zomaar een wandeling op de vrijdagmiddag
Geplaatst: 27 apr 2012, 15:09
Na een hele drukke week op mijn werk, inclusief een verhuizing naar nieuwbouw begon om half 1 mijn weekend. Terwijl ik naar huis reed zag ik de wind met de wolken spelen. Wat een mooi gezicht is dat toch. Kijkend naar de wolken (en natuurlijk ook op de weg lettend) nam ik me voor om de blonde mannen te trakteren op een rondje parken. Op de heenweg naar de parken loop ik langs statige grote panden. Terwijl de zon al het frisse groen nog meer deed glanzen genoot ik van de panden en de bijbehorende voortuinen. Her en der zag ik een kont van een bewoner of bewoonster omhoog terwijl hij/zij druk het onkruid tussen de klinkers aan het weghalen was. Verder waren het weer hoveniers die druk bezig waren. Met mijn gezicht in de zon en de mannen keurig netjes naast mij lopend genoot ik van alles om mij heen. Ik voelde me bevoorrecht zo op een zonnige vrijdagmiddag lopend naar het park.
Bij de stoeprand van de dwarsliggende straten sta ik stil en Bundels had gelijk door wat ik van hem verlangde. Hij ging keurig zitten. Als beloning kreeg hij een brokje. De blonde witsnoet alias Banjer weet standaard al dat hij moet wachten bij de stoeprand alleen hoeft hij van mij niet meer te zitten....tis tenslotte al een oudere dibbes in reservetijd. Gemoedelijk liepen we weer verder..af en toe een auto of fietser die voorbij kwam en zoals meestal een blik werpen op de 3 blondjes geheel relaxed wandelend op de stoep.
Bij de ingang van het park aangekomen klikte ik Banjer alvast los van de ketting. Bundels gaat dat alvast zitten omdat hij weet dat hij dan ook los mag. En daar gingen de mannen.....trippel trippel netjes achter elkaar, met de neus laag bij de grond, dwars door de net geplande rododenderons..gelukkig met beleid.
Aan de rand van het park staan eveneens prachtige imposante huizen. Terwijl de mannen snuffelen van ene grasspriet naar de andere dagdroom ik rustig verder hoe het zou zijn om in zo'n huis te wonen. Ik wandel rustig door en kijk eens om waar de mannen blijven. En ja hoor daar liepen ze, gebroedelijk naast elkaar tussen de paardebloemen en de madeliefjes. De zon gaf een prachtige glans aan hun blonde vacht. Kijkend naar de mannen voelde ik me heel gelukkig. Dat deze twee blonde kanjers bij mij horen...spontaan begon ik een liedje te neuriën. Ik baalde natuurlijk wel dat ik geen fototoestel bij me had..maarja wellicht voor jullie heel herkenbaar..je ziet altijd de prachtigste momenten ...zonder je camera...zucht
Aan Bundels was duidelijk te zien dat hij weer de meest aantrekkelijke geuren had geroken op het gebied van teefjes want hij had het schuim weer aardig aan zijn lippen hangen. Banjer genoot ook van de zon en alle geuren om hem heen.
En zo gingen van Park 1 naar Park 2 en daarna weer richting huis via de snuffelroute van de gemeente. Dit is een favoriete route van Bundels want er ligt een sloot naast. En wat is dan leuker dan heeeeeeeeeeel lang te snuffelen, vervolgens weg te stuiven richting Banjer die verderop staat om vervolgens met je voorpoten te spetteren in het water. Om daarna via je zij je voor te bewegen over het gras. Het blijft geweldig om te zien dat een hond zo kan genieten van het frisgroene gras. Vervolgens springt de jonge adonis omhoog en rent weer verder met 4 zwarte poten. Het leek wel of hij sokken had aangedaan. Heerlijk die doerak.
En zo lopend langs de sloot kwam er ook een einde aan de snuffelroute. Ik riep de mannen bij me maar op een of andere reden had de een nog grotere bananen in zijn oren dan de ander. Totdat ik op mijn hurken ging zitten en ze bijna een wedstrijdje gingen houden wie het snelst bij mij kon zijn....of was het omdat ik een koekje in mijn handen hield hihihi.
Op de terugweg nog even de mannen gewogen bij de dierenkliek. Ze waren niet aangekomen of afgevallen. De assistente was helemaal verrast om Banjer weer te zien. Zij heeft vorig jaar mei geassisteerd bij de spoedoperatie van Banjer. Ze vond hem er heel goed uitzien en kon niet geloven dat het alweer bijna een jaar geleden is. Ze vertelde dat er nog meer van die gevallen hadden gehad als Banjer (milttumor) maar dat er een aantal daarvan al zijn ingeslapen. Ze zei voor de grap...die Banjer al zowat aan zijn 3e leven begonnen. Na nog wat gekeuvel en geknuffel met Banjer wenste ik haar een goed weekend toe. Heel verheugd en ook met grote trots dat Banjer het nog zo goed doet liepen we het laatste stukje terug naar huis. De mannen kregen een lekker koekje, drentelende nog wat rond en liggen nu heerlijk te slapen.
Geluk is zomaar een heerlijk wandeling op een zonnige vrijdagmiddag.
Bij de stoeprand van de dwarsliggende straten sta ik stil en Bundels had gelijk door wat ik van hem verlangde. Hij ging keurig zitten. Als beloning kreeg hij een brokje. De blonde witsnoet alias Banjer weet standaard al dat hij moet wachten bij de stoeprand alleen hoeft hij van mij niet meer te zitten....tis tenslotte al een oudere dibbes in reservetijd. Gemoedelijk liepen we weer verder..af en toe een auto of fietser die voorbij kwam en zoals meestal een blik werpen op de 3 blondjes geheel relaxed wandelend op de stoep.
Bij de ingang van het park aangekomen klikte ik Banjer alvast los van de ketting. Bundels gaat dat alvast zitten omdat hij weet dat hij dan ook los mag. En daar gingen de mannen.....trippel trippel netjes achter elkaar, met de neus laag bij de grond, dwars door de net geplande rododenderons..gelukkig met beleid.
Aan de rand van het park staan eveneens prachtige imposante huizen. Terwijl de mannen snuffelen van ene grasspriet naar de andere dagdroom ik rustig verder hoe het zou zijn om in zo'n huis te wonen. Ik wandel rustig door en kijk eens om waar de mannen blijven. En ja hoor daar liepen ze, gebroedelijk naast elkaar tussen de paardebloemen en de madeliefjes. De zon gaf een prachtige glans aan hun blonde vacht. Kijkend naar de mannen voelde ik me heel gelukkig. Dat deze twee blonde kanjers bij mij horen...spontaan begon ik een liedje te neuriën. Ik baalde natuurlijk wel dat ik geen fototoestel bij me had..maarja wellicht voor jullie heel herkenbaar..je ziet altijd de prachtigste momenten ...zonder je camera...zucht
Aan Bundels was duidelijk te zien dat hij weer de meest aantrekkelijke geuren had geroken op het gebied van teefjes want hij had het schuim weer aardig aan zijn lippen hangen. Banjer genoot ook van de zon en alle geuren om hem heen.
En zo gingen van Park 1 naar Park 2 en daarna weer richting huis via de snuffelroute van de gemeente. Dit is een favoriete route van Bundels want er ligt een sloot naast. En wat is dan leuker dan heeeeeeeeeeel lang te snuffelen, vervolgens weg te stuiven richting Banjer die verderop staat om vervolgens met je voorpoten te spetteren in het water. Om daarna via je zij je voor te bewegen over het gras. Het blijft geweldig om te zien dat een hond zo kan genieten van het frisgroene gras. Vervolgens springt de jonge adonis omhoog en rent weer verder met 4 zwarte poten. Het leek wel of hij sokken had aangedaan. Heerlijk die doerak.
En zo lopend langs de sloot kwam er ook een einde aan de snuffelroute. Ik riep de mannen bij me maar op een of andere reden had de een nog grotere bananen in zijn oren dan de ander. Totdat ik op mijn hurken ging zitten en ze bijna een wedstrijdje gingen houden wie het snelst bij mij kon zijn....of was het omdat ik een koekje in mijn handen hield hihihi.
Op de terugweg nog even de mannen gewogen bij de dierenkliek. Ze waren niet aangekomen of afgevallen. De assistente was helemaal verrast om Banjer weer te zien. Zij heeft vorig jaar mei geassisteerd bij de spoedoperatie van Banjer. Ze vond hem er heel goed uitzien en kon niet geloven dat het alweer bijna een jaar geleden is. Ze vertelde dat er nog meer van die gevallen hadden gehad als Banjer (milttumor) maar dat er een aantal daarvan al zijn ingeslapen. Ze zei voor de grap...die Banjer al zowat aan zijn 3e leven begonnen. Na nog wat gekeuvel en geknuffel met Banjer wenste ik haar een goed weekend toe. Heel verheugd en ook met grote trots dat Banjer het nog zo goed doet liepen we het laatste stukje terug naar huis. De mannen kregen een lekker koekje, drentelende nog wat rond en liggen nu heerlijk te slapen.
Geluk is zomaar een heerlijk wandeling op een zonnige vrijdagmiddag.
lab naar een grumpy 
old men. Je ziet aan heel zijn lichaamstaal dat hij het verschrikkelijk 
wil gaan staan springen. Het deert hem totaal niet dat er grote druppels op zijn lijf vallen. Wat zijn aandacht volledig opeist zijn alle geuren. Om vervolgens huppelend mee te lopen. 
..geen paraplu want dat heeft geen zin met 2 honden aan een riem, binnen no time als een soort van verzopen kat met een hieperdepiephoeraikruiklekkeredingen-hond en een tjeeezgaanwenounognietnaarhuis?!-hond. Gelukkig maakte mijn ontbijtje, zoete aardbeitjes op witte puntjes weer heel veel goed 
. Heb uiteindelijk 3 handdoeken nodig gehad om hem een beetje droog te krijgen. 