Labradorforum

Afgelopen vrijdagmiddag ging ik samen met de buurvrouw, zij heeft een Beagle en is de grote vriendin van Boris, een lekkere wandeling maken.
Onderweg kwamen we een Airdale Terrier tegen die in een andere wijk woont maar vaak ontsnapt uit zijn tuin.
Hij bleef maar met ons meelopen, al spelend met onze honden, totdat één van de kinderen van zijn baasjes eraan kwam sjeesen, zijn fiets aan de kant kwakte en de hond vastpakte.
Die jongen schat ik een jaar of tien/elf.
Daar moest meneer niets van weten en hij viel me toch een partijtje uit naar....Boris.
Hij gromde, ging achter hem aan en begon hem te bijten.
Ik heb hem van Boris afgetrokken, die liep te janken als een gek en megabang was en de jongen gesommeerd om met zn handen van zijn hond af te blijven.
Hij had geen riem of iets bij zich en kon hem dus ook niet aangelijnd meenemen.
We zijn met zn allen min of meer verder gelopen en de hond heeft verder ook niets meer gedaan maar ik schrok me een hoedje zeg!
's avonds kon Boris bijna niet meer op zn linkervoorpoot staan, hij was ook dik en deed behoorlijk veel pijn.
Ik ben nog bij die mensen langsgegaan om even aan te kaarten dat dit gewoon niet kán! Zij doen er blijkbaar niets aan om te voorkomen dat hun hond steeds ontsnapt en vinden het blijkbaar best dat de hond zichzelf uitlaat, maar niet ten koste van mijn hond graag.
Helaas waren ze niet thuis en de volgende dag was mijn woede dusdanig bezonken dat ik ze wel een keer aanspreek als ik ze tegenkom.
Hun zoon neem ik het niet kwalijk maar hen wel!
De hond is normaal gesproken niet vals maar hij moest zijn dominantie denk ik even laten zien.
Voor hetzelfde geld had hij die jongen gegrepen!

Fijn dat ze zo'n hond laten loslopen... Ben je wel even met Boris naar de DA gegaan? Ik zou zijn pootje wel even na laten kijken

Ik ben niet met hem naar de dierenarts geweest.
We hebben hem twee dagen aan de lijn laten lopen, niet laten spelen met andere honden en korte rondjes gedaan, en nu spartelt ie weer als vanouds!

Gelukkig

Het is eigenlijk juist goed dat ze niet thuis waren, en je woede bezonken is. Pas dan kun je een goed gesprek met ze aangaan, waarin jij goed kunt uitleggen waarom het voor jou niet fijn is (understatement), zonder het op een erg aanvallende manier te zeggen.
Veel meer kans dat het zo wel goed lukt!
Veel succes!

Hier in de buurt heb ik het ook al een paar keer gedaan, MET goed gevolg.
De ene keer was mijn woede goed bezonken, en kon ik rustig mijn verhaal doen, de andere keer was ik er meteen laaiend op af gestapt. Met die ene persoon ben ik bevriend gebleven, met de andere uhum... niet dus...
Maar beiden hadden de boodschap goed begrepen, toch nog steeds het belangrijkste. Het dreigement van de politie zal ook wel geholpen hebben...