Labradorforum

Hallo allemaal,

Ik ben nog maar pas op het forum actief. Ik wil laten weten dat mijn meisje Mika op 29 september jl. onverwacht is overleden. Ze was 10 jaar en 5 maanden. Ik mis haar enorm. We hebben nog een labrador, Senna, zij is 13 jaar oud. Helaas heeft Mika niet zo oud mogen worden.

Hoe verwerken jullie het verdriet om het verlies van jullie hond?

In ieder geval heel veel sterkte gewenst.

Gr. Arlette.

sterkte

Arlette, heel veel sterkte toegewenst met het verlies van Mika.

Dikke knuffel van Joy & Senna voor jouw Senna.

ieder verwerkt dit op zijn /haar eigen wijze denk aan de fijne dingen die je met haar hebt gedaan en vergeet niet ze verdwijnen uit ons leven maar nooit uit ons
sterkte

Veel sterkte !

Sterkte

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte!!!Het verlies van je hond verwerkt iedereen op zijn eigen manier.Ik heb bij het verlies van mijn oude Lab Bink een armbandje gekocht met zijn naam erop zodat hij nog een beetje bij me was.Je hebt er gewoon tijd voor nodig,zeker als jullie band sterk was.Dus geef het de tijd en ga er mee om zoals jij wilt.Nogmaals heel veel sterkte

heel veel sterkte.

Kan je niet echt tips geven hoe je het verdriet moet verwerken heb dat nog niet meegemaakt (gelukkig)...

Maar wil je wel heel veel sterkte wensen met het verlies!

Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verweken van het verlies van jullie Mika

Heel veel sterkte met het verlies van je meisje
Het blijft toch altijd pijnlijk...

Ik heb na het overlijden van Ixor (dat ging ook vrij onverwachts) een fotoboekje gemaakt. Expres in een wat kleiner formaat zodat ik het makkelijk mee kon nemen. Ik vond het heel fijn alle mooie momenten op foto voorbij te zien komen en een verzameling te maken van zijn leven voor in het boekje. Dat hielp mij om vooral de nadruk te leggen op wat een mooie tijd we samen hebben gehad en niet te veel te focussen op het gemis.

Maar, zoals gezegd, omgaan met veries en verdriet is heel persoonlijk. Nogmaals veel sterkte en je vindt je eigen weg er wel weer in.

Heel veel sterkte!!!

Ik heb het verwerkt door de leuke dingen te onthouden. De puppenstreken, de kleine gewoontes van de hond.
En door elke hond die ik heb moeten verliezen een plek in mijn hart te geven. Daar is gelukkig ruimte zat.

Maar het heeft altijd zijn tijd nodig. In het begin overheerst de wanhoop en het verdriet. Later het verdriet en de berustig en tenlotte de berusting en de liefde.

Ik wens je veel sterkte met het gemis en het verdriet hoor.

Hallo Arlette,

Ook mijn lab Wobbe heb ik op 13 september laatstleden moeten laten inslapen.... hij was 10 jaar en 3 maanden.... het hele verhaal kan je lezen bij "in memoriam" topic.... mijn allerliefste schat wobbe....

Het is vandaag dus exact 4 weken geleden... en nee voor mij is het niet makkelijk...Ik ben al 12 jaar gescheiden, heb geen partner en wobbe was mijn schaduw.... Ik ween nu nog elke dag om hem.... Ik heb ondertussen een parkietje in huis gehaald, de stilte was ondraaglijk voor mij... kwestie om toch nog voor iets te kunnen zorgen en tegen iets te kunnen praten....

Hoe verwerk je dat.... ik weet het eigenlijk niet..... komt tijd, komt raad zeggen ze....Het gemis blijft heel groot en pijnlijk....

Ik wens je in elk geval heel veel sterkte ....

Mag ik nog vragen waarvan jouw meisje Mika is gestorven ? Was ze ziek ?

Groetjes
Martine