Labradorforum

Ik had bijna een uur gewandeld met de bruintjes en was op de terugweg. Bij een poeltje stonden de honden nog even af te koelen en ik genoot van het vogelgefluit. Heerlijk toch zo'n hondenwandeling, dacht ik.....

Opeens, Spirit zet zijn neus aan de grond en gaat er vandoor. Nee, foei, hier, wat ik ook riep, hij ging en ik er dus maar achter aan.
Pfff, warm en hijgend kom ik de bocht om en hij is al enkele honderden meters van me vandaan en rent richting weg.

Oh, nee, dat moet hij niet doen en ik gilde het uit en rennen dat ik deed. Maar niet luisteren. Gelukkig komt er net een mevrouw aan, ook met een hond, en ze houdt Spirit tegen en pakt hem bij zijn halsband. Helemaal buiten adem stamel ik mijn dank en lijn Spirit gauw aan. Die heeft een verwilderde blik van loopse teef in zijn ogen.

Ik heb de mevrouw nog een paar keer bedankt want ze had ook nog eens een natte broek van Spirit!

pfew, dat is gelukkig goed afgelopen...

Als je bedenkt wat er allemaal kan gebeuren

Goede actie van die mevrouw!!!

Pff schrikken hoor!
En fijn dat er iemand zo behulpzaam is op zo'n moment.

Oh oh die Spirit toch...was ie weer verliefd op een geurtje?
Hij moet je niet zo laten schrikken hoor! Gelukkig goed afgelopen!!
Hopelijk maakt ie het snel weer goed met je

poeh zeg dat was schrikken gelukkig was die mevr zo alert

Ja, ik was ook heel blij dat ze doorhad wat er aan de hand was. Maar mijn geschreeuw kon haar ook bijna niet ontgaan

@Lucy: Toen ik thuiskwam van mijn werk was ik weer Spirit zijn grote liefde!

super van die mevrouw dat ze hem tegenhield. wat zal je je machteloos hebben gevoeld ,gelukkig alles goed afgelopen.

Gelukkig zijn er op zo'n moment soms ook nog aardige mensen. Hulde voor deze mevrouw.

Super zeg van die mevrouw!