.Het doet erg veel pijn maar het is wel de beste en enige juiste keuze die we nu voor haar kunnen maken. Suus is ruim 13 jaar, altijd gezond geweest en een echte lieve lobbes. Alles vind ze goed, altijd vriendelijk en vrolijk en NOOIT hebben we haar erop kunnen betrappen geen zin te hebben in een lekkere wandeling.
Gisterenavond hebben mijn man en ik allerlei mooie herinneringen aan haar opgehaald. Dat was echt prachtig. Onze kinderen zijn er natuurlijk ook erg verdrietig van. Zij kennen Suus al hun hele leven. De oudste van 8 wil eigenlijk niet huilen (vind ie niet stoer), maar heeft die toch gedaan. De jongste van 6 is in en in verdrietig. Heeft vannacht niet goed geslapen vertelde die en heeft vandaag geen blije dag!
Suus begon een aantal maanden geleden, zo rond april te sukkelen met een bultje in haar bek. Deze werd langzaam groter. Op een gegeven moment was de bult zo groot dat ze het kapot beet, er kwam een abces op. Met antibiotica is dit toen verholpen. De DA vertelde ons dat er 2 opties waren opereren of in laten slapen. Dat laatste konden we niet zonder iets anders eerst geprobeerd te hebben. Met de bult door laten lopen was geen optie zei de DA. Te groot, ze beet het iedere X kapot en ze moest er ook echt pijn aan hebben. Zoals bij de meeste labjes was dit natuurlijk niet te merken aan Suus. We hebben haar vandaag 4 weken geleden laten opereren. Met dien verstande, als de bult snel terug komt is het niet goed zei de DA. De operatie is erg goed gegaan, ze moest natuurlijk wel een dag of 5 herstellen en de bult (kanker) was weg. Na een kleine week leek er weer een nieuwe bult te ontstaan, wat helaas na 2 weken zekerheid was. Vorige week heb ik de DA gebeld en gezegd wat er aan de hand was. Ze baalde enorm dat de bult nu al weer terugkwam. Met haar hebben we toen afgesproken haar thuis te houden voor zo lang het nog kon. Gaat ze tot overmaat van ramp afgelopen zondag door haar voorpoten waardoor ze 4 dagen niet tot nauwelijks heeft kunnen lopen.
Iedere dag keken we in haar bek en zeiden oooo dat kan nog wel. Ookal zagen we de bult met de dag groeien. Toen ik gisterenavond keek en het ook aan mijn man en ouders (die toevallig bij ons waren) liet zien zeiden we alle 4: nee...dit kan niet meer. Mss hebben we het voor onszelf al een aantal dagen te lang uitgesteld, maar het is ook zo'n
beslissing. Ik heb meteen de DA gebeld voor een afspraak. Want als ik dat niet zou doen wist ik dat ik niet meer rationeel zou denken en mijn emoties de overhand zouden krijgen waardoor er mss weer een excuus was om het mss over het weekend heen te tillen. En dat zou niet meer goed zijn. Nu staat de afspraak voor vanmiddag om 18.00 uur. Het doet erg veel pijn bij iedereen van ons gezin, maar het is beter zo. Suus wordt nog heerlijk verwend vandaag. Toen net begon ze ook uit het niets te piepen terwijl ze op haar deken ligt. Dus moet ze toch echt wel pijn hebben.
Groetjes Nathalie een een poot van Suus
Zosja 31-03-2003...........02-02-2016
Shanna 8-11-2008
Beau (Quinten Beau van het Oosterhuis 24-12-2001-15-09-2015)
Jip (Prosciutto Fan't Detica 20-9-2015)