Labradorforum

Hoi allemaal,

Ik zie bij Max een bepaalde lichaamstaal tijdens het begroeten van andere honden dat ik niet goed kan duiden.
Max sluipt behoedzaam op de hond af en maakt zich dan groot. Borst vooruit, kop omhoog, staart omhoog, soms zelfs borstels op de rug. Hij kijkt de andere hond nooit aan. Ik heb gelezen dat deze houding een niet-agressie dominatie houding is. Max wilt laten zien dat hij dominant is, voelt zich superieur. Mijn trainster zegt dat hij wilt laten zien dat hij zelfverzekerd is, maar dat hij geen confrontatie wilt met de andere hond. Het is ook nog nooit geeindigd in een conflict, meestal snauwt de andere hond en dan druipt Max af. Ik snap de snauw niet zo goed en wat ik ook niet begrijp is dat de houding op mij heel anders overkomt. Als ik naar hem kijk tijdens het begroeten, heb ik de neiging om hem te hulp te schieten. Voor mijn gevoel voelt hij zich onzeker, maar maakt hij zich groot zodat die andere hond die onzekerheid misschien niet ziet. Ik krijg zo'n gevoel dat ik zelf wel eens heb als na de avonddienst naar huis fiets. Ik probeer dan uit te stralen dat iemand mij beter niet kan lastigvallen, maar ondertussen denk ik: als ik maar niet iemand tegenkom met verkeerde bedoelingen, als ik maar veilig thuiskom
Hoe zien jullie dit?

Weet niet wat de oorzaak is. Maar borstelen is een manier om aan te geven dat je niet goed weet wat je met de situatie aan moet.

Het is zo mooi om je eigen maar ook gewoon andere honden in het algemeen te observeren om lichaamstaal te gaan ontdekken. Ik heb er veel over gelezen maar het is toch de praktijk die je veel leert.
Wat ik wel wil zeggen is dat een hond nooit onzeker is en zich dan anders (en dan bedoel ik stoer o fiets) gaat gedragen, je ziet dan ook echt een onzekere hond. Alles heb je dan natuurlijk ook weer in verschillende manieren...
Een hond is heel primair in zijn gedrag en laat dus zien wat hij voelt/ doet/ wil.
Wat die snauw betreft hoeft het ook niet veel te betekenen, sommige honden vinden het zowieso niet prettig om benaderd te worden door andere (vreemde) honden, misschien heeft de hond wel een onprettige ervaring opgedaan waardoor hij al bij voorbaat van zich afsnauwt en dit niet eens echt met jou hond te maken heeft..

daantjuh85 schreef:Het is zo mooi om je eigen maar ook gewoon andere honden in het algemeen te observeren om lichaamstaal te gaan ontdekken. Ik heb er veel over gelezen maar het is toch de praktijk die je veel leert.
Wat ik wel wil zeggen is dat een hond nooit onzeker is en zich dan anders (en dan bedoel ik stoer o fiets) gaat gedragen, je ziet dan ook echt een onzekere hond. Alles heb je dan natuurlijk ook weer in verschillende manieren...
Een hond is heel primair in zijn gedrag en laat dus zien wat hij voelt/ doet/ wil.
Wat die snauw betreft hoeft het ook niet veel te betekenen, sommige honden vinden het zowieso niet prettig om benaderd te worden door andere (vreemde) honden, misschien heeft de hond wel een onprettige ervaring opgedaan waardoor hij al bij voorbaat van zich afsnauwt en dit niet eens echt met jou hond te maken heeft..

Ik denk dat honden juist heel complex gedrag kunnen laten zien. Een hond kan wel degelijk ´zich stoerder voordoen dan hij is´. Een onzekere of angstige hond kan bijv. heel stoer imponeergedrag vertonen door te blaffen en al zijn haren overeind te zetten. Dat zie ik bij mijn eigen honden ontzettend vaak. Dan hoeft er maar iets te gebeuren, het vreemde enge ding beweegt bijv. of ze schieten weg. Of mijn jongste rent heel dreigend op een vreemde hond af en blijft dan op een paar meter afstand toch maar veiligheidshalve staan, kijkt achterom of de rest van de roedel ook komt en als dat niet het geval is, komt ze toch maar weer vlug terug. Dan is dat stoere gedrag dus ook helemaal niet zo stoer
Iets heel ander om aan te geven dat honden heel goed gedrag kunnen ´faken´: honden kunnen elkaar foppen. Bijv. als er één in een favoriete mand ligt waar een ander in wil, dan gaat die ander een speeltje pakken. Gaat de eerste in op de speluitnodiging, duikt nummer twee vlug de mand in.
Zo primair is hondengedrag niet i.m.o. Integendeel, het is juist heel complex

Hanneke

Ik vind het ook lastig ,ik verdiep me ook erg in de lichaamstaal.
Sam doet dit ook als hij een hond ziet in de verte al.

Vaak zie ik het eerder dan hem,en in sommige gevallen ga ik er met een grote boog omheen.
dat werkt prima,hij kijkt dan wel naar de andere hond,maar loopt wel gewoon door.

maar soms loop je op een pad waar het niet gaat om er met een bocht omheen te lopen,dan gaat Sam ook sluipend lopen,dan weer liggen,dan loop ik dichter bij hem en probeer hem mee te nemen,dat lukt voor een paar stappen en moet dat dus een paar keer herhalen.Het komt op mij neer dat hij zich zekerder voelt als ik dichter bij hem sta.

Als ze dicht genoeg zijn wil ik het liefst ook doorlopen zonder gesnuffel e.d.
maar ook daar ontkom je af en toe niet aan.
Dan springt hij er het liefst op af om te gaan spelen.

Zoals net ,maar de andere hond was daar niet van gediend en begon gelijk te grommen en te happen.

Dan vraag ik me af,wat heb ik hier gemist,komt het door het gesluip..
Of doordat Sam te wild wilt spelen.

is het echt onderdanig gedrag dat gaan sluipen,liggen.
Af en toe kom ik er geen wijs meer uit.

Ik heb hier dus een onzekere reu, die door ervaringen het veiliger vind om zich stoer op te stellen.

Ik tolereer geen andere honden bij hem in de buurt als hij aan de lijn is, doordat hij het vertrouwen in mij heeft dat ik het wel oplos, stelt hij eigenlijk zelden zich meer aan de lijn, maar toen hij net aangevallen was, was het een ramp met het stoer opstellen aan de lijn. Hij blafte en maakte zich zo groot mogelijk. Los is er niks aan de hand omdat hij dominante reuen gewoon negeert of zich onderdanig opsteld ( heel anders dus als aan de lijn )

Ik weet zeker dat hij meent dat aanval de beste verdediging is en dat is allemaal ontstaan omdat hij is aangevallen door een andere labrador omdat hij net op de verkeerde plek stond, tussen twee andere reuen in liepen wij aan de lijn weg.

Hondengedrag is zeker complex.

Wat goed om te lezen dit!
Op het losloopveld gaat Harry direct op zijn rug liggen als vreemde honden hem willen besnuffelen, maar aan de riem wil hij ze ook heel graag begroeten. Vanmiddag een vreemde situatie echter:
Hij onmoette een hond die wij nog niet kenden, een kruizing beagle, van 14 maanden. Ze gingen beide op hun rug liggen toen ze elkaar gingen begroeten... De eigenaar en ik waren enorm verbaasd! Harry was wel de eerste die weer overeind stond, overigens en wilde onmiddellijk en direct spelen. Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt?