Ivy is niet meer
Geplaatst: 16 apr 2011, 23:22
Er is een poos geleden redelijk veel geschreven over Ivy op dit forum.
Ze kwam bij ons als herplaatser, zwaar ongezond, halve gebit eruit gehaald bij de DA, baarmoeder etc eruit, bloedarmoede, epilepsie, schildklierproblemen, en meer leed.
Toch knapte ze op, haar vacht werd mooi glanzend, haar oogjes begonnen te stralen, ze leerde water kennen, leerde hoe heerlijk het was om lekker te snuffelen, te wandelen met haar baasjes, gezellig mee op vakantie te gaan.
Ze had hier haar superbed naast de bank, gezellig naast vrouwtje tv kijken, in plaats van de te kleine kooi, en vol te zitten met puppies.
Na Banju onze eerste lieverd, weer een super schat van een labrador.
Maar ze werd slomer, heel snel moe en haar buikje werd dikker.
Maar door de schildklier en de epilepsie medicijnen was ze trager, dan andere honden.
Ze at nog heel goed, knauwde lekker haar kluiven, was nog zo happy, dat je eigenlijk niet doorhad dat ze ziek kon zijn.
Maar ik vertrouwde het niet, en ging afgelopen donderdag naar de DA met haar. Ik dacht misschien ziekte van cushing ?
De DA voelde haar buik en toen wist ik het eigenlijk al, meteen een echo.
Ik moest ook onze andere labrador een plas laten doen, want die valt erg af, en dat wilde ook controleren.
Terug in de behandelkamer kwam de DA terug met een spuit vol bloed.
Een spoedoperatie, want het was heel slecht.
Ik huilde, en voelde het al, naar huis, huilend aan mijn man vertelde ik het.
Om 17.20 had ik haar gebracht, om 19.10 werd ze onder narcose
ingeslapen, met ons erbij. Ze is negen geworden.
Anderhalf liter bloed uit haar buikje en een lever vol bloedblaasjes, er was niets meer aan te doen.
We reden naar huis en thuis heb ik heel hard gehuild en geschreeuwd.
'S,middags had ze nog even achter een balletje aan gerend.
Vandaag afscheid genomen in crematorium , asbus ophalen later.
Wij hebben geen kinderen, onze honden zijn dat "eigenlijk", wat een ander daar ook van vind.
Nu moeten we onze andere labrador, Piper, drie en half, ook een herplaatser, een superleventje geven, want ook die heeft een slechte start gehad. Juist voor die honden willen wij er zijn, hoe moeilijk soms ook.
Maar daarna geen honden meer, want we gaan er kapot aan , dat immense verdriet.
Maar godzijdank heeft Ivy hier bijna drie jaar een geweldig liefdevol leven gehad, en daar zijn we zo dankbaar voor !!! We hadden het leventje met haar voor geen goud willen missen.
Bedankt voor het lezen van dit lange (sorry) verhaal, ik vond dat Ivy dit
verdiende.
Ze kwam bij ons als herplaatser, zwaar ongezond, halve gebit eruit gehaald bij de DA, baarmoeder etc eruit, bloedarmoede, epilepsie, schildklierproblemen, en meer leed.
Toch knapte ze op, haar vacht werd mooi glanzend, haar oogjes begonnen te stralen, ze leerde water kennen, leerde hoe heerlijk het was om lekker te snuffelen, te wandelen met haar baasjes, gezellig mee op vakantie te gaan.
Ze had hier haar superbed naast de bank, gezellig naast vrouwtje tv kijken, in plaats van de te kleine kooi, en vol te zitten met puppies.
Na Banju onze eerste lieverd, weer een super schat van een labrador.
Maar ze werd slomer, heel snel moe en haar buikje werd dikker.
Maar door de schildklier en de epilepsie medicijnen was ze trager, dan andere honden.
Ze at nog heel goed, knauwde lekker haar kluiven, was nog zo happy, dat je eigenlijk niet doorhad dat ze ziek kon zijn.
Maar ik vertrouwde het niet, en ging afgelopen donderdag naar de DA met haar. Ik dacht misschien ziekte van cushing ?
De DA voelde haar buik en toen wist ik het eigenlijk al, meteen een echo.
Ik moest ook onze andere labrador een plas laten doen, want die valt erg af, en dat wilde ook controleren.
Terug in de behandelkamer kwam de DA terug met een spuit vol bloed.
Een spoedoperatie, want het was heel slecht.
Ik huilde, en voelde het al, naar huis, huilend aan mijn man vertelde ik het.
Om 17.20 had ik haar gebracht, om 19.10 werd ze onder narcose
ingeslapen, met ons erbij. Ze is negen geworden.
Anderhalf liter bloed uit haar buikje en een lever vol bloedblaasjes, er was niets meer aan te doen.
We reden naar huis en thuis heb ik heel hard gehuild en geschreeuwd.
'S,middags had ze nog even achter een balletje aan gerend.
Vandaag afscheid genomen in crematorium , asbus ophalen later.
Wij hebben geen kinderen, onze honden zijn dat "eigenlijk", wat een ander daar ook van vind.
Nu moeten we onze andere labrador, Piper, drie en half, ook een herplaatser, een superleventje geven, want ook die heeft een slechte start gehad. Juist voor die honden willen wij er zijn, hoe moeilijk soms ook.
Maar daarna geen honden meer, want we gaan er kapot aan , dat immense verdriet.
Maar godzijdank heeft Ivy hier bijna drie jaar een geweldig liefdevol leven gehad, en daar zijn we zo dankbaar voor !!! We hadden het leventje met haar voor geen goud willen missen.
Bedankt voor het lezen van dit lange (sorry) verhaal, ik vond dat Ivy dit
verdiende.
