mijn vriend Banjer
Geplaatst: 05 sep 2011, 22:16
In 2001 kochten we onze Banjer. Een pup van 8 weken oud. Wisten wij veel... we haalden hem op uit een boerderij in het Westland waar het nog te vies voor woorden was. 7 pups liepen er rond en dit was het bangste hondje. Hij kroop voor alles en iedereen weg en mijn vrouw was er gelijk dol op. Die moesten we meenemen. Thuis alles zorgvuldig na laten kijken door dierenarts en alle inentingen laten geven. Banjer groeide op samen met Doerak..ook een reu en een bastaardkruising tussen schotse en bordercollie. Samen konden ze het prima vinden. Toen Banjer 2 jaar oud was verhuisden we naar Curacao waar hij de mooiste jaren van zijn leven heeft mogen beleven. We hadden geweldig groot erf waar hij de hele dag op jacht was naar leguanen en gekko's. Heerlijk vond ie de temperatuur. Hij is eigenlijk altijd wel beetje bang gebleven. Bang voor het donker....bang voor onweer en zeker bang voor vuurwerk. Altijd dicht bij de baas in de buurt. Ondeugend was ie ook zeker maar vooral ook een lieve schoothond. (erg he?) lepeltje..lepeltje met de baas in slaap vallen was echt pas lekker. In 2004 werd hij op het eiland versterkt door nog een reutje erbij...een Japanse Akita genaamd Lucky. Een pup die Banjer zelf heeft opgevoed. Onafscheidelijk deze 2. Samen op jacht en altijd dicht bij elkaar in de buurt. Terug in Nederland in 2006 ook altijd samen uit. De oude Doerak lieten ze met rust. Eind vorig jaar constateerde de da lymphklierkanker bij Banjer. Het kon me niet schelen wat het kostte. Met het aanslaan van chemo zou hij met beetje geluk en met goede kwaliteit zeker nog 2 jaar bij ons kunnen zijn. Hij was er ook niet ziek van. Begin dit jaar kwam ik zelf om uiteenlopende redenen thuis te zitten. Pas dan besef je hoe onvoorwaardelijk de steun, vriendschap en de liefde van een hond is. Waar ik liep daar liep Banjer. Waar ik zat daar zat Banjer. In de laatste weken zag je wel dat hij het moeilijker had. Tot op 30 juli 2011. sochtends zetten we de tuindeur open en hij zocht echt een plek onder de bosjes...alsof ie zich schaamde dat ie voor overlast zou zorgen. Ik zag gelijk al dat ie een rustige plek zocht om dood te gaan. Gelijk naar de da in gouda. In de armen van mijn vrouw en mijzelf hebben wij hem laten inslapen. In de afgelopen jaren maar zeker in de afgelopen maanden was hij mijn grootste vriend en bondgenoot...in goede en slechte tijden. Ik had het nog nooit meegemaakt. Had van te voren niet gedacht dat mijn/ons verdriet zo groot zou zijn. Heleboel mensen zeggen....stel je niet aan...het is maar een hond hoor....Mijn vrouw en ik hebben onze ogen uit ons hoofd gehuild. Nee het is niet zomaar een hond. Het was en is een deel van ons leven. De dag erop heb ik een slideshow gemaakt van alle fotos die ik maar kon vinden van Banjer. Ik heb er mijn favoriete muzieknummer bij gemonteerd. Stiekum speel ik het af en dan schieten nog steeds de tranen in mijn ogen. We hebben inmiddels Banjer jr in huis. Ongelooflijk blij zijn we er mee.Nu een pup van 16 weken. Niet als vervanging maar wel om het gezin weer compleet te krijgen. Nog meer zal ik beseffen hoe dierbaar onze honden voor ons zijn. Het zijn niet zo maar honden.....
Wilbert (man van Desiree) en baasje van Banjer sr en jr.
Wilbert (man van Desiree) en baasje van Banjer sr en jr.
