Labradorforum

Op 13 januari jongstleden heb ik tot mijn grote verdriet de moeilijke beslissing moeten nemen om mijn liefste maatje Ralph in te laten slapen.

Hij was al een paar maanden aan het hoesten en het werd steeds erger. Ook had hij steeds meer moeite met het volhouden van zijn dagelijkse wandelingetjes.....Wij dachten dat er wellicht iets in zijn keel vast zat / groeide, maar een keelonderzoek leverde niets op. De dierenarts belde op om te vragen of ze een rontgenfoto mochten maken omdat ze het vermoeden hadden dat het uit de luchtpijp kwam......na een half uurtje belde ze al weer op en zei dat ze slecht nieuws had. Zijn beide longen zaten vol met tumoren. Het hoesten kwam dus van tumoren die kapot gingen en zo bloed in de luchtpijp veroorzaakten.....!

Nu was er de keuze, dat we hem wakker konden laten worden mee naar huis nemen en dan een beslissing te nemen wat te doen. Redden konden we hem niet meer volgens de arts en zijn longinhoud was dermate afgenomen en de tumoren waren in zo'n overvloed aanwezig dat ze hem nog maar een paar weken gaf.

We hebben toen de moeilijke beslissing genomen om hem die lijdensweg niet door te laten gaan en hem die middag in te laten slapen. Het was de moeilijkste beslissing ooit! Je denkt dat je een "gezonde" hond wegbrengt voor een onderzoekje en je komt alleen thuis......

Ik mis hem ontzettend en hij heeft voor altijd een plekje in mijn hart verovert.

Ralph is 10,5 jaar oud geworden en dat zonder een spoortje grijs op zijn snuitje.
https://lh4.googleusercontent.com/-Fi4W ... C10768.JPG" onclick="window.open(this.href);return false;

wat een nare beslissing maar beter voor Ralph
sterkte voor jullie

Heel veel sterkte gewenst!

sterkte

Rot hoor , heel veel sterkte!

zulk slecht nieuws terwijl je hem brengt voor een onderzoek, dat zal een behoorlijke klap geweest zijn
Heel veel sterkte!
Wat een knappert was het

Ik weet precies wat je door je heen gaat. Mijn lievelingshond werd ziek, wilde niet meer mee om mijn dochter naar school te brengen ( heel wat jaartjes geleden)Wilde ook niet uit de mand. Toen ik terug was van school heb ik haar voorzichtig uit de mand getild, zag dat ze heel vreemd liep , een zijpoot was helemaal naar buiten getrokken. Kort verhaal met veel impact. Naar de DA, daar bleek het kanker te zijn en dat had een bloeding veroorzaakt waardoor ze niet haar poot meer recht kon houden. Ook ik stond toen voor de beslissing om haar wakker te laten worden , om haar misschien nog enkele weken te hebben. Maar ik heb haar toen ook laten gaan.
Ik weet dat het vreselijk is, om zo'n beslissing direct te moeten maken.
Maar besef dat jullie het ook gedaan hebben omdat jullie zoveel van Ralph hielden dat jullie hem konden laten gaan. Maar het verdriet is zo intens.
Heel veel sterkte, er komt een dag dat jullie met een glimlach en zonder tranen aan hem terug kunnen denken. Maar verdriet moet eerst een plekje krijgen.
Dag Ralph, als je bij de regenboog brug bent, zul je haar vast wel zien,
Branca. Een kleine zwarte kruizing, maar ze zag eruit als een labradoortje. Zeg haar maar dat ik haar nog niet vergeten ben.

http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Wat een mooie foto. Heel erg veel sterkte met het verlies van je kanjer!!

Heel veel sterkte met het verlies
Rust zacht lieve Ralph...

Een moeilijke beslissing, maar jullie hebben het gedaan in het belang van Ralph. Heel veel sterkte de komende tijd.

Bedankt allemaal voor jullie berichtjes....

Het was inderdaad een hele moeilijke beslissing die je dan zo maar even in een half uurtje moet maken.....eentje die ik niet graag weer zou willen maken.....

Ik ben er wel van overtuigd dat het zo beter is geweest voor hem.....van buiten was er niets te merken aan hem, flinke en sterke hond, vooral niet kleinzerig....en altijd maar doorgaan met rennen, zwemmen.....maar dat hoesten zat hem in de weg en van een wandeling was hij de rest van de dag onder de pannen in zijn mandje....

Ik heb de rontgenfoto's gezien en daar waar de longen zitten horen normaal zwarte plekken te zitten van de lucht in de longen, maar wij zagen alleen maar witte vlekken......

Hij heeft een prachtig leven gehad!

Veel sterkte met het verlies van Ralph.
Rust zacht lieve Ralph.

Het is een troost om te weten dat hij een prachtig leven heeft gehad, dan kun je terugkijken op mooie herinneringen. En ook dat je weet dat hij niet onnodig heeft hoeven lijden, want die labjes zijn zulke bikkels, als ze pijn aangeven, moet het echt heel zeer doen! Dat heb je hem bespaard! Maar wat doet het pijn om die beslissing te nemen, je doet het uit liefde, maar het voelt als verraad.
Sterkte!

verschrikkelijk om dat te horen en dan afscheid te moeten nemen.
jouw verhaal is grotendeels mijn verhaal. het is al jaren geleden[7 nu inmiddels]
maar nu nog word ik daar even stil van.....zo'n moment vergeet ik nooit meer.
ik wens je heel veel sterkte en weet dat hij altijd je hart zal blijven verwarmen.

Wat een moeilijke, maar ook moedige beslissing! Heel veel sterkte!

Rust zacht lieve Ralph..