Wat een dag weer
Geplaatst: 18 okt 2012, 18:44
Vanochtend om 830 bij Kris Camps op de stoep. Bob heeft ooit eens een peesblessure gehad en blijft heel zwak op links. Door die blessure had hij op 2 jarige leeftijd al heel licht artrose op zijn schouder. Het afgelopen jaar staat hij gewoon niet goed op en 2 maanden geleden maakte hij zo'n smakkerd dat hij super mank was. Het manken is weer over, behalve als hij opstaat... Het werd maar eens tijd om de wekelijkheid onder ogen te zien en dus om de artrose op zijn schouder weer op de foto te zetten, wat ik vooruit schoof omdat ik een beetje aan het struisvogelen was 
.
Ik had filmpjes meegenomen van het opstaan als hij slechte momenten heeft en filmpjes van zijn beste momenten. De orthopeed was zeker niet te spreken over hoe hij opstaat. Dus actieplan. Eerst scheren en echo van de pees en als daar niets op te zien is een CT scan van de gehele linkerkant. Echo liet een mooie pees zien en geen afwijkingen
. Dus narcose voor de CT scan, ik vond het vreselijk. Dit al te vaak meegemaakt met James en al die spuiten, wat een drama 
. En hoewel ik altijd heel stoer ben, was ik nu op van de zenuwen. Plots zag ik dat hij niet meer ademde, maar dat hoort 
dus kon ik weer een beetje relaxen. CT scan duurde echt lang maar gelukkig zag ik mijn slaapie weer snel. Wakker worden was al net zo vreselijk. De James wond is gewoon nog niet genezen....
En daar was Bobjes weer! De voorlopige uitslag is geen artrose op de schouder, geen artrose op de elleboog, geen pols of voet problemen. Het enige wat een klein klein beetje afweek was een ribbeltje in de elleboog. Maar absoluut geen LPC. En dat dus in combinatie met een mooie pees.
Ik ben super blij dat er geen artrose is, maar wat nu wel het probleem is?? We weten het niet. Ik en de artsen schuiven iets al 2 jaar onder een peesblessure in de schouder, maar dat is het dus ook niet. Het zou nog een peesblessure in de elleboog kunnen zijn, maar dat is koffiedik kijken. Of misschien het ribbeltje, maar dat heeft dan na 2 jaar geen artrose gemaakt. Dus ook weer vreemd. Nu 6 weken Metacam en als dat weinig tot niets doet dan gaan we een volledig bloedonderzoek doen. Wellicht een buitenlandse teek (Bob heeft meer landen gezien dan de gemiddelde Nederlander
) of een auto-imuunziekte?
Het klinkt misschien vreemd, maar ben toch een soort van opgelucht.
We gingen pas om 14:30 naar huis!!! Echt super lang bezoek. Ze waren ontzettend aardig voor ons en we zijn zo uitgebreid geholpen. Het leek wel of het hele MC er voor ons was.
Bedankt Maris voor het meegaan! Vond het super fijn dat ik niet in mijn eentje in de stress schoot.
. Ik had filmpjes meegenomen van het opstaan als hij slechte momenten heeft en filmpjes van zijn beste momenten. De orthopeed was zeker niet te spreken over hoe hij opstaat. Dus actieplan. Eerst scheren en echo van de pees en als daar niets op te zien is een CT scan van de gehele linkerkant. Echo liet een mooie pees zien en geen afwijkingen
. Dus narcose voor de CT scan, ik vond het vreselijk. Dit al te vaak meegemaakt met James en al die spuiten, wat een drama . En hoewel ik altijd heel stoer ben, was ik nu op van de zenuwen. Plots zag ik dat hij niet meer ademde, maar dat hoort dus kon ik weer een beetje relaxen. CT scan duurde echt lang maar gelukkig zag ik mijn slaapie weer snel. Wakker worden was al net zo vreselijk. De James wond is gewoon nog niet genezen....En daar was Bobjes weer! De voorlopige uitslag is geen artrose op de schouder, geen artrose op de elleboog, geen pols of voet problemen. Het enige wat een klein klein beetje afweek was een ribbeltje in de elleboog. Maar absoluut geen LPC. En dat dus in combinatie met een mooie pees.
Ik ben super blij dat er geen artrose is, maar wat nu wel het probleem is?? We weten het niet. Ik en de artsen schuiven iets al 2 jaar onder een peesblessure in de schouder, maar dat is het dus ook niet. Het zou nog een peesblessure in de elleboog kunnen zijn, maar dat is koffiedik kijken. Of misschien het ribbeltje, maar dat heeft dan na 2 jaar geen artrose gemaakt. Dus ook weer vreemd. Nu 6 weken Metacam en als dat weinig tot niets doet dan gaan we een volledig bloedonderzoek doen. Wellicht een buitenlandse teek (Bob heeft meer landen gezien dan de gemiddelde Nederlander
) of een auto-imuunziekte? Het klinkt misschien vreemd, maar ben toch een soort van opgelucht.
We gingen pas om 14:30 naar huis!!! Echt super lang bezoek. Ze waren ontzettend aardig voor ons en we zijn zo uitgebreid geholpen. Het leek wel of het hele MC er voor ons was.
Bedankt Maris voor het meegaan! Vond het super fijn dat ik niet in mijn eentje in de stress schoot.
