Geen resultaat

[wobbetje]

Zoals ik reeds op 14/07 in topic "ik naar de DA" vertelde, werd vastgesteld dat wobbe problemen heeft met zijn heupen, vooral de rechterheup en ook in de linkerknie.... Hij kreeg hiervoor een anabolica spuit en een ontstekingsremmer. Na een week moest ik met een evaluatie naar de DA bellen.... jammer genoeg is er helemaal geen beterschap....
Wobbe wandelt nog steeds even traag.....(lees hééééél traag, sjokkel, sjokkel) de eerste 10 minuten gaat hij nog wel vlot (vooral in een nieuwe omgeving) maar na een kwartiertje begint hij achterop te hangen.... In maart heeft men hiervoor ook al een volledig bloedonderzoek gedaan en ook daar is niks uitgekomen.... Hij heeft ook geen hartproblemen.... Dus gaan we er nu vanuit dat hij gewoon een oude opa wordt..... alhoewel, ik lees hier op het forum soms verhalen over toch nog wel rondspringende opa's die ongeveer zou oud zijn als wobbe .... Maar het zal misschien zijn zoals bij mensen.... daar heb je er ook bij die op hun tachtigste nog heel fit zijn en anderen zijn op hun 70ste soms al stokoud....
Dan ook nog rekeninghoudende met de zware operaties van wobbe , die zullen er ook wel voor een stuk tussen zitten denk ik....

Wandelen wordt dus wel een echt probleem. Ik moet steeds proberen in te schatten hoe hij zich voelt en dat is geen sinecure..... Wandelingen van maximum een kwartier tot 20 minuten zijn wel het maximum....
Jammer.... maar niks aan te doen... in goede en slechte tijden hé
Het is wel raar, want wobbe is altijd een ongelooflijk energiek manneke geweest, meer van het type springbal en nu... drie jaar geleden zou ik echt niet hebben kunnen geloven dat wij zo zouden wandelen.... hij 5 meter achter mij en ik voorop zo traag mogelijk..... vroeger liep hij altijd voorop en moest ik hem constant intomen.....
Maar ik ben ontzettend blij dat hij er nog is
En thuis zijn er geen problemen, hij slaapt wel veel maar hij eet goed (lees vreet) , drinkt goed, bedelt voor eten, is alert en haalt deugnietstreken uit.... dus.....laat het zo nog maar een paar jaartjes gaan

[marions]

Wobbe wordt zo te lezen inderdaad een 'oudere'!
Lichamelijk hebben jullie alles uitgesloten!
En Wobbe is 10 jaar hè, pensioengerechtigd zeg maar...
Geniet van jullie Wobbe!

[EricaM]

Moeilijk hè, als je zo'n lieverd ouder ziet worden en sommige dingen toch moeilijker gaan. Gelukkig blijft ie z'n streken wel houden, dus blijf lekker van elkaar genieten

[Anjess]

Wobbe wordt zo te lezen inderdaad een oude opa.Het kan zomaar ineens komen.Onze Sjammai is nu "nog maar"8 jaar maar je merkt dat ze toch al aardig achter begint te raken.Het wandelen gaat zo vlot niet meer.Ik heb haar ook helemaal laten onderzoeken maar er was niks te vinden,gelukkig.Conclusie van de DA:ze wordt oud.Ja,de ene Lab springt tot zijn 12de nog vrolijk in het rond de andere is met 8 jaar al een echte senior.Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze minder genieten,het gaat alleen op een lager tempo.En ook die oudjes hebben nog behoorlijk hun charmes vind ik altijd!Geniet maar lekker van Wobbe die het wat rustiger aan doet

[Laboriginals]

Soms heb het idee, dat de tijd als zand tussen je vingers doorglipt. Het gaat zo hard met een hondenleven. Als een mensenkind nog maar halverwege de basisschool is, zijn onze hondenkinderen al bejaard aan het worden
Het enige wat je kan doen, is je tempo aan je ouwetje aanpassen. In plaats van een lange wandeling een paar kortere maken. Daar doe je hem meer plezier mee. Of in plaats van een echte wandeling een snuffelrondje maken, zo een van 10 minuten stilstaan bij elke grasspriet en wachten tot opa uit zijn snuffeltrance ontwaakt Daar doe ik mijn ouwe Tinkle i.i.g. een groot plezier Ik zeg altijd maar zo: wat voor mensen de krant is, zijn voor honden de paaltjes en graspolletjes in de straat. En opa´s spellen hun krantje meestal helemaal uit, daar zijn ze wel even zoet mee

Hanneke

[wobbetje]

@laboriginals : dat vind ik héél mooi gezegd hoor !

Toch is het af en toe even slikken als je merkt dat de tijd inderdaad niet stil staat en dat je trouwe vriend ouder wordt..... en dat er een moment zal komen waaraan je écht liever niet denkt..... ik weet niet of ik het zal aankunnen..... want dan zal ik écht alleen zijn......
maar we gaan niet te pessimistisch zijn..... ik heb trouwens twee jaar geleden, na zijn spoedoperatie, met hem een deal gemaakt dat hij nog minstens 5 jaar bij mij zou blijven..... dus.....

[Miske]

Wat fijn dat er op zich lichamelijk gezien niets mis is met Wobbetje! Inderdaad, het lijkt me enorm moeilijk, maar wel prima en goed hoe je dat aanpakt hoor om met hem wat meerdere kortere wandelingetjes te maken en erg traag te lopen. Ik denk daar ook veel aan omdat Olly en ik echt grote afstanden lopen en veel op stap zijn en er vast een moment komt dat dat ook niet meer (goed en/of snel) zal lukken. Daarom kijk ik al wel hier en daar eens rond voor aanpassingen zodat ik b.v. met een karretje ofzo Olly kan meenemen en toch zelf nog met m'n stok kan tasten en dan Ol kan loslaten als we aan 't bos zijn. Maar ik heb de droomtip nog niet gevonden, helaas. Succes nog met Wobbetje!