis is. Eten gaat er altijd in. De laatste tijd denk ik ook vaak na over waar de grens ligt. Ik kom er overigens nog niet echt uit. Van buiten de situatie is het toch altijd heel anders als je er zelf inzit.