Labradorforum

Toen Max klein was, hebben wij eea niet goed aangepakt in zijn opvoeding. Het is en was een hele klus om dit recht te breien.
Met een tweede lab op komst weten wij wat ons te wachten staat en waar wij op moeten letten. Nu heb ik een vraag aan jullie.
Wij willen de pup leren om aandacht voor ons te houden en andere weggebruikers te negeren. Ze mogen er zijn en hoeven niet begroet te worden. Wij willen ook niet dat wandelaars de pup aanhalen of komen begroeten met hun honden. Echter, mijn angst is dat de pup dan niet voldoende gesocialiseerd wordt of misschien wel bang wordt....Hoe zien jullie dat?

Bij Max hebben wij het tegenovergestelde gedaan en alhoewel wij het er voor 90% eruit hebben, krijgt Max het enkele keer toch nog voor elkaar om een onschuldige voorbijganger een knuffel te geven als ik niet oplet Daarnaast kan hij niet iedere hond passeren zonder problemen. Van deze 'foute' opvoedingstechniek wil ik graag leren...

Niet aanhalen van de pup is maar 1 zinnetje nodig:

Heeft schurft, niet aaien.

Het laten begroeten door andere honden moet gecontroleerd gebeuren.
Je hondje moet wel weten dat er andere honden bestaan, maar ze niet allemaal om mee te spelen zijn.

Wat je bij Max te veel hebt gedaan, doseer dat bij je nieuwe pup.
Wel alles laten mee maken/ontdekken, maar in kleine doseringen.

Ik ben zelf ook geen voorstander om gelijk in groep te gaan trainen met een jonge pup.

Train ik zelf pas vanaf nu in groep met mijn bijna 8 maanden jonge golden.

Met Quincy heb ik ook zulke fouten gemaakt in het begin. Nou had het met Quincy geen hele grote gevolgen omdat ze vrij onzeker was en heel erg naar mij toe trok. Maar ik wilde daar met Noortje wel bewuster mee bezig zijn. Het blijkt nu ook volop nodig, gezien Noortje een stukje pittiger is.

Ik denk dat het het belangrijkste is dat het voor jou vooral goed moet voelen en moet werken. Ik ben met Noortje bewust wel al op 12 weken naar de puppycursus gegaan. Ik wilde dat Noortje al vanaf jongs af aan zou leren dat ze in een groep honden bezig moest zijn met mij en dat de andere honden totaal niet boeiend zijn. Er zijn zeker mensen die zeggen en denken dat dat op een andere manier ook kan en niet achter een groepscursus zijn. Ik denk dat ook dat een groepscursus voor hun ook niet zou werken, je moet achter je trainingsmanier staan! Buiten gaat Noortje (nog steeds) mee met de doggyride (enkel naar het bos hoor). Grote groepen honden gaat ze erin, ze ziet ze, maar ze kan er niets mee. Inmiddels laat ik haar met enkele honden wel kennismaken. Ik zorg eerst dat ik aandacht heb, en dan pas mag ze kennis maken. In zo'n situatie prijs ik haar ook enorm als ze zelf weer bij me terug komt. En dat gaat inmiddels heel erg goed. Als ik honden moet passeren aan de lijn is het eigenlijk voor Noortje nodig dat ik haar voor ben. Ik zorg dat ik de andere hond eerder zie, dan start ik al met afleiden en passeren we de hond. Ze heeft zeker wel in de gaten dat er een andere hond loopt, maar ze heeft geen kans om daar naar toe te gaan omdat ik haar die ruimte niet geef door haar te prijzen hoe knap ze aandacht voor mij heeft.

Noortje gaat ook nog steeds overal mee naar toe. Dorp, markt, braderie, kermis. Niemand mag haar aaien zonder mijn toestemming, en ik geef pas toestemming als ik denk dat Noortje er klaar voor is en ze dus rustig is. Ik blok ook gewoon iedereen. Zodra iemand ernaar toe gaat geef ik aan, doe maar niet, ik ben aan het trainen, vervolgens ontstaat er een praatje, en bingo, nog een goed trainingsmoment voor Noortje! Als ik merk dat mensen volhardend zijn, draai ik of mijn rug naar hun toe, en zo dat ik tussen Noortje en die persoon sta, of ik lok Noortje mee. Ja, ik moet soms ogen in mijn achterhoofd hebben. Maar het gaat goed. Ik leg haar ook geregeld op de mat bij een winkel. Ik loop naar binnen en hou beide ogen op Noortje en als ook maar iemand neiging maakt om haar te aaien zeg ik er al wat van. Inmiddels kan Noortje dan ook keurig blijven liggen terwijl mensen haar gewoon passeren.

Nou moet ik wel 1 ding zeggen. Ik merk heel erg verschil tussen het ah, lief niveau van een blonde en een zwarte pup. Bij Quincy had iedereen een ah, wat schattig lief opmerking. Een tuincentrum in, iedereen zei er iets over en aaide haar wel. Noortje trekt minder aandacht, mensen kijken wel, zeggen ook wel eens ah schattige pup en mensen die ik ken en langer naar haar kijken, zeggen dan pas, oh wat een aandoenlijk bekkie heeft ze. De eerste opslag is duidelijk anders.

Ik heb graag dat Doby zoveel mogelijk contact heeft met honden en mensen. Die socialisatie, inderdaad.
Maar ik wil wel dat dat gebeurt met honden die betrouwbaar zijn en met mensen die dat zelf willen. Dus heb ik als regel dat Doby bij mij moet blijven tot ik het aan die eigenaren/mensen heb kunnen vragen.

Natuurlijk houdt hij zich daar nu nog niet altijd aan (ik moet op tijd zijn om hem te kunnen aanlijnen), maar bij mijn vorige hond heb ik gemerkt dat ze daardoor snel leren om te wachten op toelating. Immers: bij je komen, betekent niet dat ze die leuke hond/mens begroeten helemaal op hun buik kunnen schrijven. Af en toe wel, natuurlijk, maar meestal niet.

Bij honden en mensen die hij nog niet kent of waarvan ik weet dat ze niet zo dol zijn op zijn wilde puppygedoe, houd ik hem wel eerst aan de lijn. Blijft hij wild rondspringen, blijft hij aan de lijn, indien nodig ga ik weg. Maar na een korte kennismaking is hij tegenwoordig voldoende gekalmeerd om zonder problemen los te mogen.

Ik ga niet naar de hondenschool (ben daar inderdaad niet het type voor), maar doordat wij vlak bij een park en een wandelpad wonen, heeft hij voldoende contact met andere honden en leert hij tegelijkertijd toch dat ik nog steeds besta. Hij moet wachten op toelating van mij, mag me niet achter hem aansleuren als we op die honden/mensen toestappen, en als we afscheid nemen, verwacht ik dat hij zonder lijn netjes met me meegaat. En hij moet eerst netjes zitten voor ik zijn lijn losklik.

@Marieke: ik heb dezelfde ervaring: veel mensen zijn toch niet helemaal op hun gemak bij mijn zwarte dondersteen.

Voor ons is het heel simpel: zodra de pup loopt, dus op zijn poten staat tijdens de wandeling, komt er niemand aan: geen hond geen mens. Zit hij in zijn wagen, dan mag het gedoseerd wel, omdat hij dan toch nergens heen kan springen.
Wij socialiseren de pupjes zo, dat ze op mensen net zo reageren als op een stilstaande auto: het is er wel, het is niet eng of spannend, maar je hoeft er niets mee te doen. Het hoort bij het leven en that's it. Spelen met honden mag hij met eigen hondjes, en honden van vrienden/familie. Ook dan gedoseerd. Dit doen we overigens met elk ras; onze Duitse Herder hebben we ook op die manier opgebouwd. Gevolg? Een Duitse Herder die nooit een gevecht met andere honden aangaat, en het prima vindt als een hond tegen haar aan loopt / in de buurt komt. In dat geval doet ze namelijk 9 van de 10 keer of ze er niet zijn. Juist door dat negeren taaien de meeste honden af. Onze Juna is idem dito: honden en mensen zijn er, oke, maar that's it. Cial wordt nu exact op die manier opgebouwd want het voorkomt zoveel ellende. Pas als hij altijd luistert gaan we naar gebieden toe waar meer prikkels zijn en mag hij ook daar gaan loslopen. Voor nu is het een mannetje van 8 weken die (logisch) nog niet 100% luistert, dus loopt hij ook niet los op plekken waar hij de fout in zou kunnen gaan.