Labradorforum

Als Guus niet in mijn zicht is en het is erg stil, moet ik meestal even een kijkje gaan nemen. De afgelopen dagen is Guus vrij rustig, dus ik zat op de bank en Guus was op het terras. Het was vrij stil, maar hij kreeg het voordeel van de twijfel, onterecht
Opeens komt Guus binnengestormd met een takje in zijn mond. Kont omhoog, kop laag en maar uitdagen 'kijk baas, ik heb stiekem wat gepikt nu moet je het afpakken en achter me aan rennen...'.

Hier leen ik mijn niet voor. Ik heb geen aandacht gegeven, ben rustig opgestaan om buiten te kijken wat meneer had uitgespookt. Hij had in de plantenbak gegraven en een takje van de stam afgetrokken. Guus ging ondertussen helemaal door het dolle: als een gek rondjes rennen om de tafel.
Ik was niet van plan achter hem aan te rennen, dus ik ben naar binnen gelopen. Meneer zag kans om mee naar binnen te stuiven en vloog de banken op. (dit doet hij vaker als hij -te- opgewonden is). Binnenshuis laat ik de lijn nu aan zijn halsband, springt hij op de bank, trek ik hem er met een flinke ruk vanaf. (dit is de enige effectieve manier om hem van de bank af te krijgen, of alluminium folie).
Maar goed, Guus was dus als een dolle op de bank gesprongen. Ik heb de lijn alsnog aan zijn halsband gedaan. Hij sprong snel van de bank. Na een ferme 'foei' en nog wat andere boze woorden heb ik hem naast me op de mat gelegd. Het enige wat hij nu mag is in rust naast me liggen. Nu is hij weer de rust zelve.

Iemand die deze uittingen van -te- opgewonden herkent?
Jullie nog tips in de aanpak?

Guus is in huis rustig. Hij wordt erg opgewonden als er bezoek komt (wordt dus genegeerd en mag pas komen begroeten na rust) en als hij dus een streek uithaalt.

Op de hondenschool geven ze ook aan dat Guus niet snel onder de indruk is en erg volhoudend is. De enige correctie die bij hem lijkt te werken is dus een lijn aan de halsband en een flinke ruk vanuit een slappe lijn. En geduld, heel veel geduld..

Oh sorry, ik heb geen tips voor je maar ik moest erg lachen om het stukje:

kate schreef:Kont omhoog, kop laag en maar uitdagen 'kijk baas, ik heb stiekem wat gepikt nu moet je het afpakken en achter me aan rennen...'.

Zo ontzettend herkenbaar en zelf moet ik dan altijd zo veel moeite doen om niet in lachen uit te barsten

Ja om dat stukje moet ik stiekem ook wel heel hard lachen.

Het overige gedrag vind ik vaak wat minder lachwekkend.
Guus is vandaag een jaar geworden, heb net een foto-overzicht gemaakt. Dan komen ook weer alle streken voorbij. Maar ook kan ik zeggen dat we allebei al heel veel geleerd hebben!

Ja hoor, ik herken het wel (helaas...)
Hier gaat z'n staart rechtomhoog en kijkt hij heel triomfantelijk.
Het negeren helpt hier niet echt en kan ook niet altijd (hij liep laatst met mijn peperdure BH door de tuin te rennen , de voortuin dan he?! ) ik roep in zo'n geval dan: "ooo wat mooi, kom maar gauw bij vrouwtje brengen en ruil het voor iets lekkers, een ander speeltje trapt hij dan echt niet in!
Als het geen kwaad kan negeer ik het ook zoveel mogelijk.
En volgens mij heb ik de enige hond die dol is op aluminiumfolie
Ik denk ook dat je het meeste hebt aan: geduld, heel consequent zijn en veel humor hebben

Ik dacht eerst ook dat Guus niks om alluminium folie gaf.
Het lag op de bank en meneer sprong er toch ook. Na wat ongemakkelijk gedraai zag ik hem denken 'wat is dit nu weer, dit is niet fijn, hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg..'
Vervolgens kijkt hij naar de bank maar draait vervolgens om.

Ik was mijn zilvere banken alleen een beetje zat, dus ik wil gewoon dat hij dit afleert. Correctie met de lijn lijkt wel echt effectief.
Als ik nu naar de bank loop en de lijn vast wil pakken springt hij eraf en blijft weg. Voorheen kreeg hij een correctie en sprong er 3 sec. later doodleuk weer op. Hopelijk wordt de bank met de lijn steeds minder interessant.

Ten eerste gefeliciteerd Guus

En sja, ik herken er ook veel van. Keo is ook uitdagend en niet makkelijk onder de indruk. Al is dat wel veel minder geworden. Op Guus zijn leeftijd was Keo ook op zijn ergst

Keo krijgt soms de gekke 5 minuten als we aan het wandelen zijn en als hij dan een aantal keer verbaal is gecorrigeerd (bv door het vreten onderweg). Dan wordt hij soms ineens helemaal maf. Kalm blijven en daar niet op reageren lijkt het beste te werken.
Ook wordt hij soms helemaal gek als we thuiskomen na een intensieve wandeling (als hij teveel heeft moeten opletten). Ik laat hem dan in de tuin om uit te razen en trek snel de deur naar de huiskamer dicht, anders wil hij ook wel eens de bank op vliegen .

Uitdagen wil hij nog wel eens doen met zijn frisbee in de tuin. Staat dan ook in zijn speelhouding tegenover me en bromt er wat bij. Dit wordt vakkundig genegeerd. Hij krijgt aandacht als hij normaal "samen" kan spelen, want ik heb niet de behoefte achter hem en zijn frisbee aan te rennen

Gefeliciteerd!!

Ook voor mij zijn dit herkenbare streken Zeros is een echte boef, als je de tussendeur niet goed dicht hebt gedaan komt meneer aanrennen met een pantoffel in zijn bek, en gaat dan idd uitdagen, rondjes rennen etc. Hij eet ze niet op, het is echt puur uitdagen. En als ie erg baldadig is pakt ie soms zo een volle cola fles en daarmee doet hij hetzelfde

Senna is ook net een jaar geworden en vertoont hetzelfde gedrag.. Als ze gecorrigeerd is, gaat ze opspringen, rondcrossen en nog veel drukker gedrag vertonen...
Bankspringen doet ze dan niet... Dat is enkel als ze met Spike (Maltezer) uit de bol gaat... Als onze oude meneer dat jong ding dan beu is, gaat hij op de leuning van de zetel liggen en dan durft ze er wel eens achteraan springen

Hier thuis is ze ook altijd rustig en beschaafd maar als er vreemden komen en die willen haar onmiddellijk aanhalen is het hek van de dam... Of als de dierenarts in de praktijk zegt: laat haar maar even los hoor mevrouw

Samen met jou hoop ik dat dit de leeftijd is... Ik zag onlangs iemand met een jachthond en die zei dat deze honden tot hun 5 jaar zo enthousiast deden over alles... Nog even geduld dan maar denk ik dan

Maar ik kijk ook mee uit naar tips

Ik herken dat volledig uit de bol gaan helemaal. Zowel in de positieve zin als in de negatieve zin.

Ik moet bijvoorbeeld altijd heel erg lachen als hij helemaal in zijn nopjes tijdens/na een leuke wandeling in het rond begint te spurten.

Als hij zich uitleeft op de tapijtjes (bij voorkeur in de badkamer) is het al wat minder lachen, maar toch nog steeds moeilijk om een strenge toon op te zetten.

En als het omslaat naar echte baldadigheid (in een heuse tijgersprong tegen je op springen, in handen en kledij bijten, alles doen waarvan hij weet dat het niet mag), is het nog wat makkelijker om een strenge toon op te zetten.

Helaas is ook Doby daar niet erg van onder de indruk... Hij kijkt je aan met de meest guitige uitdrukking op zijn snoet : "Hoezo mag ik dit niet? Waarom dan niet? En het is net zo leuk! Moet ik meteen nog eens doen!"
En een derde keer, en een vierde keer, ...

Hij begon op zo'n momenten steeds minder te reageren op onze stem. Straffen (tik op de kont, in het nekvel grijpen) doen we liever niet, maar pasten het uit wanhoop uiteindelijk toch maar toe. Het maakte een paar dagen lang indruk, daarna niet meer.

Sinds we hem straffen door hem 5-10 minuutjes in de bench te stoppen, gaat het een heel stuk beter. Hij luistert steeds meer naar onze stem en na zijn straftijd in de bench is het een mak lammetje. Tenminste toch voor een paar uur...
Meestal valt hij meteen na zijn straftijd in slaap, voor ons het teken dat hij uit pure vermoeidheid zo baldadig wordt.
Wij zelf vinden dit een "aangename" manier van straffen; dat wil zeggen: een manier waarbij we ons niet schuldig voelen.

Maar: doordat er hier altijd iemand thuis is, hoeft hij anders nooit in die bench. Hij kan dus niet het idee hebben dat hij gestraft is zonder dat dit de bedoeling is.

Als hij in de tuin baldadig wordt, neem ik hem meteen mee naar binnen. Hij hoeft dan niet in de bench, niet meer buiten mogen zitten, is voor hem al straf genoeg.

Op wandeling heb ik (tot nu toe, hout vasthouden!) gelukkig geen bench nodig. Zou ook een beetje moeilijk worden.
Als ik hier in de toekomst wel tegen aan loop, wordt het nog piekeren hoe ik het oplossen moet.
Ik blijf deze topic voor alle zekerheid dus maar volgen.

Wel een hele opluchting om te lezen dat er nog mensen zijn wiens Labjes niet snel onder de indruk zijn. Op dat vlak is het verschil met onze eerste honden groot! Het was dus behoorlijk wennen!

@floor gebruik voor het straffen niet de bench. Gebruik daar dan een wc voor. Gewoon tegen de hond zeggen :Time out. Na een tijdje er weer uithalen.

Hier ook de bench als er te druk of baldadig wordt gedaan, gewoon op een rustige manier.
't Wordt volgens mij echt niet als straf ervaren, maar brengt gewoon rust.
De wc lijkt mij geen goed plan, hier is er geen eens ruimte voor een hond om te gaan liggen daar en ik denk dat dan de rollen toiletpapier eens grondig bestudeerd en uitgeplozen zouden kunnen gaan worden en de toilet als alternatieve drinkbak wordt ontdekt ofzo.
Iedere hond is anders en als je een manier hebt gevonden die voor jou en jouw hond werkt is dat heel fijn.

Bij ons is de bench ook gewoon een rustplaats.
Bij druk gedrag is het soms tijd voor rust dus dan gaat Guus rustig de bench in. Normaal krijgt hij een brokje in de bench, dan niet.

Floortje Faun schreef:Wel een hele opluchting om te lezen dat er nog mensen zijn wiens Labjes niet snel onder de indruk zijn. Op dat vlak is het verschil met onze eerste honden groot! Het was dus behoorlijk wennen!

Ja, is bij onze Igor ook zo. In het verleden meestal jong volwassen asiel- of herplaatsingshonden in huis gehad, expliciet gekozen in functie van hun rustig gedrag.

Heel herkenbaar .. Mevrouw hier weet dat poep eten (niet echt smakelijk) niet gewaardeerd wordt, en ze dan steevast een tik op der kont krijgt .. Ná de tik op haar billen, krijgt ze het meestal prompt op haar heupen, en gaat der kont plat op de grond en sjeezen maar

Bowie schreef: De wc lijkt mij geen goed plan, hier is er geen eens ruimte voor een hond om te gaan liggen daar en ik denk dat dan de rollen toiletpapier eens grondig bestudeerd en uitgeplozen zouden kunnen gaan worden en de toilet als alternatieve drinkbak wordt ontdekt ofzo.

Volgens mij zouden onze Labjes het samen heel goed kunnen vinden.
Meneertje vind de WC ook schitterend. Daar ligt een tapijtje dat er gewoon om vraagt om grondig uitgeschud te worden, en dat je heerlijk kunt plukken. En dan die interessante buizen en die leuke toiletrol waar je een fijn trekspelletje mee spelen kunt. Hij heeft zelfs al ontdekt hoe je het toiletdeksel omhoog moet tillen...

En hij is er helemaal niet van onder de indruk als je hem alleen achterlaat. Hij vindt de gang bijvoorbeeld zo interessant (weer een leuk tapijt en prachtige grote planten met grote bladeren die onweerstaanbaar heen en weer schudden als je ze een duwtje met je neus geeft of er eens aan trekt en dan los laat), dat je wel kunt blijven roepen om mee te komen naar keuken of living. Hem daar dan gewoon alleen achterlaten vindt hij echt geen straf. Integendeel!
Was van onze vorige hondjes wel even anders!

Ondertussen luistert hij gelukkig steeds beter en komt het steeds minder vaak voor dat hij wild tegen ons opspringt, aan handen en kledij hangt te slingeren en het één na het ander doet wat niet mag. Het dreigement van de bench werkt prima!
En we doen het op dezelfde manier als Kate: moet hij bij wijze van uitzondering toch eens in de bench omdat hij alleen thuis blijven moet, krijgt hij wat speelgoed en een beentje. Is hij te druk/luistert hij niet, is het zonder speelgoed en beentje.

Ik weet niet of het ermee te maken heeft of niet, maar hij slaapt nu overdag duidelijk meer. Misschien heeft de bench hem geleerd om tot rust te komen?

Heeft iemand van jullie een tip hoe ik zijn gedrag in goede banen kan leiden met andere honden? Hij is erg sociaal, maar wordt erg wild bij honden die niet met hem spelen willen. Dan crosst hij om hen heen, doet vlak voor hun neus de gekste luchtsprongen en de nodige speelbuigingen, springt tegen hen op, geeft duwtjes met zijn neus. Vooral bij kleine hondjes loopt het uit de hand, daar springt hij in volle vaart overheen en wordt ook wat dominant (kop over de schouders).
En die honden zijn daar niet erg van gecharmeerd.
Het eerste moment gaat het altijd goed, dan is hij rustig en voorzichtig. Daarna gooit hij van het ene moment op het andere alle voorzichtigheid over boord en worden die honden bang en geërgerd. Met het nodige gegrom en gesnauw tot gevolg. Gesnauw wil nog wel eens een beetje indruk maken, gegrom negeert hij compleet.
Het is alsof hij er van overtuigd is dat ze, met wat extra moeite (in zijn geval heel wat moeite), wel te overhalen zullen zijn tot een spelletje. Dat die honden daar kwaad van worden, heeft hij of niet door of hij is onverbeterlijk optimistisch.
Hij doet overigens hetzelfde met de kat. Hij is er gewoon niet van te overtuigen dat ze niet met hem spelen wil.
Het principe van "de aanhouder wint"...

En toch... toch zou ik hem niet meer kunnen missen, dat gekke druktemakertje van me.