Labradorforum

Is op 1 juni geslaagd voor haar geleidehond-examen.

10 juni is ze begonnen aan de stage met haar nieuwe baasje.
Vorige week vrijdag ben ik afgereisd naar de school en heb ik kennis gemaakt met Jonna's nieuwe baasje en haar echtgenoot.
Ook heb ik Jonna met haar nieuwe baasje aan het werk gezien.
Wat stoer om 'mijn' meisje te zien geleiden, volgens mij liep ik te stralen van trots.
En Jonna's nieuwe baasje is al net zo gek van knuffelen als Jonna dat is, dus dat komt mooi uit.
Afgelopen week is de stage verder gegaan in en om de woonplaats van Jonna's nieuwe baasje en nu woont zij daar.

Mijn eerste leenpupperd, dat kleine zwarte sprietje, aan 't werk als geleidehond, wat een heerlijk gevoel!!

Deze foto is van 19 mei jl., allebei mijn leenpupperds samen.

Gefeleciteerd!!
Ik hoop dat je ze nu nog wel af en toe kan zien?

Wauw!!! Dat is toch echt fantastisch!
Ik kan me voorstellen dat je apetrots bent op dat kleine dappere wijffie!

Wat super gaaf zeg, geweldig lijkt me dat als je aan zoiets hebt kunnen bijdragen!
Je mag zeker weten trots zijn!!

Super goed werk geleverd dus Monika!
Daar doe je het tenslotte voor

knap gedaan hoor, jullie beiden

Wauw wat gaaf, moet inderdaad een supertrots gevoel geven om dat te aanschouwen.

Gefeliciteerd en inderdaad, het enthousiasme van het baasje druipt er van af als ze er over schrijft . Echt geweldig! Ik heb tijdens mijn opleiding Xpencers' pleegmama en co ook ontmoet en ik kon mijn tranen niet bedwingen ... Geweldig wat zij (en alle andere gezinnen) voor ons betekenen!!! Dank je wel Monika voor je liefdevolle inzet!

Dat is geweldig nieuws!
Daar doe je het allemaal toch voor.

En wat een ontzetttend leuke, voor jouw dierbare, foto van je twee leenpupperds!

ik kan het me heel goed voorstellen dat je super trots bent op Jonna
maar je mag ook trots op je zelf zijn Monika,je doet het toch maar.
mijn respect heb je en ook voor andere puppypleeggezinnen.
ik ben er niet geschikt voor het opvoeden wel hoor,maar ik kan geen afscheid nemen dat weet ik nu al van mezelf.

Tja, dat afscheid.
Je weet het je als je eraan begint.
't Is toch anders dan een eigen hond, Bowie had ik nooit na een jaar kunnen afgeven.

Bij pupperds van de geleidehondenschool ben je je er het hele jaar van bewust dat je ze te leen hebt.
Mede door de thuisbezoeken van de school waarbij steeds gekeken wordt in hoevere de hond de commando's enz van de school al eigen is, de bezoeken aan de puppyklas die gegeven wordt door de instuctrice van de school waarbij je alle pupperds en hun gastgezinnen treft en je gezamelijk bezig bent met hetzelfde doel.
De dagelijkse dingen die je met zo'n pup onderneemt staan ook altijd in het teken van het doel waarvoor je hem/haar in huis hebt.
Daarnaast is er natuurlijk ook ruimte en tijd voor ontspanning en gewoon hond kunnen/mogen zijn.

Ik vind het een jaar van genieten, van heel veel leren van deze manier van opvoeden, en ja, uiteindelijk komt het afscheid.
Maar ik word op de hoogte gehouden van hoe het op school gaat en maak ook kennis met het nieuwe baasje als mijn leenppupperd voor de opleiding slaagt en echt geleidehond wordt.
Dat is het uiteindelijke doel, dat iemand zijn vrijheid en onafhankelijkheid (terug) krijgt.
Dat ik daaraan op deze manier mag bijdragen geeft heel veel voldoening.
Dus slik ik maar eens heel hard als de tijd van afscheid er is en tuurlijk mis ik dan het hondje wat een jaar deel van mijn leven heeft uitgemaakt, maar ik heb wel een jaar genoten en weet waar ik het voor doe.

Wauw wat goed zeg! Terecht dat je trots bent!

Waw!!! Dikke, dikke proficiat, hoor. Voor jullie "leenpupperd" én voor jullie die de eerste zo belangrijke begeleiding tot een goed einde gebracht hebben.

En wat fijn dat "jullie" pupperd en haar nieuwe baasje zo duidelijk een goede match zijn! Anders was het toch een heel stuk moeilijker geweest.

Ik moet er ook niet aan beginnen, ik vind het elke keer weer zo moeilijk om afscheid te nemen van een logeerhond, zelfs al hebben ze maar een weekje bij ons doorgebracht.
Ik hoop elke keer weer dat hun baasjes er niet meer om zullen komen...
Zoals mijn vader zei (tijdens mijn lange zoektocht naar een fokker naar mijn hart): "als elke fokker zoals jij zou zijn, zou er geen mens meer een hond moeten kopen...". Datzelfde gaat ook op voor hulphonden.
Jullie hebben voor jaren ver jullie goede daad gedaan!!!

Je bent een topper Monika!!

Monica en Jonna.
Ik heb ontzettend veel bewondering voor je!