Ruud en zijn eventuele oppasadres
Geplaatst: 27 mar 2012, 21:21
Omdat wij weliswaar een hele mooie, maar niet heel geschikte auto hebben om op vakantie te gaan met 2 kinderen van 16 en een redelijk grote, maar vooral lompe, Ruud was ik op zoek naar een eventueel goed en leuk oppasadres.
(Wij hadden de auto eerst en daarna pas de hond…
)
Via via kwam ik bij mensen terecht die meer dan 30 jaar ervaring hebben met retrievers.
Ze hadden altijd 2 honden gehad een flatcoat en een golden en ze hadden regelmatig logees en waren heel wat gewend. Hun flatcoat was vorig jaar overleden en nu wilden ze dus in de zomervakantie op 1 (of eventueel 2 honden maar dan uit 1 gezin) oppassen.
Ze hebben een tuin waar de honden los kunnen lopen enz. enz. het zag er goed uit dus; eerst mailcontact en bellen en een afspraak gemaakt voor afgelopen zondag……
Onze Ruud is echt een schat en hij KAN ook heel goed luisteren, maar hij is vaak ook erg ondeugend, kan er zo langzamerhand wel een boek over schrijven!
Gelukkig had ik van te voren al wel gezegd dat de opvoeding nog niet helemaal af was maar toch ging het niet helemaal zoals ik graag gewild had.
We kwamen de tuin in en Ruud dook gelijk op hun hond, hij speelde weer eens voor vleermuis met z’n poten steeds in de lucht en hun hond was er niet zo heel erg blij mee en die moest steeds blaffen.
De honden renden achterelkaar de tuin door (die minder groot bleek dan ik had gedacht) en hobbelden steeds onder de tuintafel door.
Toen vond Ruud een wasknijper die toch echt vernietigd moest worden, op ons “kom hier” reageerde hij totaal niet laat staan op “los”, uiteindelijk lukte het met een hondensnoepje maar de wasknijper kon niet meer gebruikt worden .
Ondertussen wandelde Ruud richting schuurtje waar hij al lopend een enorme plas deed. Wij gelijk: “OOOO, dat doet ‘ie normaal nooit”
. Ja, ja zag je die mensen denken….
Hun hond werd naar binnen geloodst en Ruud zag een paar viooltjes op de grond staan, juist! Viooltje werd vakkundig uit het potje gehaald.
De man des huizes zei “LOS” maar Ruud zag het als 1 groot spel , staart recht omhoog en yahoo!!
Wacht maar, stukjes kaas erbij en ja hoor, hij liet los, viooltje weer terug bij zijn zusjes (maar nog steeds OP de grond) en Ruud bij die man in de buurt want die had het lekkers.
Helaas hield die man het net te lang in de handen waardoor Ruud enorm ging kwijlen en zijn kwijl met tuinaarde aan de broek van die man afveegde. Dussss; jij kwijlt een beetje… (okeeeee!!!)
Ruud ging op zoek naar water en dacht, wat erin gaat moet er ook weer uit dus nog maar een plas.
Zo langzamerhand schaamde ik me kapot maar die mensen maar zeggen: “geeft niets hoor, geeft niets, maar het is wel apart dat hij niet komt als je hier roept”
Ruud kreeg een botje wat hij heerlijk ongegeneerd op kauwde, maar toen hadden wij wat rust om met elkaar te praten gelukkig.
Helaas was dat van korte duur en pakte Ruud het viooltje nog maar eens en nu wat grondiger zodat er werkelijk niets van over was (“eh, sorry hoor, waar zal ik het restje aarde en het kapotte plastic bakje neerleggen?” ondertussen een ander plantje uit Ruud z’n bek halend).
Waarna hij de cavia in het buitenhok ontdekte en hier helemaal hysterisch van werd (zucht!!).
Tot overmaat van ramp wandelde Ruud de bijkeuken in waar hij een pantoffel vond die hij niet meer af wilde geven
O zeiden die mensen weer, geeft niets hoor maar als hij hier komt logeren dan zullen we alles Rudyproof maken!
Uiteindelijk hebben we Ruud even in de buitenren gezet, wij naar binnen om daar even te kijken en Ruud janken (doet ‘ie dus normaal ook nooit he als we weggaan!)
Nou zei die mevrouw, hoe gaat dat met het aanrecht? Pakt ‘ie daar wat vanaf? Het was een laag aanrecht dus ik zei: “nou, dat denk ik wel hoor, bij ons doet ie dat niet maar ons aanrecht is veel hoger”!
Ze hadden een vrij kleine kamer (voor en achter van elkaar afgesloten) en Ruud mocht daar niet op de bank (voorzie ik ook een klein probleempje in).
Toen wij weer naar buiten liepen was Ruud weer rustig maar hij probeerde wel het rieten mandje wat buiten de ren stond op te knagen.
En eenmaal in de auto slaakte Ruud een diepe zucht, zo van: “he, dat heb ik even lekker verpest”! Hij krulde zich op en viel in een diepe slaap!!!!
Tja, wat moet je ervan zeggen he? Achteraf moest ik er heel hard om lachen, die kop toen hij dat viooltje in z’n bek had!!
Maar op dat moment!!!
Hij heeft in een uurtje tijd echt alles gedaan wat niet mocht en luisterde echt helemaal niet!
Goed, we gaan die mensen even bellen dat het maar niet door moet gaan en ze bedanken voor hun geduld en begrip, het waren echt hele lieve mensen!
En we gaan of een andere auto kopen zodat ‘ie mee kan op vakantie (wordt wel een hele dure vakantie dan) of we blijven dit jaar weer in Nederland, maar als ik heel eerlijk ben….. ik heb hem ook liever gewoon mee, ik had er voor die tijd al slapeloze nachten van dat hij uit logeren zou moeten.
Ik ken hem en ik kan hem ook weleens schieten hoor, maar ik weet ook hoe lief en braaf hij kan zijn, ‘t is toch mijn hondje!!!
Maar….. aan de opvoeding moet echt nog wel een en ander gebeuren dus, wist ik ook al wel maar nu ben ik toch echt wel even weer met mijn neus op de feiten gedrukt!
(Wij hadden de auto eerst en daarna pas de hond…
)Via via kwam ik bij mensen terecht die meer dan 30 jaar ervaring hebben met retrievers.
Ze hadden altijd 2 honden gehad een flatcoat en een golden en ze hadden regelmatig logees en waren heel wat gewend. Hun flatcoat was vorig jaar overleden en nu wilden ze dus in de zomervakantie op 1 (of eventueel 2 honden maar dan uit 1 gezin) oppassen.
Ze hebben een tuin waar de honden los kunnen lopen enz. enz. het zag er goed uit dus; eerst mailcontact en bellen en een afspraak gemaakt voor afgelopen zondag……
Onze Ruud is echt een schat en hij KAN ook heel goed luisteren, maar hij is vaak ook erg ondeugend, kan er zo langzamerhand wel een boek over schrijven!
Gelukkig had ik van te voren al wel gezegd dat de opvoeding nog niet helemaal af was maar toch ging het niet helemaal zoals ik graag gewild had.
We kwamen de tuin in en Ruud dook gelijk op hun hond, hij speelde weer eens voor vleermuis met z’n poten steeds in de lucht en hun hond was er niet zo heel erg blij mee en die moest steeds blaffen.
De honden renden achterelkaar de tuin door (die minder groot bleek dan ik had gedacht) en hobbelden steeds onder de tuintafel door.
Toen vond Ruud een wasknijper die toch echt vernietigd moest worden, op ons “kom hier” reageerde hij totaal niet laat staan op “los”, uiteindelijk lukte het met een hondensnoepje maar de wasknijper kon niet meer gebruikt worden .
Ondertussen wandelde Ruud richting schuurtje waar hij al lopend een enorme plas deed. Wij gelijk: “OOOO, dat doet ‘ie normaal nooit”
. Ja, ja zag je die mensen denken….Hun hond werd naar binnen geloodst en Ruud zag een paar viooltjes op de grond staan, juist! Viooltje werd vakkundig uit het potje gehaald.
De man des huizes zei “LOS” maar Ruud zag het als 1 groot spel , staart recht omhoog en yahoo!!
Wacht maar, stukjes kaas erbij en ja hoor, hij liet los, viooltje weer terug bij zijn zusjes (maar nog steeds OP de grond) en Ruud bij die man in de buurt want die had het lekkers.
Helaas hield die man het net te lang in de handen waardoor Ruud enorm ging kwijlen en zijn kwijl met tuinaarde aan de broek van die man afveegde. Dussss; jij kwijlt een beetje… (okeeeee!!!)
Ruud ging op zoek naar water en dacht, wat erin gaat moet er ook weer uit dus nog maar een plas.
Zo langzamerhand schaamde ik me kapot
maar die mensen maar zeggen: “geeft niets hoor, geeft niets, maar het is wel apart dat hij niet komt als je hier roept”Ruud kreeg een botje wat hij heerlijk ongegeneerd op kauwde, maar toen hadden wij wat rust om met elkaar te praten gelukkig.
Helaas was dat van korte duur en pakte Ruud het viooltje nog maar eens en nu wat grondiger zodat er werkelijk niets van over was (“eh, sorry hoor, waar zal ik het restje aarde en het kapotte plastic bakje neerleggen?” ondertussen een ander plantje uit Ruud z’n bek halend).
Waarna hij de cavia in het buitenhok ontdekte en hier helemaal hysterisch van werd (zucht!!).
Tot overmaat van ramp wandelde Ruud de bijkeuken in waar hij een pantoffel vond die hij niet meer af wilde geven
O zeiden die mensen weer, geeft niets hoor maar als hij hier komt logeren dan zullen we alles Rudyproof maken!
Uiteindelijk hebben we Ruud even in de buitenren gezet, wij naar binnen om daar even te kijken en Ruud janken (doet ‘ie dus normaal ook nooit he als we weggaan!)
Nou zei die mevrouw, hoe gaat dat met het aanrecht? Pakt ‘ie daar wat vanaf? Het was een laag aanrecht dus ik zei: “nou, dat denk ik wel hoor, bij ons doet ie dat niet maar ons aanrecht is veel hoger”!
Ze hadden een vrij kleine kamer (voor en achter van elkaar afgesloten) en Ruud mocht daar niet op de bank (voorzie ik ook een klein probleempje in).
Toen wij weer naar buiten liepen was Ruud weer rustig maar hij probeerde wel het rieten mandje wat buiten de ren stond op te knagen.
En eenmaal in de auto slaakte Ruud een diepe zucht, zo van: “he, dat heb ik even lekker verpest”! Hij krulde zich op en viel in een diepe slaap!!!!
Tja, wat moet je ervan zeggen he? Achteraf moest ik er heel hard om lachen, die kop toen hij dat viooltje in z’n bek had!!
Maar op dat moment!!! Hij heeft in een uurtje tijd echt alles gedaan wat niet mocht en luisterde echt helemaal niet!
Goed, we gaan die mensen even bellen dat het maar niet door moet gaan en ze bedanken voor hun geduld en begrip, het waren echt hele lieve mensen!
En we gaan of een andere auto kopen zodat ‘ie mee kan op vakantie (wordt wel een hele dure vakantie dan) of we blijven dit jaar weer in Nederland, maar als ik heel eerlijk ben….. ik heb hem ook liever gewoon mee, ik had er voor die tijd al slapeloze nachten van dat hij uit logeren zou moeten.
Ik ken hem en ik kan hem ook weleens schieten hoor, maar ik weet ook hoe lief en braaf hij kan zijn, ‘t is toch mijn hondje!!!
Maar….. aan de opvoeding moet echt nog wel een en ander gebeuren dus, wist ik ook al wel maar nu ben ik toch echt wel even weer met mijn neus op de feiten gedrukt!
