Labradorforum

Bob is een heerlijke hond tot nu toe, oh hij heeft veel streken maar we kunnen er nog om lachen. Hij begroet ons altijd uitermate enthousiast en we worden bij elke knuffelbeurt schoongewassen in ons gezicht.

Bob heeft sinds een paar weken ineens nieuw gedrag. Ik moet er altijd erg om lachen, maar ik ben wel benieuwd of iemand het herkent en weet waar het vandaan komt.

Wanneer Bob iets doet wat hij niet mag krijgt hij 1x een duidelijke NEE! te horen. Wanneer hij door gaat sta ik vaak op en loop ik naar hem toe. In het begin stopte hij met waar hij mee bezig was en maakte hij zich uit de voeten. Tegenwoordig krijgt hij dan de kolder in zijn kop. Hij springt een stukje op zij en gaat plat op de grond liggen. Voorpoten weid uit elkaar, kop op de grond, kont een stukje de lucht in en de staart kwispelt dan (en grote ogen). Hij springt dan van links naar rechts toe en knabbelt af en toe aan mijn voeten en wanneer ik een stap naar voren zet, dan sprint ie met de staart tussen zijn benen een stukje weg om weer opnieuw te beginnen. Ik moet hier altijd wel om lachen en meestal negeer ik hem en ga ik verder waar ik mee bezig was, dan houd Bob ook op met zijn gedrag.
Maar is dit nu dominant gedrag? Of is het juist vermijdings gedrag omdat hij weet dat hij iets fout doet, of test hij mij nu gewoon uit?

Hij is je dan aan het uitdagen. Hij neemt de spelhouding aan en zegt eigenlijk " pak me dan als je kan"

Volgens mij is hij je aan het testen en lekker afleidingsmanoevres aan het maken om geen berisping te krijgen. Deed Shuka ook toen hij jonger was. Inderdaad erg lachwekkend maar let op hoor, geef ze 1 vinger en ze hebben zo je hele hand....

Een spelbuiging inderdaad.
Hij daagt je uit tot spel. Zelf zou ik een spelbuiging in zo'n situatie interpreteren als dat hij extra iets ondeugends doet om reactie te krijgen en te verleiden tot spel. Als het niet gevaarlijk voor Bob is (hetgeen dat hij niet mag doen) dan zou ik het negeren.
Max vindt het wel eens leuk om een slof te stelen en je uit te dagen voor het spelletje: pak-me-dan-als-je-kan. In de meeste gevallen negeer ik het gewoon, laat ik hem zeulen met de gestolen waar en dan wordt het vanzelf oninteressant. Zo heeft hij mij vorig jaar 10 minuten achtervolgd en uitgedaagd met een dweil. Hij duwde zelfs met zijn snuit tegen mijn been: ,,vrouwtje, kijk eens. Pak me dan als je kan'' om vervolgens met een rotvaart naar beneden te sprinten. Helaas voor hem had ik hem door en een paar minuten later stond hij weer uit te dagen met zijn dweil

Doby doet iets vergelijkbaars na een time-out. Hij duikt dan enthousiast boven op het eerste het beste takje dat hij ziet (zijn dan op wandeling, binnenshuis nooit meer een strenge stem of time-out meer nodig), en biedt het me op een speelse manier aan. Ik interpreteer het altijd als: "Sorry! Zijn we terug vriendjes?". Dan krijgt hij een knuffel van me, of ik speel even mee.
Hij luistert na een time-out altijd prima, dus uitdagen is het volgens mij niet.
Maar of het helemaal hetzelfde is als jouw Bobje doet?

Bedankt voor de antwoorden, ik denk dat negeren dan de beste optie zal zijn.

heel herkenbaar. Maar ik herken het inderdaad als uitdagen tot spel omdat ik zie dat Indy dat buiten ook bij andere honden doet. Dat is zijn manier om contact te maken.
Ik negeer het vaak, of ik geef hem een commando als 'zit' , om even weer de focus op mij en het naar mij luisteren te krijgen.

Hier is nog zo'n clown. Dat gedrag is inderdaad uitdagen.