Labradorforum

Als het allemaal goed gaat, zal yara volgend jaar haar eerste nest krijgen..

Wij overwegen serieus om dan een pup zelf te houden.. We willen er graag nog 1 bij.. en waarom dan niet een pup van haar zelf ?

Hoe zal dit dan gaan met Yara ? Heeft ze door dat dit eigen is ? En qua opvoeding van de pup ? "Helpt" yara dan zelf mee door haar te corrigeren ?

Zomaar iets wat ik me afvraag...

vanhaut schreef:Als het allemaal goed gaat, zal yara volgend jaar haar eerste nest krijgen..

Wij overwegen serieus om dan een pup zelf te houden.. We willen er graag nog 1 bij.. en waarom dan niet een pup van haar zelf ?

Hoe zal dit dan gaan met Yara ? Heeft ze door dat dit eigen is ? En qua opvoeding van de pup ? "Helpt" yara dan zelf mee door haar te corrigeren ?

Zomaar iets wat ik me afvraag...

Ja en ja Hier loopt nog maar één gekochte hond rond en die is van bijna 15 jaar geleden. De rest is ´eigen´. Onze ervaring is, dat de moeder-kind-band wel afzwakt, maar zeker blijft bestaan. Onze Gimmick tolereert nog steeds veel meer van Dazzle dan van bijvoorbeeld Pippi. Héél, héél af en toe ligt Dazzle (2½ jaar oud) nog wel eens in de buik van Gimmick te ´boren´ net alsof ze een tepel zoekt. Meestal als ze een beetje doezelig is en als ze tegen Gimmick aan ligt. Het blijft daar ook bij hoor, een beetje met de snuit boren in de vacht, verder gebeurt er niks. Maar Dazzle zal dat nooit bij een andere hond doen, dus Gimmick is voor haar duidelijk anders dan een andere hond.

Ook als er hier door ons gefokte honden op bezoek komen, is er zeker herkenning. Van de zomer nog. Toen hadden we hier moeder Hindi met dochter Pippi uit haar eerste nest en kinderen Mira en Siep uit haar tweede nest. Dat hele spul vloog bijna letterlijk in elkaars armen, het was één feest van herkenning. Dazzle wilde ook graag meespelen, maar die werd straal genegeerd. Ze zagen haar niet staan.

Het leukste van hondjes uit eigen fok aanhouden, vind ik dat je familietrekjes herkent. Zo zien wij nu bij onze Dazzle dingetjes die haar overgrootmoeder Mellow deed. En bij onze Pippi zien we heel duidelijk gedrag van moeder Hindi en ook dingetjes van oma Tinkle. Zo blijven je dierbare ouwetjes een beetje doorleven in de volgende generaties en dat vind ik zelf een heel fijne gedachte

Hanneke

Nog even een aanvulling wat betreft dat mee helpen opvoeden... mijn ervaring is dat pups die bij hun moeder opgroeien, vrijwel nooit grenzen overschrijden. Ook al zie je bijna nooit dat de oudere hond echt corrigeert met grommen of uitvallen, hooguit als er een kluifje of zo in het spel is. Honden corrigeren op zo´n subtiele manier in hondentaal, dat wij daar nauwelijks iets van merken. Met een houding, een blik, even blokkeren, op allerlei manieren laat volwassen hond pupje merken tot hoever hij kan gaan. Dat mag overigens in het begin heel ver. Moeder accepteert de eerste maanden heel veel.

Daarnaast leert pup heel veel van het gedrag van moeder. Pups kopiëren gedrag van hun ouders, net als kinderen. Als Yara een goed opgevoede en goed luisterende hond is, zal je zien dat de opvoeding van de pup stukken makkelijker gaat, omdat ze het voorbeeld van Yara volgt.

Ikzelf vind het altijd een feestje als er hier om de paar jaar een pup uit een nest mag blijven. Natuurlijk is een nieuwe pup voor onszelf weer een heel avontuur, maar het is ook zo leuk om de interactie met moeder en de rest van de roedel te bekijken. Dat blijf ik prachtig vinden om mee te maken

Hanneke

Heel herkenbaar Hanneke

Ok.. Dat klinkt erg fijn.. Mini yara lijkt me enorm leuk.. Voor ons en voor hAar