Labradorforum

Vanochtend tegen 11 uur lekker met de honden naar het strand in Vrouwenpolder gegaan.Het zonnetje kwam al door dus we hadden er zin in!Het strand waar ik dan naar toe ga heeft inhammetjes.Ik liep samen met het duo het eerste inhammetje in en wat zie ik daar......veel politie en het forensisch onderzoeksteam.Op het moment dat ik hun zie,zie ik ook hoe ze een dode vrouw uit het water halen!!!Ze waren nog druk met het afzetten van de plek maar ik liep kennelijk iets te snel.Nu heb ik zelf 10 jaar bij de politie gezeten maar dit soort dingen blijven toch even op je netvlies geplakt.Sjammai en Binky voelde kennelijk goed aan wat er was want ze stopten allebei met rennen en zwemmen en kwamen uit zichzelf naast me staan.Een rechercheur die ik kende vertelde dat die vrouw waarschijnlijk zelfmoord heeft gepleegd,nog maar kort ervoor.Het toeval wil dat ik anders altijd eerder van huis ga maar nu op een pakje zat te wachten,anders had ik het waarschijnlijk zien gebeuren,of had ik ze kunnen helpen......Dat is wel iets wat je even bezig houdt.Hopelijk heeft die vrouw de rust gevonden die ze wilde.......Maar zo word een rustig strandwandelingetje toch even heel iets anders.Wilde het even met jullie delen en het vooral even van me af schrijven!!

Dat wil ik geloven , ik heb het meegemaakt toen bij Simone iemand van de 17de verdieping is gesprongen en ook nog forensisch onderzoek bezig was toen ik naar haar toe ging om mijn dochter te steunen.
Zo erg dat mensen maar een uitweg vinden , en dat is uit het leven stappen.
Ik hoop dat je het van je af kunt zetten, veel erover praten wil wel eens helpen. Ik stuur je in ieder geval een welgemeende "arm om je schouder".
Probeer toch je gedachten te verzetten, maar dit heeft een impact. Sterkte!

Pff dat is idd heftig en dat raak je niet zomaar kwijt. Sterkte!

Jeetje, wat heftig. Kan me goed voorstellen dat je uit je doen bent.
Sterkte!!

Jeetje, dat is akelig om mee te maken. Ik heb zelf vorig jaar december tijdens het uitlaten van Leentje een vrouw gevonden die zelfmoord had proberen te plegen. Ze lag in de sneeuw en had pillen geslikt. Ik ben toen snel naar huis gegaan en heb 112 gebeld ( had geen mobieltje bij me) , waarna ze het op het nippertje heeft gehaald.
Dat was heftig, maar het gaf me een goed gevoel dat ik toch nog wat voor haar heb kunnen doen. (Ook al was ze niet blij met het feit dat ze 'gered' was).
Ik kan me voorstellen dat jij denkt: was ik nou maar even eerder van huis gegaan, maar ik geloof niet dat je dan wat had kunnen doen. Dan was ze waarschijnlijk naar een andere plek gegaan, of had het op een ander tijdstip geprobeerd.
In ieder geval wens ik je sterkte bij het verwerken, want het is toch niet niks wat je zo onverwacht op je bordje krijgt.

Bedankt allemaal voor de steun!!!Ik ben zojuist gebeld door een oud-collega bij de politie.Hij komt vanavond even langs om te babbelen en het van me af te praten.Toen ik dat werk deed ging ik er heel anders mee om,nu privé lijkt het me meer te raken.SJammai en Binky voelen het ook.Binky is veel drukker dan anders en Sjammai ligt al heel de middag te kwijlen wat ze vaker doet als ze gestresst is.Dus alleen voor de honden al moet ik het van me af zetten.Wat zijn het dan toch gevoelige beesten hé?

Fijn dat er iemand komt om mee te praten, denk je lekker ontspannen te gaan wandelen staat dit op je netvlies...

Dat is idd wel heel heftig
Sterkte ermee en fijn dat er vanavond iemand langs komt om te praten.

afschuwelijk!!

hoop dat jullie snel weer het normale leven kunnen oppakken...

sterkte!

Jekkes..

Eigenlijk ook goed dat het je niet onberoerd laat, zo weet je dat je ook een mens met gevoelens bent. Tenminste, wanneer ik iets vervelend meemaak op het werk wat ik mee naar huis neem, troost ik me met die gedachte.. Als het je niks meer doet, ben je verhardt en dat is niet goed..
Nou ja, jij zit er niet op te wachten tijdens een lekker ochtendrondje.. verdrietig hoor, voor die vrouw.

Zo dat is wel heftig om mee te maken. Ook al heb je jaren bij de politie gezeten, het blijft toch elke keer een persoon die er niet meer is. En idd ben met Milo eens, dat als het je niets doet, ben je geen mens met gevoelens. Maar dit verwacht je niet van een wandeling met je hondjes.

Heel veel sterkte en hopen dat je gauw de draad weer op kan pakken.

Sterkte!