Labradorforum

Had ik vandaag in het topic Opvoeding-Halti gezegd dat ik absoluut niet van de hulpmiddelen ben, vanmiddag wenste ik heel diep dat ik er op dat moment eentje had.

Harry was vandaag niet te genieten. Continu blaffen naar ons, janken, piepen, uitdagen, achter de katten aanjagen, op de bank springen, op de tafel springen en dan heb ik het nog niet gehad over een kapot gekauwde fietstrapper, plastic plantenbak en het happen naar ons. Speels, maar toch.
Aan de lijn een ware plaag. Niet luisteren, trekken als een idioot, ga ik links, sleep ik hem gewoon als het ware achterstevoren mee, omdat hij per se rechts wil Bij de stoeprand gaat ie dan toch wel weer heel netjes zitten, zonder dat ik wat hoef te zeggen en dan kijkt ie me zo lief en schattig en blij aan zo van: Goed he? Mag ik nu een koekie?

Morgen gaat het vast beter

hahaha...volgens mij heb je een heftige harry!
maar gelukkig zijn ze zo vreselijk lief (af en toe) he!!!

Harry de verschrikkelijke is lekker aan het puberen, zo te lezen

Twee jaar geleden in deze tijd woonde de Grote Verschrikkelijke bij ons....in de vorm van Max Ik kon hem soms wel 6 keer per dag achter het behang plakken Komt helemaal goed! Nu is hij de Grote Brave
Een paar weken geleden is Badraaf Bob ons leven komen verrijken
Badraaf wordt in Limburg gebruikt voor een ondeugend jongentjes (bijvoorbeeld zo bellentje-trekker of rijst-door-het-wcraam- gooiertje )

En, gaat het inmiddels wat beter met Harry de verschrikkelijke?
Doe je wel spelletjes met hem, laten zoeken bijvoorbeeld?
Het klinkt namelijk alsof het kereltje zich wat verveeld

Roos schreef:En, gaat het inmiddels wat beter met Harry de verschrikkelijke?
Doe je wel spelletjes met hem, laten zoeken bijvoorbeeld?
Het klinkt namelijk alsof het kereltje zich wat verveeld

Hij blaft nog maar 1 of 2 keer per dag! Dus dat is al beter en hij stopt ook sneller als we bij hem weglopen, zodra hij begint. En het idioot trekken is ook weer gebeurd, hij loopt weer normaal aan de riem. Tenminste, zolang er geen hond/kat in de buurt is Hij heeft zijn dagelijkse dolle bui nog wel, maar niet meer via de bank en de tafel. Was denk ik een eenmalige actie. Hoop ik.

We doen zeker spelletjes met hem. Vooral het zoeken vindt ie leuk en sinds kort gebruiken we er het commando Zoek ook bij. Hij krijgt het al aardig in de smiezen

geweldig en herkenbaar.

Doby maakt het gelukkig zo bont niet (al heeft ook hij het achterwaarts stappen ondertussen geperfectioneerd...).
Maar wat ik wel heel erg herken, is dat een wandeling met jonge hondjes als de onze vaak een verwarrende mix is van momenten waarop je jezelf wanhopig afvraagt: "of hij het dan nooit zal leren???", en momenten waarop je zo trots en tevreden bent met je flinke man.
Ik wens je binnen de kortste keren zo'n overdaad aan die laatste momenten toe, dat je je niet eens meer kunt herinneren dat het ooit anders geweest is!

Haha....hebben wij ook met Tosca gehad. Harry is aan het puberen. Wordt straks na het eerste jaar vast beter

sorry het komt wel goed hoor ooit me luves harry

marron schreef: sorry het komt wel goed hoor ooit me luves harry

Hebben?

Nee hoor, Harry blijft voor altijd bij ons, hoe zo'n rebel het tegenwoordig ook is! Gelukkig laat hij de fietstrappers en plantenbakken met rust. Nu de katten nog... Ondanks de toch wel hele rake kletsen van de poezenbeesten, blijft hij enthousiast naar ze
En hij blijft zo gek als een deur. Gisteren hebben wij en de eigenaren van 2 andere labjes helemaal in een stuip gelegen om die malle Harry.
Coen, een bruine lab van 6 jaar, had nood. Hij ging naar het hoge gras bij het hek, trok zijn poot omhoog, zoals het een volwassen reu betaamd en deed zijn plas. Harry hobbelt achter hem aan, gaat zitten, bekijkt het hele gebeuren eens even en we zagen hem denken. Vervolgens gaat ook hij naar het hoge gras, gaat in plashouding zitten en ja hoor, zijn poot ging een stukje omhoog!!
Maar dat gevoel van trots en tederheid ging onmiddellijk over in gruwelijke walging toen Harry met een plastic zakje in zijn bek terug kwam rennen. In dat plastic boterhamzakje zat de grote boodschap van een andere hond. Heel enthousiast kwam hij naar me toe met dat zakje. Hartstikke goed natuurlijk, maar dat was nou net iets waar geen een van ons op zat te wachten... Toch maar met gemaakte blijdschap het zakje met het puntje van mijn vingers van hem aangepakt en hem zijn beloning gegeven. Het zakje ging vervolgens over het hek, zodat geen andere hond er meer bij kon. Dachten wij..

We gingen van het veld af en mits ik met Harry de weg over wil steken, hoor ik ineens de eigenaren van Coen en Benji schreeuwen: LOS!! En 'g*dver" en 'je komt de auto niet meer in' en 'NIET BIJ MIJ IN DE BUURT MET DAT VIEZE DING'!

Zo leuk, die labradors

Retrievers, wat moet je er mee?

Gewoon heerlijk pubergedrag.