Labradorforum

Noortje is een meisje wat eigenlijk altijd wel iets vast wil houden. Zeker bij het begroeten heeft ze het liefste een knuffel in haar mond.. En ik vind het ook wel prettig omdat Noortje nogal een strot open kan gooien.. Die zet het uit blijheid gewoon op een gillen!

Nou mag Noortje ook gewoon op de bank, maar als ze dan naast me zit wil ze nog wel eens de knuffel vlakbij mijn gezicht houden, wel zachtjes, maar net alsof ze hem aanbied aan me, ze doet dit ook enkel met een knuffel die ze vast heeft. Wat is dit? En waarom doet ze het?

Jeetje, klinkt precies als Lex!!! Die wil ook het liefst het bezoek luidkeels begroeten en biedt me ook vaak een knuffel aan (maar dan om naar te kijken, want als je hem aan wil pakken wendt ie z'n kop af..) Ben ook benieuwd naar reacties en verklaringen!!

Leuke vraag Marieke . gebeurt hier ook......

Het kan naar mijn idee twee gedragingen zijn:
- aanbieden van het apport, iets wat bij sommige labradors echt in het bloed zit en dus ook in karakter tot uiting komt
- uitdagen tot spel

Het willen dragen van spullen is in elk geval erg herkenbaar

Heel herkenbaar gedrag, ik zag het bij Shuka altijd als uitdaging tot spelen maar misschien betekende het wel heel iets anders.

Destiny doet het ook. Zodra er iemand binnenkomt of als ik opsta, staat zij ook op en komt ze met haar knuff aangerent en duwt die ondergekwijlde lap stof tegen mij of mijn visite aan. Ze bedoeld er niets kwaad mee, denk dat ze zo wilt laten zien dat ze blij is. Destiny speelt graag en ik denk dat ze het doet om een spelletje mee uit te dagen. Buiten heeft ze ook altijd een stok in haar mond, ze loopt altijd ergens mee te sjouwen. Het zal het jachtinstinct wel zijn?

Hier is dat in mijn gele lijn zelfs een familietrekje. Mijn zwartjes doen het helemaal niet, dus het is volgens mij echt wel iets wat er ingebakken zit. Toen wij 15 jaar geleden Tinkle kochten, liep haar moeder Tassel al steeds met een lap of knuffel rond. Tinkle heeft het haar hele leven gedaan, haar dochter Hindi doet het, kleindochters Pippi en Mira doen het. Soms tot vervelens toe. Vanmorgen zag ik helemaal achter in de tuin iets raars liggen. Huh, een handdoek? Ja hoor, die had Pippi bij de ochtendbegroeting uit de wasmand in de bijkeuken gepikt en stiekem meegenomen naar de tuin Als er bezoek binnenkomt, staan de zwartjes meteen te springen, maar Pip moet eerst iets voor in haar bek zoeken en dan pas kan het bezoek begroet worden

Hanneke

Bob doet dat ook.. Hij duwt zijn speeltje soms echt in mijn gezicht. Bij hem is het meestal uitdagen tot spel.

O en X hebben bij de komst van het bezoek of 's morgens bij de begroeting ook altijd een knuffel in de bek!

Maar O laat het meteen los en heeft er verder niets mee.

X daarentegen ... Die blijft er mee rondlopen als je 'm laat doen, hihi. En maar rondjes draaien terwijl hij het speeltje gans bekwijlt .

Maar X weet heel goed: Er wordt binnen NIET gespeeld, en dus moet hij 'm wel loslaten van mij, zodat hij ook niet kapot kan gaan.

Er liggen 2 knuffels bij mij in huis en da's echt louter voor het begroetingsritueel bedoeld .

Hier wordt er dus ook niet gereageerd als er met een knuffel wordt aangekomen. Dat weet X dus ook, want het is maanden geleden dat hij dat nog geprobeerd heeft. Spelletjes spelen gebeurt nl. altijd buiten . Hier binnen wordt er enkel geknuffeld, maar dan wanneer ik er tijd voor en zin in heb, haha.

Bruce zoekt ook eerst een knuffel of een speeltje en komt je dan pas begroeten.

Heel herkenbaar, niet het gillen, dat doet Zyva nooit, maar ze moet wel altijd een knuffel vast hebben bij het begroeten. As je thuis komt en ze heeft geen knuffel bij de hand dan sprint ze er eerst vandoor op zoek naar een knuffel en komt dan helemaal blij terug met de knuffel om je te begroeten. Ik vind het wel schattig. Denk dat het gewoon bij het raseigenschap hoort van het apporteren.

fieke schreef:Bruce zoekt ook eerst een knuffel of een speeltje en komt je dan pas begroeten.

Met Jessy hetzelfde en af en toe kopieert Bowie dit gedrag, maar hij laat het speeltje dan al snel weer liggen.

Ik heb eens gehoord dat jachthonden dit instinctmatig kunnen doen omdat ze een prooi aan hun baas willen geven. Maar zelf denk ik dat het (toch in geval van bezoek = speeltje halen) ook overspronggedrag zou kunnen zijn. Het is een opwindende (joepie er komt bezoek) en dus enigszins stresserend situatie. Opspringen mag niet, blaffen en gezicht aflikken ook niet, dus gaat de hond een speeltje halen om zijn energie op af te reageren.

Maup deed het ook altijd! Pom (nog?) niet, wie weet komt dat nog.

Roef doet dit ook bij ons en zijn kont valt er zo wat bij af zo kwispelen
oja het valt me dan wel op dat hij een lage houding heeft dan bij het begroeten.
daagt hij uit tot speel dan heeft hij juist een hoge houding en gaan we eigenlijk nooit in op zijn verzoek om spel.
ik weet niet of dat tegen woordig ook nog steeds zo gedaan wordt gezien de laatste onderzoeken naar dominantie?
weet iemand dit?
want dan zou ik gewoon met roef gaan spelen en het spel na een tijdje afkappen.