Labradorforum

Na ruim 1,5 uur met Rover te hebben gelopen in het bos, dacht ik nog maar aan één ding en dat was koffie. Straks lekker even zitten met mijn kopje koffie. Ik was nog aan het na genieten van de wandeling. Fijn weer, en tevreden over Rover. Het luisteren gaat al zo veel beter dan een paar maanden geleden. Ik had net mijn jas en schoenen uitgedaan en kwam de kamer binnen, Rover had ik al naar binnen laten gaan terwijl ik nog bezig was. Ik zag hem onder de eettafel staan en dat kan maar 1 ding betekenen, dacht ik. Hij heeft iets gejat. Ik loop naar de bank om te kijken of de knuffel van mijn dochter er nog lag, floortje. Al 6 jaar zijn ze onafscheidelijk. Geen floortje. Dus ik roep Rover bij me en komt vrolijk naar me toe. Ik zeg los, maar zie dat hij niks heeft in zijn bek. Ik kijk in zijn bek: niks. Het is nog nooit gebeurd dat hij iets dat hij gejat heeft opgegeten heeft, dus ik zoek, niks. Koffie kan wachten, dierenarts bellen of ik langs kan komen om hem te laten braken.
Ze geven me het advies om hem nog even veel te eten te geven dat maakt het braken makkelijker. Ik heb nog 300 gr. kvv liggen voor vanavond dus dat dan maar.
Bij de dierenarts staan ze ons al op te wachten en krijgt hij de injectie.
En daar was floortje weer, tussen het rauwe vlees.
Floortje moest ooit een konijn voorstellen, met lange oren enz. Dus de dierenarts zei ook: reken maar dat die vast was komen te zitten. Als je had gewacht was het zeker opereren geworden. Had je niks gedaan en afgewacht was hij maandag waarschijnlijk dood geweest.
Ik ben zo opgelucht dat het eruit is. Ik ga de kinderen ook weer waarschuwen beter hun spullen op te ruimen.
Ik heb trouwens de assistente nog wel floortje uit het braaksel laten peuteren . Die ligt nu op 60 graden rond te draaien in de wasmachine, kijken of die nog te redden is. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat het met Rover goed gaat, dat zal mijn dochter ook heus wel begrijpen.
Zo en nu ga ik mijn kopje koffie nemen.

Wat goed dat je er op tijd bij was.............. je moet er toch niet aan denken dat je het niet gemerkt zou hebben.
Goed afgelopen. Hopelijk is Floortje nog te redden.

poeh dat was maar goed dat je zag dat hij wat gejat had!
je moet er idd niet aan denken wat er had kunnen gebeuren.

ach en evt. 2x wassen op 60 graden dood alle bacterien wel hoor

Wat goed en snel gehandeld zeg! Je mag nu wel een kopje koffie nemen Marielle, en neem er ook maar een koekje bij,dat heb je wel verdiend!

Oeh gelukkig heb je het gezien en was het niet onopgemerkt gebleven!

Was Floortje nog te redden??

Goed en alert gehandeld!
Je had er niet aan moeten denken wat er gebeurd had kunnen zijn als je het niet gemerkt zou hebben.

Wel moet ik heel stiekum een beetje lachen om de actie van Rover. Dat kan alleen een labrador voor elkaar krijgen

Ja, inderdaad. Dat kan alleen een labrador. Ik heb niet eens gezien dat hij het pakte of dat hij het in zijn bek had. Puur aan zijn houding had ik het door.
Floortje ligt trouwens weer heerlijk naast mijn dochter in bed.
Twee keer op 60 graden gewassen toen in de droger.
En met Rover gaat het ook goed, gelukkig.
Hij is wel sloom van het middel dat hij gekregen heeft om te braken, maar hij blijft altijd zijn vrolijke zelf. Zelfs toen hij in de wachtkamer lag te braken was hij nog met zijn staart aan het zwiepen, omdat hij zoveel aandacht kreeg.

Wat goed dat je het door had!!
Dit is inderdaad ook mijn grootste angst, dat ze wat naar binnen werken en dat dat dan vast komt te zitten.

Ik begrijp ook niet dat ze zo maar een hele knuffel naar binnen kunnen krijgen Hoe groot is floortje?

Fijn dat het zo goed afgelopen is voor Rover (en natuurlijk ook voor floortje )

Jeetje wat goed dat je zo alert was, moet je toch niet aan denken wat er had kunnen gebeuren!!! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en heb je uiteindelijk hoop ik kunnen genieten van je welverdiende kop koffie!

Monique schreef: Ik begrijp ook niet dat ze zo maar een hele knuffel naar binnen kunnen krijgen Hoe groot is floortje?

Floortje is zo'n 45 cm. lang. Hij heeft het echt in 1x door geslikt. Nu is floortje niet meer het konijn dat het ooit geweest is. Je moet je voorstellen dat er 6 jaar intensief mee is geknuffeld en overal mee naar toe is gesleept.
In het begin als er een gaatje in de knuffel zat ging ik dat nog netjes dichtmaken, nu is het meer gat dan knuffel. Maar voor mijn dochter is het haar alles. Mensen die niet weten wat het is vragen zich af met wat voor vodje ze rondloopt.
Maar ondanks dat het nog maar om een dun knuffeltje gaat, was het toch te lang om er op een normale manier uit te komen.
Met Rover gaat het weer helemaal goed, die is weer helemaal de 'oude'.

45 cm?!?!?! Dat moet een record zijn.
Maar wat fijn dat je er zo snel bij was en jullie zo veel ellende is bespaard gebleven.

En ik vond het al zo vreemd toen een logeerhond (ook Labrador!) laatst een sportsok in één hap naar binnen werkte...
Goed dat je het gedrag van je hond zo goed kent!!!