Labradorforum

Sinds zaterdag is knut Bob bij ons komen wonen. Voor beide honden was de kennismaking spannend, maar zij vonden het prima. Max vindt het wel moeilijk dat hij nu moet delen en in de eerste dag kreeg Bob vaak geknotter of gegrom te horen als hij aan het spelen was. Max wilde dan ook altijd juist dat speeltje hebben. Daarnaast liep hij Bob continue achterna, kijken wat hij nu weer ging doen in zijn terrotorium. Gisteren ging het al een stuk beter, Max knotterde al een heel stuk minder en liet Bob een stuk vrijer. Toch kan het opeens omslaan en begint Max toch weer te knotteren. Ik vind het heel moeilijk wanneer ik moet ingrijpen. Zoals net bijvoorbeeld. Max vindt het geen probleem meer als Bob op de plaats van Max gaat liggen. Hij houdt hem in de gaten, maar gaat in de tussentijd iets anders doen. Vandaag echter begon Bob te rollen op het kussen en met zijn pootjes in de lucht te zwaaien. Max kwam direct eraan en gromde zachtjes. Bob was niet zo onder de indruk en ging lekker door waarbij ook vaker zijn buikje te zien was (volgens mij toch een teken van onderdanigheid ) Toen Bob naar herhaaldelijk waarschuwen van Max niet reageerde, kreeg hij een snauw. Ik heb toen ingegrepen en Max gecorrigeerd, omdat Bob dus ook met zijn buikje omhoog had gelegen. Bob koos na de correctie van Max eieren voor zijn geld en Max ging beledigd in de gang liggen na mijn correctie. Ik twijfel dan toch of mijn ingrijpen wel goed was.
Moet ik het ze zelf laten uitzoeken of wat te doen? De hondentaal is zo complex! De ene keer heb ik medelijden met Max omdat hij iets toestaat en de andere keer heb ik medelijden met Bob, omdat Max iets heel normaals niet toestaat. Buikje tonen is een teken van onderdanigheid, dacht ik. Maar als ik terugdenk, bestaan er verschillende gradaties hierin. Dit was meer speels en uitdagend.
Waar ik wel heel stellig in ben is dat Max de neiging heeft om het snackje van Bob te jatten, omdat hij er zolang over doet. Daar corrigeer ik direct in.
Hoe zien jullie dit?

Tja, ik denk dat je hierbij wel een van de meest lastige vragen op hondengebied stelt. Ik kan je dan ook niet een gericht advies geven op basis van jouw hondjes, want die ken ik natuurlijk niet. Maar hier doe ik het zo:
- ik weet zeker dat de volwassen honden eerlijk zijn
- ik weet zeker dat Cial hondentaal begrijpt
- ik weet zeker dat een correctie van de groten terecht is

-> dus grijp ik niet in.

Wel voorkom ik een aantal zaken. Dat wil zeggen: het grootste gedeelte van de dag liggen Juna en Fust op hun plaats als Cial wakker is, zodat hij zich vrijelijk kan bewegen en kan leren hoe het huis eruit ziet. Daarnaast om de interactie met ons aan te gaan. Als de groten eten hebben, ligt de kleine in de bench en als de kleine eten heeft, zorg ik ervoor dat de groten hem met rust laten (voorkomt voernijd). En tot slot: als iedereen moe is, houden we ook alles gescheiden, want dan reageren ze over het algemeen toch feller en anders, dan als ze klaar wakker zijn.
Bijvoorbeeld gisteravond: Fust had een wedstrijd gehad en was moe, Juna was de halve dag mee geweest naar Bennekom en in de avond 8km naast de fiets gelopen. Aan de houding van de groten merk je dan de moeheid "rot op klein ding" waarbij ze hun kop zo hoog mogelijk houden, en zoveel mogelijk vermijden. Cial sprong daarop bovenop Fust, en kreeg een correctie, maar omdat hij onhandig in een hoekje sprong, draaide hij zich niet handig en eindigde opnieuw bovenop de kop van Fust. Hierop kreeg hij een keiharde correctie, waar hij erg van schrok. Toch corrigeren we Fust niet dan. Want, zij corrigeert niet oneerlijk dus moeten we erop vertrouwen dat het correct was wat ze deed, ook al zagen wij dat anders. Daarna hebben we Fust naar de bank gestuurd (hoge ligplaats) en zijn wij op de grond met Cial gaan spelen tot hij moe was.
Bij een volgende keer zullen we erop letten dat als de moeheid toeslaat, de groten de ruimte krijgen om Cial te ontlopen.

De hondentaal is idd heel complex, maar wel eerlijk.

Ik doe het zo met Zinzi....
Ze zit in de bench en elke keer als ze eruit mag, gaan we na het plassen samen spelen, met mij dus (of met de baas) de grote honden doe ik dan apart, of buiten of in de gang/keuken, ik wil namelijk dat ze op ons gericht is en niet alleen achter de honden aan hobbelt

Maar elke dag mag ze even een minuut of 10 met de grote spelen, heel mooi om het verschil hierin te zien tijdens de kennismaking was dit al het geval, eerst kennis maken met Luna, Zinzi deed heel voorzichtig, Luna ook trouwens......Daarna Max, daarbij durfde ze al wat vrijer te zijn, zelfs in zijn staart te bijten toen Doran, toen hij aan Zinzi ging snuffelen op een rustige manier, gooide ze zich meteen op de rug, mooi die verhouding is duidelijk dus

Nu is dat nog zo, bij Doran is ze heel nieuwsgierig, likt veel zijn bek e.d. als ze een keer tever gaat door te hard in zijn oor te happen ofzo, krijgt ze van hem een korte maar duidelijke correctie. Luna heeft haar ook 1keer gecorrigeerd, toen wilde ze wild op haar springen, correctie, klaar duidelijk, hier moet ik ook wat rustiger doen
Dan Max, mijn lieve bruine goedzak die gaat standaard op zijn rug liggen voor Zinzi, zo van kom maar schatje, jij bent klein en lief, daar durft ze ook wat meer echt mee te spelen, staart en oren happen, snel weg rennen en weer opnieuw, super leuk om te zien.....maar omdat Max het niet in zich heeft om te corrigeren let ik extra op, dat Zinzi niet tever gaat en te hard doet, dan krijgt ze van mij een correctie.


Ik zou Max en Bob dus veel meer apart houden als Bob uit de bench is, voor Max is het schijnbaar allemaal nog erg vreemd en spannend, op deze manier hoeft hij niet de hele tijd te brommen e.d. als Bob ligt te rollen en zijn buikje is zichtbaar, heeft dit niks met onderdanigheid te maken, als hij zich overgeeft aan Max, dan zie je dat wel, gaat hij snel op zijn rug liggen en beweegt niet meer, totale overgave! Als Max corrigeert, moet jij Max zeker niet straffen, hij geeft zijn grenzen aan en dat is goed, zolang dat niet bij elke beweging van Bob gebeurt. Veel meer apart houden dus en dan af en toe samen waar jullie bij zitten, dan kan je echt in de gaten houden hoe het eraan toe gaat!

Succes

Lunatic schreef:De hondentaal is idd heel complex, maar wel eerlijk.

Niet in alle gevallen Lin, en daar zit t m natuurlijk ook in In mijn eigen roedel vertrouw ik 100% op eerlijkheid en ook in jouw roedel durf ik mijn pup zonder problemen neer te zetten. Maar er zijn honden waar ik mijn pup zeker niet bij zou zetten

Maar hoe weet je of er sprake is van eerlijk gedrag?
Ik heb altijd gezegd dat ik mijn handen in het vuur durf te steken voor Max in omgang met andere honden en pups, nooit problemen.
Maar sinds Bob er is, zie ik soms reacties van Max die niet herkenbaar zijn, bijvoorbeeld dat bezitterige en dat geknotter.
Wel zie ik al een groot verschil met zaterdag. Bob mag nu veel meer bij Max en van Max en dat grommen en geknotter is al een stuk minder. Ik ben wel geschrokken van de correctie van vanmorgen, maar volgens bij ben ik de enige in huis
Bob is bij ons ook veel in de bench. Ik heb Max als pup teveel laten ''aankloten'' waardoor hij teveel mogelijkheden kreeg om sloopgedrag te ontwikkelen. Daarnaast is de bench nu heel erg belangrijk om rust te creeeren in huis. Ik heb net Bob uit de bench gehaald, hem laten plassen buiten en 5 tot 10 minuutjes getraind in de garage. Nu liggen beide heren tegenover elkaar in de woonkamer, allebei moe. Bob gaat zo in de bench als hij in slaap is, ga ik met Max een flink stuk wandelen. Ik denk dat het een kwestie is van een nieuwe structuur ontwikkelen en vechten tegen mijn schuldgevoel jegens beide honden.
Daarnaast ga ik jullie tip opvolgen om apart met Bob te gaan trainen in een andere ruimte, even moeilijk voor Max, maar zorgt wel voor meer rust.
Mag ik nog een andere vraag aan jullie stellen? Ik werk namelijk via de benchtraining hier op de website en daar wordt aangegeven dat je steeds iedere keer even moet trainen. Is het belangrijk om verschillende dingen te trainen of is het verstandiger om met 1 ding te beginnen en dan verder te gaan met het volgende als hij het eerste ding onder de knie heeft?Ik wil namelijk een start maken met zitten, komen, oren/tanden controleren, aandachtsoefeningen en volgen. Of loop ik iets te hard van stapel ?

Je heb gelijk Dorine, niet elke hond is eerlijk en rechtvaardig.

Je moet niet teveel tegelijk willen, de concentratie van een pup is nog minimaal, dus sowieso niet langer dan 2 min een oefening doen, de rest van de tijd lekker spelen

Hoe ik het doe, ik bedenk wat ik in eerste instantie de belangrijkste dingen vind, hier is dat dus de naam goed leren kennen, zit, hierkomen op de fluit, dit kent ze al vanuit het nest, maar onderhouden we dus minimaal eens per dag met etenstijd. En rust, dus wachten voor ze mag eten, bakje neerzetten, hand voor de borst, dan worstelen ze eerst want ze willen dat eten hebben natuurlijk.....als ze stoppen met worstelen en je voelt bijna geen druk meer tegen je hand, loslaten en toemaar zeggen. En de nee, hand vol brokjes, die wil ze hebben.....zeg je nee, stopt ze met proberen je hand open te krabben dan krijgt ze met de andere hand een brokje, goedzo dat is nee.

Meer doen we hier nog niet en alles over de dag verpreid, dus niet in een kwartier tig verschillende oefeningen, ze moeten het eerst allemaal weer verwerken, dus bijv. 2 keer zit, daarna lekker spelen, nog een keer plassen en hup de bench weer in, volgende rondje de nee, of het wachten of fluiten bij het eten, spelen, plassen en weer in de bench

Hier is het altijd ´vrijheid blijheid´. Alles loopt de hele dag bij elkaar in de roedel, oud en jong. Alles slaapt bij elkaar, speelt met elkaar, eet met elkaar. Ik bemoei me er nooit mee en heb nog nooit gedonder gehad in de roedel. Maar inderdaad krijgen de jonkies soms weleens een flinke correctie van de ouderen. Ook daarbij grijp ik nooit in. Behalve in één situatie... als er voedsel in het spel is. Als een volwassen hond bijv. op een bot ligt te kauwen en pup dartelt er argeloos naar toe, dan zie ik soms al aankomen dat het misgaat. De grote hond verstart. trekt een lip op of laat een grom horen. Als pup zich daar niet veel van aantrekt, haal ik veiligheidshalve toch maar de pup weg. Eigenlijk zou je dat niet moeten doen, maar dan loop ik dus het risico dat ik halsoverkop naar de dierenarts moet met een bloedende pup en dat vind ik dan net een stap te ver gaan.

Ik heb weleens in een lezing van Klaas Wijnberg gehoord, dat het in een stabiele roedel meestal nooit fout gaat (stabiel= maar één keer in de 3 à 4 jaar een wijziging). Als er problemen ontstaan, is dat meestal door verkeerd ingrijpen van de baas. D.w.z. dat de baas zich op de verkeerde manier bemoeit met de roedel. Bijv. door de oudste hond in bescherming te nemen, ´want die heeft de meeste rechten´, of door juist de pup in bescherming te nemen ´want die is nog zo klein´. Niet doen, laat ze het zelf maar regelen. Honden begrijpen elkaar beter dan wij ze ooit kunnen begrijpen.

Het leuke van het hebben van meerdere honden vind ik nou juist de interactie tussen het spul. Daar leer je iedere dag weer van.

Hanneke

Vrijheid blijheid is ook een manier, maar niet mijn manier
Ik wil namelijk dat de hond op mij gericht is en niet op de andere honden en van andere honden win je het niet als je het allemaal maar laat gaan

Wel moeten ze elkaar leuk gaan vinden, vandaar dat ze hier elke dag even met elkaar mogen spelen, daar bemoei ik me dan ook niet mee.

Hoe krijgt jou pup rust dan Hanneke? puppen gaan toch meestal maar door, ookal zijn ze moe, zeker als er andere honden in het spel zijn.

Nino was 4 maanden toen hij bij ons kwam. Omdat Toosje een betrouwbare en rustige teef is, hebben wij de opvoeding, die Nino hard nodig had op dat moment aan haar over gelaten. Nino is , heel terecht de eerste dagen gecorrigeerd op gedrag door haar. Gewoon zoals het bij honden gaat en zonder dat er werkelijk iets aan de hand was. Toen Nulay kwam was Nino al 2 jaar en was qua hond prima in orde, dus heb ik Nulay bij de twee volwassenen neergezet. Maar Nulay was van begin af aan een makkelijk hondje dat zich keurig gedroeg, dus nooit problemen gehad . Ze zijn bij mij altijd los geweest, hoewel ik wel voorstander ben van de bench in veel gevallen. Maar hier ging het er goed en rustig aan toe, dus heb ik het zo gelaten. En nu zijn we jaren verder, Toos is tien, Nino 5 en Nulay 3, het zijn binnen heel rustige honden, die hun plek binnen de roedel goed kennen. Heb nooit gedonder met ze.

Hier een soort middenweg.. Bench was voor rust en slaap, er werd, en nog steeds trouwens, nergens anders geslapen. Zodra ze ergens anders in slaap viel, bleef ik haar wakker maken tot ze de bench in ging, daar mocht ze net zo lang blijven als ze wilde. Al snel had ze door dat ze daar haar rust kan krijgen. Inmiddels gaat ze er steeds zelf in, en ook zodra het te druk wordt, trekt ze zich terug in haar bench. ieder kluifje, botje lekkers gaat mee de bench in, want daar wordt ze namelijk niet gestoord!

Noortje en Quincy lopen vanaf het begin samen los. Quincy moest ook erg wennen hoor! Die moest ook ineens delen, en niet alle aandacht was meer voor haar. Voor Quincy maakt heel erg verschil dat ik ook echt 1 op 1 tijd met haar door breng! Naar het bos, is ook echt interactief, samen op de bank knuffelen, daar mag Noortje niet tussen komen! En dat weet Noortje ook, die vermaakt zichzelf dan prima. Het is andersom ook hoor, als ik met Noortje bezig ben, houdt dat in dat ik even niet met Quincy bezig ben en dat zij er ook even niet tussen mag komen! Het samen spelen, ik ben daar nooit tussen gekomen. Quincy kan prima voor zichzelf opkomen, en als er gespeeld wordt, is dat omdat Quincy dat wilt. Zodra ze geen zin heeft, of Noortje uitdaagd, kan die kleine hoog en laag springen, Quincy is een kei in negeren! Maar dat heeft wel zichzelf gevormd.

Ik denk dat je je ook moet afvragen welke wijze bij jou past. Kijk Noortje en Quincy moeten zo nu en dan alleen thuis blijven. Ik wil dan dat ze of slapen, en als ze niet slapen dat ze zichzelf op een juiste manier kunnen vermaken, zonder dat ik ertussen zit. Voor mij werkt het niet dat ze enkel uit de bench is als ik met haar bezig ben, dat zit niet in me, en is niet mijn manier... En alsnog heb ik wel een pup van 5 maanden die keurig meeloopt en constant contact maakt met me. Ik heb dus zeker een pup die volledige aandacht voor mij heeft, maar ik hoef niet constant met haar bezig te zijn, ze is in staat zelfstandig te zijn op een manier die ik okey vind.

Rust pakken? Nooit 1 probleem geweest hier. Dag 1 lag Noortje al midden op het kleed te pitten, en om de bench erin te houden, heb ik haar de bench als enige rustplaats laten zien..

Ik weet dat ik in het begin ook heel erg er mee bezig was, maar dat liet al snel los.. Max zal ook moeten wennen en aanpassen, dat heeft Quincy ook gehad. De fokker heeft een pup voor me gekozen die perfect past bij Quincy en mij. En dat merk ik nu heel goed, de match is gewoon goed!

royenmarjolein schreef:Maar hoe weet je of er sprake is van eerlijk gedrag?
Ik heb altijd gezegd dat ik mijn handen in het vuur durf te steken voor Max in omgang met andere honden en pups, nooit problemen.
Maar sinds Bob er is, zie ik soms reacties van Max die niet herkenbaar zijn, bijvoorbeeld dat bezitterige en dat geknotter.
Wel zie ik al een groot verschil met zaterdag. Bob mag nu veel meer bij Max en van Max en dat grommen en geknotter is al een stuk minder. Ik ben wel geschrokken van de correctie van vanmorgen, maar volgens bij ben ik de enige in huis
Bob is bij ons ook veel in de bench. Ik heb Max als pup teveel laten ''aankloten'' waardoor hij teveel mogelijkheden kreeg om sloopgedrag te ontwikkelen. Daarnaast is de bench nu heel erg belangrijk om rust te creeeren in huis. Ik heb net Bob uit de bench gehaald, hem laten plassen buiten en 5 tot 10 minuutjes getraind in de garage. Nu liggen beide heren tegenover elkaar in de woonkamer, allebei moe. Bob gaat zo in de bench als hij in slaap is, ga ik met Max een flink stuk wandelen. Ik denk dat het een kwestie is van een nieuwe structuur ontwikkelen en vechten tegen mijn schuldgevoel jegens beide honden.
Daarnaast ga ik jullie tip opvolgen om apart met Bob te gaan trainen in een andere ruimte, even moeilijk voor Max, maar zorgt wel voor meer rust.
Mag ik nog een andere vraag aan jullie stellen? Ik werk namelijk via de benchtraining hier op de website en daar wordt aangegeven dat je steeds iedere keer even moet trainen. Is het belangrijk om verschillende dingen te trainen of is het verstandiger om met 1 ding te beginnen en dan verder te gaan met het volgende als hij het eerste ding onder de knie heeft?Ik wil namelijk een start maken met zitten, komen, oren/tanden controleren, aandachtsoefeningen en volgen. Of loop ik iets te hard van stapel ?

Eerlijk gedrag... tja dat is de kunst om te leren lezen Ik weet dus niet via het beeldscherm of Max een eerlijke hond is of niet... Mijn oude (inmiddels overleden) lab was dat niet, om de simpele reden dat haar leven beheerst werd door pijn en jeuk. Toen Juna pup was hebben we hen dan ook strikt gescheiden gehouden.

Dan je vraag over de oefeningen. Kijk, laat ik voorop stellen dat wij niet echt oefeningen doen. Dat wil zeggen: ik ga niet een lijstje af en leer dat aan. Net als Lunatic wegen ook wij af wat we belangrijk vinden. In hoofdzaak is dat de naam en de fluit (dus aandacht & hierkomen). Echter heb ik het grote voordeel dat dit mijn eigen fokje is, en meneer dus vanaf 3 weken al zijn naam & fluit hoorde.
Voorbeeldje dan: Cial komt uit de bench, ik til hem op en zet hem op de p&p plek. Als hij iets gedaan heeft, roep ik hem bij me en besluit dan wat ik ga doen: met een speeltje spelen, een stukje aan de riem lopen, zit/af-blijf oefeningetje... en soms komt het niet verder dan een beetje knuffelen omdat hij eigenlijk wat moe is. Zo is hij gisteren mee geweest naar Bennekom, dus zal ik vandaag wat minder bezig zijn met nieuwe prikkels (morgen gaan we bijvoorbeeld even bij de trein zitten). We gaan dus een beetje in-en-om het huis keuvelen.
De reden dat wij de pups voor het grootste deel apart houden van de andere honden, is omdat ik als baasje het heft in handen wil houden, en geen andere hond nodig wil hebben om mijn pup in het gareel te houden. In interactie met elkaar mag er natuurlijk worden opgevoed, maar het grootste deel is behouden aan onszelf, zodat we een sterke en goede band krijgen.
Als ik me besef, dat als alle riemen in de wereld verdwijnen, ik mijn eigen hondjes nog altijd naast mij zal hebben staan, prijs ik me gelukkig met deze manier van opvoeden. Als iemand anders het anders aanpakt is dat natuurlijk ook helemaal prima.

Ik heb mijn pups alleen ´s nachts in de bench en dan nog alleen de eerste paar maanden. Overdag als wij weg zijn, zit alles in de kennel. Gewoon bij elkaar. Alleen in het begin, zo tot de 4e maand gaat een heel jong pupje apart.

En toch wordt hier tussen pup en volwassen honden nooit urenlang gedonderjaagd. Meestal is de roedel in rust. ´s Morgens bij het opstaan is er altijd even een speelmoment. Na het uitlaten, eten, spelen ligt het hele spul weer een paar uur te slapen tot het tijd wordt voor het volgende speel-, wandel-, eetmoment. Dat herhaalt zich zo´n drie à 4 keer per dag. Tussendoor is alles in diepe rust. Pups groeien in dat ritme op en pakken zo automatisch ook hun rust.
Nou scheelt het wel, dat ik eigenlijk nooit een pup ´van buiten´ heb. Oude Tinkle van ruim 14 is mijn laatste gekochte hond, de rest is hier in de roedel geboren. Er is bij mij dus nooit sprake van een echte nieuwkomer en dat is wel een andere situatie dan wanneer er ineens out of the blue een pup of jonge hond in de roedel bij gezet wordt. Maar ook logeetjes worden hier eigenlijk altijd probleemloos geaccepteerd en draaien gewoon mee met de rest.

Ieder moet het natuurlijk doen zoals hij of zij het ´t prettigst vindt. Ik voel me hier het prettigst bij En natuurlijk neem ik een pup / jonge hond wel apart mee voor de socialisatiewandelingetjes, trainingsmomenten e.d. Dat geldt voor alle honden, zelfs nu nog voor oude Tinkle, zelfs met haar ga ik regelmatig apart dummietjes gooien of zij mag alleen mee op bezoek, naar de brievenbus e.d. Quality-time noem ik dat en die krijgt iedere hond hier. En reken maar dat ze dat geweldig vinden. Aandacht van baas of vrouwtje is zeker weten favoriet, die gaat boven aandacht van een roedelgenootje. Dus met die gerichtheid op ons zit het wel goed hoor

Hanneke

Mooi, zoals ik al zei, ieder zijn manier

Alleen zit er wel verschil tussen baasgericht zijn en baasgericht zijn

Bedankt voor al jullie reacties en tips.
Hondentaal lezen vind ik nog steeds erg moeilijk. Aan Max' houding en gedrag kan ik wel veel aflezen in de interactie met ons. Het aflezen van hondentaal bij interactie tussen honden vindt ik moeilijker Ik heb de neiging om het gedrag te vermenselijken en dat is natuurlijk ook niet goed. Daardoor weet ik niet zo goed wanneer ik moet ingrijpen. En blijk ik weleens in te grijpen wanneer het helemaal niet nodig is.
Ik denk dat het nu de kunst is om beide honden de rust en regelmaat te bieden en mij niet al te druk te maken. Bovendien is de kleine mup net drie daagjes hier en gaat de interactie al beter dan in het begin. Max moet wennen, Bob moet wennen en wij ook. Daarnaast accepteert Max ook al dingen waarvan ik niet had verwachr dat hij ze zou accepteren.
Op het eten ben ik ook heel streng. Max krijgt als eerste te eten. Wij houden Bob weg van deze voerbak. Vervolgens krijgt Bob te eten en ook dan houden wij Max weg bij Bob. Met de snackjes gaat het al beter. Blijkbaar zijn wij duidelijk genoeg geweest hierin. Vandaag ging het in het algemeen alweer beter tussen beiden. De grommetjes van Max waren op 1 hand te tellen en hij verdraagt de toenadering van Bob nu beter. Ze hebben vandaag zeker 10 keer elkaars neuzen gesnuffeld terwijl beide staarten op de turbostand stonden. Ze zijn nog niet zover dat ze samen slapen, maar ze liggen regelmatig al bij elkaar in de buurt. Als Bob uit de bench wordt gehaald, komt Max hem met een kwispelende staart al begroeten.
Ik heb het vandaag als volgt geprobeerd. Bob komt uit de bench, plassen en poepen buiten (zonder Max), vervolgens even trainen in de garage (zonder Max), spelen in de woonkamer (10-15 minuten) waarbij Max aanwezig is. Bob in de bench. Quality time met Max en huishoudelijke klusjes (zeker een uur per keer, soms langer ligt de kleine te slapen). En dan weer van voren af aan.
Hopelijk gaat dit werken.

Lunatic schreef:Mooi, zoals ik al zei, ieder zijn manier

Alleen zit er wel verschil tussen baasgericht zijn en baasgericht zijn

Daar zit zeer zeker een verschil tussen. Ik denk ook dat het uitmaakt of je met je hond werkt ( spreekt jaagt, of als hulphond) of dat je hond gewoon een fijne huisgenoot moet zijn, waar je gewoon van geniet, tijdens wandelingen, thuis, als die bij je is. En het maakt ook uit of je kinderen in huis hebt, of dat je alleen met volwassenen bent. Heel veel factoren spelen een rol. Beginnend bij de socialisatie in het nest.
Ik ga met de honden ook individueel erop uit. Nulay is dan het perfecte hondje, houd mij in de gaten en wil alles doen om alles goed te doen ( iets wat mij bij Nino nooit echt gelukt is) Ik ga niet meer met de honden werken, Nino en Toosje luisteren prima, Nino iets minder. Ik heb ermee leren leven en geniet van alledrie, op mijn manier. De honden genieten van elkaar en van mijn aanwezigheid. Ik neem ze overal mee, ze gedragen zich keurig. Maar als ik , zoals vroeger mee zou gaan op jacht, dan zou ik het ook anders hebben gedaan. Ieder doet, zoals het voor hem of haar prettig lijkt en op zijn of haar manier.