Labradorforum

Jeetje, ik schaam me eigenlijk dat ik dit typ.

Als 1e wil ik zeggen....GEEN enkele hond kan Jerry vervangen...

5 Dagen is Jerry nu overleden.
Maar ik merk aan de meiden, en aan Hugo dat ze graag een nieuwe pup willen. Ja, zelfs aan Hugo merken we het. Hij zoekt en zoekt, maar er is geen Jerry die met hem gaat spelen.
Zo aandoenlijk. Ook heb ik zelf heel veel verdriet nog. Op de gekste momenten vliegt het me aan en laat ik de tranen de vrije loop.
Duidelijk is....we willen graag een nieuwe pup. Begin van het jaar hadden we dat besloten.

Vraag is dan? Hoe ging dit bij jullie? Hoe snel? Hoe lang heeft het geduurd. Is dit gevoel hier in huis normaal? Het is alsof de meiden het als lichtpuntje zien.

Wij hebben nog nooit een hond met stamboom gehad, zitten hier nu dus erg over na te denken. ( Ik meer dan mijn man)
Wie kan ons een goede fokker adviseren, wie heeft zelf misschien nog een puppy, of verwacht puppies?

Veel vragen, ik weet het, maar wie weet kan het ons helpen.

Alvast bedankt.

PM mag ook hoor

Onze vorige Lab was op 21/08/2008 overleden.
Ik heb op dezelfde dag (per toeval was er nog 1 reutje beschikbaar bij een erkend fokker) me huidige hond aangeschaft.
4 weken later, rond 20 september is hij in ons leven gekomen.
En heb het nog niet 1 dag betreurt.

Dus je schuldig voelen moet je zeker niet doen.
Jij en je gezin beslissen of jullie er aan toe zijn of niet.

Ik weet dat er momenteel bij 't Maneschijnhof (Slijpe/Middelkerke - België) een nestje zwarte Labs zit. Weet niet of er nog pups beschikbaar zijn.

Je moet voor jezelf bepalen wanneer jullie er aan toe zijn dat kan niemand voor jullie beslissen,
Misschien al heel snel goed om je heen kijken en anders heel rustig afwachten wanneer je het gevoel hebt het verdriet om Jerry is acceptabel en wij zijn toe aan een nieuw "gezinslid".
MAAR ga nu aub een geen overhaaste beslissingen nemen, maar ga rustig om je heen kijken naar een nest waarvan de ouders minstens zijn getest om HD/ED en ogen.
Op de site van Cor: labrador-fokkers.startpagina.nl staan alleen fokkers waar dit gedaan is.
Ga dan heerlijk neuzen op de site's van de fokkers om te kijken welke fokker pups verwacht of een nestje heeft liggen en wat je aanspreekt en ga eens bellen als je er een goed gevoel bij hebt en maak een afspraak om te kijken of je in het echt ook de mamahond leuk vind
Succes!

wij werden alle 3 enorm getroost door onze pup nadat onze valentina overleden was en dat was 2 weken ertussen
maar iedereen verwerkt op zijn eigen manier

Hmmmm ik schaam me niet om het te vertellen en te bekennen. tjee wat hadden wij een verdriet na het overlijden van Banjer sr. Zo'n hond gaan we nooit meer krijgen. Wat een lieverdje , wat een schat en ook nog zo relatief jong (9 jr). Nee van te voren hadden we gezegd..als 1 van onze honden komt te overlijden kopen we geen troostpuppie hoor. Het verdriet was echt niet te geloven. Mijn man en ik waren er stuk van. Die meiden van ons wisten zich geen raad. Wij verbeelden en misschien hadden we gelijk dat de Akita ook verdriet had. Precies 5 dagen heeft het geduurd. Toen hebben we Banjer jr opgehaald. Ik snap dat het niet de juiste beslissing en methode is geweest..immers emotionele beslissingen zijn veelal niet de beste maar we stonden er allen achter. Heeeeeel diep in me hart heb ik gehuild van vreugde toen mijn man sochtends zei: kom we gaan Banjer jr ophalen. Jr zal sr nooit kunnen vervangen...echt niet.....maar daar gaat het niet om. We zijn weer compleet. We hebben een lichtpunt...we hebben een mooie memorial voor sr gemaakt. En ja we vergelijken en zien (die er waarschijnlijk niet zijn) dingen die sr ook in zich had. Ja we hebben hem ook nog dezelde naam gegeven...ook niet goed waarschijnlijk....Jolanda.....wij voelen er ons geweldig bij. Jr.. is een heel ander hondje....maar we gaan proberen hem alle liefde te geven die sr ook heeft gehad.......We leven weer......
ps omdat ik ook hier op dit forum leer....spreekt het voor zich dat: bezint voor ge begint en zoek goed adres uit.

Vanuit alle oprechtheid....GO FOR IT

gr desiree en Banjer jr.

Bij ons zat er ook 2 weken tussen.2 hele lange weken.......Ik heb er geen moment spijt van gehad.De "nieuwe"hond kan je oude nooit vervangen maar het brengt wel weer wat vreugde in je leven.De site van Cor zou ik ook zeker raadplegen!Onze Sjammai hebben we op deze manier gevonden.Ik zal zeker altijd kiezen voor een stamboom om toch enigszins zekerheid te hebben,zeker na zoveel ellende.Sterkte met het een plekje geven van Jerry!!

Afscheid nemen en een nieuwe hond in je leven betekent niet dat je Jerry vergeet. Ook ik stond voor het dilemma maar miste mijn maatje zo erg dat ik besloot niet te lang zonder hond te willen.
Volg je gevoel, als het goed voelt voor jullie gezin doe het dan!

De site van Cor waar we hier vaak over spreken voor de volledigheid;
http://labrador-fokkers.startpagina.nl/" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik kan maar op 1 vraag antwoorden: Bij Van de Florettyhof verwachten ze in oktober wel 2 nestjes:
http://vandeflorettyhof.come2me.nl/" onclick="window.open(this.href);return false;

Doe gewoon waar je je goed bij voelt . Ik kan het me heel goed voorstellen.

Bij ons duurde het zo'n twee maanden voor we weer besloten om een pup te nemen na het overlijden van Sjakie. En inderdaad gaf het troost, maar ik heb er toch wel moeite mee gehad. Ik vond Sjakie gewoon een veel leukere hond dan Leentje. Dat gevoel heeft echt moeten groeien. En dat werkt natuurlijk twee kanten op: Sjakie is al weer 1,5 jaar dood, en Leentje neemt een steeds grotere plaats in in mijn hart. Maar bij tijd en wijle vond ik het echt moeilijk!
Dus het hoeft niet meteen zo te zijn dat je ook weer dol bent op je nieuwe pup, daarbij komt waarschijnlijk ook de angst dat je nieuwe pup ook weer wat mankeert, dus je staat sowieso niet meer zo onbevangen tegenover hem/haar.
Maar dat hoeft allemaal niet te betekenen dat het nu te vroeg is om een andere hond te nemen. Het is niet dat je Jerry 'inwisselt' , het is gewoon dat je (nog) een hond om je heen wilt. Je hebt daar een aantal maanden terug al voor gekozen, dus die wens is er nog steeds, ook al heb je in de tussentijd een tijdje voor Jerry mogen zorgen.
Dus ik zou ook zeggen: volg je gevoel, en schaam je niet voor de wens om nu al een nieuwe pup te willen.

Nog even over de stamboom: het is natuurlijk niet gezegd dat elke labrador met een stamboom gezond is hè?
Dus zoek alsjeblieft een goed adres, zodat je de kans dat je dit nog een keer mee moet maken zo klein mogelijk houdt.

Twee weken na het overlijden van Tosca hebben wij via de site van de NLV een nestje gevonden waar onze Senna vandaan komt.
Nu zijn we zo'n 8 maanden verder. Naast alle vreugde van Senna (en van Joy natuurlijk) zijn we Tosca echt niet vergeten, maar toch ook niet vreemd, je hebt al je liefde in je maatje gestopt en hier heel veel liefde voor teruggekregen.

Jullie hebben de keuze in het voorjaar gemaakt om een pup er bij te nemen, dat deze vreugde al zo snel voorbij is gegaan heeft natuurlijk niemand kunnen voorzien.
Dat jullie nu weer verlangen naar hun pup kan ik heel goed begrijpen. Julile hebben immers in het voorjaar deze keuze gemaakt.
En wat veranderd er als je bv nog een half jaar of jaar wacht? Niets toch.

Als jullie het emotioneel aan kunnen zou ik zeggen gewoon doen wat je hart je ingeeft.
Maar vanzelfsprekend wel op een verantwoordlijke manier een keuze maken, voor mij een pup met stamboom dus.

Toen onze eerste lab overleed caesar kreeg ik bij toeval die dag iemand aan de telefoon die vertelde dat er door een fokker twee pups waren teruggehaald door de fokster en of dat wij er niet eens over wilde denken ,Mijn eerste vraag was als het maar geen teefje is en blond (wij vielen echt voor zwart en reu) en zo kwam bo 4 dagen na het overlijden van onze kanjer en ja een teefje en blond en heel eerlijk we zijn onze zwarte kanjer nooit vergeten maar vergeleken hebben we ze nooit.Inmiddels is bo er ook niet meer en lopen er nu twee dames die ook niet te vergelijken zijn met caes en bo maar ook zij zijn uniek en niet vervangbaar.

Ieder beleeft dit weer anders en je weet zelf het beste wanneer je weer aan een andere pup toe bent...

Wij krijgen pupkopers die jaren geen hond meer hebben gehad, laatst nog iemand die 10 jaar had gewacht en er pas nu klaar voor was.
En aan de andere kant heb ik ook wel eens iemand gehad die net een week zijn hond had verloren en echt aan een nieuwe pup toe was!
Hij miste het leven in huis, de wandelingen en voelde zich na een week al zo eenzaam..

Het is maar net wat je gevoel je ingeeft, zijn jullie er klaar voor dan is het goed toch?
Voor mij zou het anders zijn, maar dit is iets heel persoonlijks.

Maar waarom niet eens kijken voor een leuke labrador herplaatser?
Die kun je laten röntgenen zodat je in ieder geval minder kans hebt op gewrichtsklachten en hij/zij past misschien ook wat beter bij Hugo?
Want zoals al eerder gezegd geeft een stamboom echt geen garantie, en het zou mij zo eng lijken om nu weer een pup te nemen.
Maar dat is vanuit mijn gedachtengang hoor, jij moet doen waar je je goed bij voelt.
Succes

Ik denk dat dit voor iedereen anders is. Wij hebben tegen elkaar gezegd, nadat Goldie was overleden, nu even geen hond meer. Eerst dit een plekje geven. En voor ons wat dat goed, op die manier. Toen het precies 2 jaar geleden was dat Goldie overleden was, wist ik, ik wil weer een hond. Het is zover, ik ben er klaar voor. De kinderen waren dat al eerder en mijn man moest nog even aan het idee wennen, maar wat zijn we allemaal gelukkig met Rover. Een heel ander karakter dan Goldie en toch ook zoveel overeenkomsten. Het is nu bijna 3 jaar geleden dat Goldie overleden is, maar ik denk nog elke dag aan hem.
Dus voor ons was het goed zo, maar snap ook heel goed de behoefte om weer een nieuw leventje in huis te hebben.
Het enige advies dat ik je wil meegeven is om geen overhaaste beslissing te nemen. Kijk naar de ouderdieren. Zijn ze getest en hoe vaak heeft de moeder hond een nestje gehad.
De site van Cor kan je daar inderdaad bij helpen, heb ik zelf ook veel aan gehad.
Succes en sterkte.