Labradorforum

Lieve Toosje, nou echt wel een oudere dame. Nog steeds even lief, maar ze veranderd wel in gedrag. Ik denk dat het met de leeftijd te maken heeft, maar soms, soms twijfel ik dan weer.
Vandaag een strandwandeling . Ze had duidelijk geen zin in de twee druk spelende mannen. Helemaal opgaand in haarzelf, liep ze langs de vloedlijn.Snuf snuf hier, snuf snuf daar. Lekker met de pootjes in het water en duidelijk genietend. Maar toen draaiden wij om om weer terug te gaan.
Nino en Nulay zagen het en volgden ons meteen, maar Toosje liep nog steeds de andere kant uit. Fluiten ..... geen reactie. Roepen... geen reactie.
Daar ging ze, de barones en nog vlotjes ook. Steeds verder en verder weg.
Nog een keer fluiten, nee hoor, geen reactie. Er kwamen sulky's aan, die gingen vlak langs haar. Ze keek niet op of om. Zou ze dan toch doof worden.
Tja, en toen moest ik zelf een sprintje trekken en dat , kan ik zeggen, valt niet mee als je 54 jaar bent. Als een hijgend hert kwam ik eindelijk in de buurt, ondertussen af en toe op de fluit blazen, maar geen oortje bewoog.
Pas toen ik bijna hyperventilerend op 2 meter afstand was en hard TOOS riep, bleef ze staan en keek ze om.
"vrouwtje, wat hijg je toch" zou ze gezegd hebben als ze zou kunnen praten. Ik riep haar nog een keer en kwispelend kwam ze op mij af. Ik heb haar maar aangelijnd, want 2 van die sprintjes zouden te veel zijn voor mij op één dag. Vriendelijk liep ze naast mij terug naar de anderen, niet begrijpend waarom ze vast moest.
Ach, lieve ouwe Tooske. Als er gehoor apparaatjes bestonden voor honden, kreeg je er een van mij - hoewel???
Vanavond was ik in de keuken. Nino en Nulay lagen dichtbij te kijken wat ik aan het doen was. Toosje lag in de tuinkamer op een stoel lekker te slapen. "Koekje?" zei ik zachtjes tegen de mannen.
3 keer raden wie er binnen 10 seconden in de keuken was.
Op de een of andere manier voel ik mij belazerd. Toosje , ouwe boefje!!

Oh Dorette, ik zie het helemaal voor me...wat een boef die Toos

Heel herkenbaar, Dorette. Ik kan me die periode bij onze Tinkle ook nog zo goed herinneren, dat we dachten: wordt ze nou doof of neemt ze ons in de maling? Het ene moment, vooral buiten, moest je soms achter haar aan rennen, maar binnen hoorde ze alles, vooral als er eten in het spel was. Die twijfelfase is inmiddels bij onze ouwe Tink al lang achter de rug. Ze is nu echt hartstikke stokdoof. Soms, als je heel hard roept van dichtbij, reageert ze nog wel, maar meestal niet. Die twijfelfase waarin haar gehoor geleidelijk achteruit ging, heeft best lang geduurd, wel een paar jaar. Ik ben bang dat het ouderdomsproces bij jouw Toosje ook in volle gang is en dat haar gehoor wel degelijk achteruit gaat.

Hanneke

Laboriginals schreef:Heel herkenbaar, Dorette. Ik kan me die periode bij onze Tinkle ook nog zo goed herinneren, dat we dachten: wordt ze nou doof of neemt ze ons in de maling? Het ene moment, vooral buiten, moest je soms achter haar aan rennen, maar binnen hoorde ze alles, vooral als er eten in het spel was. Die twijfelfase is inmiddels bij onze ouwe Tink al lang achter de rug. Ze is nu echt hartstikke stokdoof. Soms, als je heel hard roept van dichtbij, reageert ze nog wel, maar meestal niet. Die twijfelfase waarin haar gehoor geleidelijk achteruit ging, heeft best lang geduurd, wel een paar jaar. Ik ben bang dat het ouderdomsproces bij jouw Toosje ook in volle gang is en dat haar gehoor wel degelijk achteruit gaat.

Hanneke

Ja dat denk ik ook Hanneke, vooral aan het strand, het geluid van de golven. En ik merk ook wel eens dat Toosje soms een beetje in haar eigen wereldje aan het leven is. Ach, 9en half. De tijd staat helaas ook voor haar niet stil. Maar ze kan gelukkig nog wel heerlijk genieten op haar manier , van iedere dag en van heel veel leuke dingen.

Ach gos.... Maar de belangrijkste zaken (koekje) hoort ze nog.
Sara is laatst door oorzalf een paar weken stokdoof geweest (bijwerking, inmiddels hoort ze weer prima hoor), op straat hoorde ze echt niks, moest keihard schreeuwen om me verstaanbaar te maken, maar het rammelen van de brokjes in haar bak hoorde ze ook prima

Ach lieve Toosje. Waarschijnlijk was zij gewoon nog niet klaar met haar strandwandeling en was nog heerlijk aan het genieten.

Heel herkenbaar, onze Beau wordt 24 december 10 jaar
En ook ik twijfel met grote regelmaat....hoort hij me nu echt niet of wordt ouwe Beau echt een beetje doof. Ook het lopen gaat naar mijn idee steeds een beetje langzamer. Vorige maand heeft hij nog een check-up bij de dierenarts gehad en hij is nog in goeie conditie bevonden,voor zijn leeftijd.
Maar mijn lieve bruine lobbes wordt toch zo langzamerhand mijn lieve ouwe Beau-pa.

Bud werdt ook doof,we dachten dikwels dat hij niet luisterde,maar het suske hoorde echt niet.
Als we koekjes van de koffie open deden hoorde hij wel dachten we,nee hij ging op het gedrag van weiser af of op onze handelingen.
We zijn met hem eens alleen op pad geweest en koffie gaan drinken,we gingen hem nu eens testen,een tijdje stil blijver zitten met ons handen op tafel,hij lag op de grond tussen ons,hij keek niet en ik kraakte met het papiertje van het koekje en inderdaad hij reageerde niet,dus wisten we zeker dat hij heel slecht hoorde,en heel veel op ons en Weiser zijn gedrag afging.
Als we gingen wandelen en hij was te ver dan liep ik naar hem,hij hoorde me niet aankomen,dan tikte ik altijd op zijn kont en draaide hij zich om.en soms met wandelen keek hij achterom en deed ik teken met mijn arm van kom en dan kwam hij ook.

Och dat wijffie, ik zie jullie helemaal gaan
Voortaan maar wat eerder ingrijpen Dorette, hoef je niet meer zo'n eind te rennen
De mannen vonden het denk ik wel leuk zo'n rennend vrouwtje?

dat heet oost-indisch doof. Overigens zorgt beginnende doofheid er wel voor dat het makkelijker voor haar is om in een eigen wereldje te genieten en jouw geroep dan echt niet op te merken!

Maar ik heb hier thuis 2 kinderen, 2 jongens van 6 en 9, en die kunnen er ook wat van. En ze horen me dan echt niet, want ze zijn dan gewoon ergens anders. Soms kijken ze me zelfs aan maar dan zie ik aan hun ogen dat de boodschap echt niet aankomt. Gek word ik ervan

|Je had ook meteen 'koekje' kunnen roepen Al krijg ik geen aandacht van Jamie (volgende maand wordt ie 10) dan roep ik zijn naam niet, maar 'koekje' of 'eeeeeeeeeeeeeeetennnnnnnnn

Nino&Toosje schreef:

Laboriginals schreef:Heel herkenbaar, Dorette. Ik kan me die periode bij onze Tinkle ook nog zo goed herinneren, dat we dachten: wordt ze nou doof of neemt ze ons in de maling? Het ene moment, vooral buiten, moest je soms achter haar aan rennen, maar binnen hoorde ze alles, vooral als er eten in het spel was. Die twijfelfase is inmiddels bij onze ouwe Tink al lang achter de rug. Ze is nu echt hartstikke stokdoof. Soms, als je heel hard roept van dichtbij, reageert ze nog wel, maar meestal niet. Die twijfelfase waarin haar gehoor geleidelijk achteruit ging, heeft best lang geduurd, wel een paar jaar. Ik ben bang dat het ouderdomsproces bij jouw Toosje ook in volle gang is en dat haar gehoor wel degelijk achteruit gaat.

Hanneke

Ja dat denk ik ook Hanneke, vooral aan het strand, het geluid van de golven. En ik merk ook wel eens dat Toosje soms een beetje in haar eigen wereldje aan het leven is. Ach, 9en half. De tijd staat helaas ook voor haar niet stil. Maar ze kan gelukkig nog wel heerlijk genieten op haar manier , van iedere dag en van heel veel leuke dingen.

Hier ook een oudje (bijna 11) die lang in de tussenfase heeft gezeten, maar ik merk hier nu wel dat het steeds meer richting echt doof gaat. Als ik Terra loslaat, dan moet ik echt op haar letten. Een maand of 2 geleden was ze ook iets verder weg en ik riep haar. Toen hoorde ze nog wel ietsjes, maar rende dus zo de andere kant op Ze was echt in paniek en was me kwijt, pas toen ik 2 meter voor haar stond had ze door waar ik was..

Terra hoort ons inmiddels ook niet meer thuiskomen, ze wordt wakker als ze merkt dat Danouk reageert of als ze de tussendeur open voelt gaan. Soms wordt ze ook pas wakker als ik dan naast haar kom zitten. Maar sommige dingen lijkt ze dan weer wel te horen inderdaad.

Fijn dat Toos nog heerlijk kan genieten, dat moet ook nog wel een aantal jaartjes zo blijven

Max is ondertussen wel echt doof aan het worden, maarrrr...het openen van de koelkast en zn rammelende bak hoort ie nog prima. Lopen gaat wel steeds een beetje moeilijker, zeker met natte/ koude dagen. Maar goed, we komen waar we heen willen.

Geef je Toos een knuffel van ons?

Zo herkenbaar

Wat ik wel weer geweldig vind om te zien is, dat Simba juist nu Sting wel in de gaten houdt in het bos. Fluit ik, dan draait zij zich gelijk om om naar mij toe te komen, maar kijkt regelmatig om om te zien of Sting ook reageert Ziet ze dat hij kijkt, dan zet ze haar tempo wat omhoog om naar mij toe te komen en dan heeft Sting zoiets .. oeps moeten wij komen en dan komt opaatje ook onze kant op

En bij thuiskomst van ons, hoort hij het ook niet meer

Maar laat die oudjes maar schuiven

Heel erg herkenbaar. James in nu 12,5 en nu officieel hardhorend. Maar ook het in een eigen wereldje leven en af en toe op kunnen kijken van "waar ben ik nu eigenlijk". Enne o, ja dingen doen die nooit hebben gemogen. Heerlijk die oudjes, maar wat gaat de tijd toch snel.

Anouschka