Labradorforum

Net als zo vele heb ik gisteren genoten van het prachtige winterweer. De mannen hadden al precies in de gaten wat er ging gebeuren. Ze stonden zowat op mijn schoenen terwijl ik dez probeerde aan te doen. Jas aan, heerlijke zachte sjaal om (dank mam voor het breisel) en warme muts op. Ik stond wat te keuvelen tegen mijn 2 enthousiaste mannen. Dat krijg je als je het hele weekend alleen ben hihihi. De halsbanden om en hupsekee naar buiten...lekker de kou in.

Ik loop zo'n route door mijn woonplaats dat de mannen veel los kunnen lopen. En daar liepen we....Banjer snuffelend van boom naar boom en Bundels springend als een jong veulen van Banjer naar mij en weer terug. Wat is het toch mooi om te zien dat hij nog steeds Banjer als zijn grote voorbeeld ziet. Ik had hondenbrokjes meegenomen en als ik ze riep kwam Bundels als een idioot aan rennen. Ik zet me dan alvast schrap voor als hij tegen mij aan botst maar hij zette gelukkig op zijn remsysteem aan oftewel met alle nagels vol in de grond. Keurig voor mij zittend nam hij gretig zijn brokje.
Banjer komt op een drafje naar me toe lopen. Af en toe zijn neus schuin om toch ff snel nog ergens een geurtje op te snuiven. Heel voorzichtig nam hij het brokje aan.

En verder gingen we...wandelend langs een bevroren sloot waar wat jonge gezinnen heerlijk aan het schaatsen waren althans de ouders probeerden de kinderen vooruit te krijgen. Na even te hebben gekeken liepen we weer verder.

De zon scheen heerlijk op mijn gezicht en de vachten van de blonde mannen glommen door de zonnestralen. Bij elke stap kraakte de sneeuw onder mijn schoenen. De rijp hing nog aan de bomen, sterk aftekend tegen de intens blauwe lucht. Zelfs de maan was heel goed te zien. Wat is Nederland toch mooi tijdens dit soort dagen.
De mannen kwamen een hele grote berghond tegen. Banjer bleef staan en bekeek het tafereeltje op een afstand. Bundels holde op de hond af en de berghond deed precies hetzelfde. Je raadt het al....Bundels lag ineens op de grond want ja 60 kilo hond kun je niet opvangen met je eigen 26 kilo. De 2 jonge doerakken hadden enorm veel plezier. Het was een heel leuk gezicht.
Na even te hebben gespeeld gingen we weer verder..

En toen kwamen we bij een grote vijver aan. Er waren heel veel mensen. Bundels...nog veel enthousiasme van het spelen met de berghond vond dit helemaal interessant. Ik riep hem maar zag al aan heel zijn houding dat de brokjes niet meer zijn aandacht hadden maar de mensen op het bevroren water. Als een raket ging hij er vandoor....met zo wat 4 poten gelijk in de lucht hieperdepierde hij tussen de mensen door. Er stonden tassen langs de kant en ik zag het al bijna gebeuren dat hij een tas zou pakken maar op het allerlaaste moment bedacht hij zich. Na nog even gauw snuffelen bij kleine kinderen keek hij in het rond en je zag hem zoeken.....waar zijn ze nou??

Banjer en ik bleven op dezelfde plek staan waaruit Bundels zijn sprint had gedaan richting de vijver. Ik riep 1 keer hard zijn naam en ja hoor...hij draaide zijn kop om en ging opnieuw in een spurt....gelukkig nu onze kant op. Met een grote grijns kwam hij aanrennen. Je zag de twinkeling in zijn ogen toen hij dichterbij kwam. Wat ben je toch ook een mr. Ondeugd zei ik toen hij aankwam. Op het allerlaatste moment ging zijn landingsgestel weer uit en precies voor mijn voeten kwam hij tot stilstand en zitten met het idee....ik ben toch heeeeel braaf dat ik zo voor je kom zitten. Heel onschuldig kijkend kon ik niet anders dan hardop lachen en hem belonen met een koekje.

Afin...de sloten hadden we gehad en gingen nu de parken in. Banjer en Bundels gingen van boom tot boom...was is er heerlijker dan snuffelen.

In het laatste park kwam Banjer ineens op me af huppelen. Dat is zijn manier van aangeven....wat heb ik het toch naar m'n zin! Mijn hart smelt dan op dat moment. Hij zag een takje en begon daar op te kauwen. Bundels kwam aanstormen en zoekt dan ook een takje want ja....zijn grote 'broer' is bezig met een takje en dan 'moet' hij dat ook.

Daar stond ik met 2 intens genietende mannen. Wat kan een mens zich dat op dat moment gelukkig voelen! Ik gaf beide mannen een heerlijk knuffel en zei tegen Banjer...zo KanjerdeBanjer deze wandeling pakt niemand ons meer af. Ik ben blij dat hij zich momenteel weer zo goed voelt. Een jonge doerak is geweldig maar zo'n ouwe dibbes die laat zien dat hij nog zo geniet van dit soort wandelingen geeft mij nog meer een intens geluksgevoel!

Deze wandeling was one big happy moment!!!

Ik wens iedereen heel veel wandelplezier in winterwonderland!!

Heerlijk zo'n wandeling Om van te genieten

Charella schreef:Heerlijk zo'n wandeling Om van te genieten

Ja dat was het zeker....en terwijl ik dit berichtje maak zeg ik per ongeluk hardop 'ik ga denk ik zo eventjes wandelen' gelijk komen aan beide zijdes van mijn laptop 2 verwachtingsvolle blonde labkoppen tevoorschijn

dat was echt genieten

Wat is het toch heerlijk als je de honden zo ziet genieten, dan is voor je zelf de dag ook weer helemaal goed.
En met dit weer is maar 1 woord genoeg en ze staan weer in de houding om naar buiten te gaan

Weer heerlijk van jullie verhaal en avontuur genoten.

Inmiddels zijn we terug van de wandeling die ik had 'beloofd' aan de mannen nadat ik 'per ongeluk' hardop ik denk dat ik zo maar eens ga wandelen.

Dit keer hebben we een andere route genomen. In het plaatselijke krantje had ik gelezen dat er in een groot park onlangs een snuffelroute was geopend. M.a.w. er is een gedeelte gekomen waar honden mogen loslopen. De wandeling er naar toe was al heel mooi...langs de molen en monumentale boederij. Het was wel frisser dan gisteren maar de natuur was nog steeds even mooi. Banjer en Bundels liepen al die tijd aan de riem dus Bundels had nog meer dan genoeg energie toen we in het desbetreffende park aankwamen. Eerst Banjer los....die liep rustig weg naar de 1e boom om...tja hoe kan het ook anders...te snuffelen.

Bundels moet van mij altijd eerst zitten voordat hij los mag. Meneer weet dat inmiddels donders goed dus ging gelijk hupsekee met z'n kont in de sneeuw en keek 'zogenaamd' rustig rond. Ik haakte de riem los van de halsband....hij bleef nog steeds zitten (hij moet van mij altijd heel even wachten) en toen ik na 2 seconden zei 'ja ga maar' stoof het 'ongeleide projectiel' weg.

Eerst naar Banjer want ja....wat hij opsnuift qua geur 'moet' Bundels ook van op de hoogte zijn. Nadat hij genoeg had van het gesnuffel ging hij is even 'buurten' aan de waterkant.

In dit park waren ook weer veel mensen op de been...of zeg maar eerder schaats. Er zat een mevrouw aan de kant (was bezig met haar schaatsen). Voor Bundels was dit...bananen in m'n oren en racen maar. En ja hoor daar ging hij...superenthousiast naar die vrouw..nadat hij haar zeer welkom had geheten viel zijn blik op de roestvrijstalen beker naast haar. Voordat ik iets kon zeggen en laat staan een sprintje trekken had meneer zijn tong al in het vloeistof gestoken. Gelukkig kon de vrouw er om lachen maar ik vond het toch veel minder . Ze zei tegen mr. Ondeugd: 'lekker he, warme chocolademelk'.

Ondertussen was ik binnen handbereik van mr. Ondeugd. Hij had dat natuurlijk door en stoof weer weg richting Banjer die inmiddels verderop aan een struik stond te snuffelen.

Uiteraard excuses gezegd tegen de dame in kwestie. Ze moest er alleen maar hartelijk om lachen ....gelukkig.

We hebben een ronde gemaakt door het park. Banjer huppelend en Bundels denderend door de witte deken. Ik genietend van de mannen en van alle mensen op de schaats.

Op de terugweg Banjer zijn poot een paar keer schoongeveegd want de pekel deed zeer aan zijn voetzool. Nadat ik met mijn handschoen flink over zijn voetzool was gegaan liep hij weer vrolijk verder op 4 poten.

Thuis aangekomen hebben de mannen allebei een kleine kauwstaaf gekregen. Terwijl ik een appeltaart aan het maken was lagen mijn 2 kanjers gezellig bij mij in de keuken.
De haaibaaikippen kregen een hardgekookt eitje (zij moeten ook verwent worden toch ) en Moos de luie huistijger lag genoegelijk op de verwarming (die verwent zichzelf 24 uur per dag ).

Kortom de gehele beestenboel inclusief moi hebben er weer een mooie zondag van gemaakt!

Hopelijk hebben jullie net zo genoten als dit huishouden van..... .

nou...ik heb er in ieder geval heeel erg van genoten!!!
hoe was de appeltaart?

Geweldige verhalen, ik schiet steeds in de lach, zooo lief. Jim en ik zijn gisteren 3 uur aan de wandel geweest, heerlijk gespeeld gesnuffeld en rond gerend, kon gisterenaaf zelf helaas door mijn pijnlijke gewrichten niet meer lopen maar het was het me meer dan waard. Vandaag heb ik het rondje park korter moeten houden, nja morgen weer een dag toch. Iedereen geniet ervan!!

ilseF schreef:nou...ik heb er in ieder geval heeel erg van genoten!!!
hoe was de appeltaart?

De appeltaart is aardig geslaagd als ik het zo mag zeggen ...extra kaneel, vanillesuiker en bruine suiker, roomboter, meer krentjes dan voorgeschreven, beetje stroop erbij (tis tenslotte winter ) en nadat de taart uit de oven kwam en nog heel warm was...de bovenlaag van een laagje abrikozenjam voorzien...kortom hij smaakt straks heerlijk bij de koffie

Wat een prachtige verhalen weer over Mr.Bundels en Banjer... je kan het zo goed verwoorden dat het net lijkt als je het leest of je er mee middenin zit....
Het zijn in elk geval twee schatjes die blonde mannen van je....

Groetjes
Martine

Wat is het altijd leuk om jouw verhalen en avonturen te lezen. En dat genieten, zo herkenbaar!
Ik kan ook zo genieten van het geluk en het plezier van Max en het feit dat wij met ons tweeen of drieen op pad zijn.

Je hebt een pbtje
Ik hoop gewoon dat je het hebt aangekregen, want mijn computer deed raar....

Groetjes
Martine