Labradorforum

Ging het een hele lange tijd nog redelijk goed met onze Saar, gisteren hebben wij besloten om Saar morgenmiddag voorgoed te laten gaan... Wat is dit moeilijk, maar tegelijkertijd realiseren we ons dat het goed is geweest.
14 prachtige jaren hebben wij van haar mogen genieten, al 8 jaar heeft ze artrose in haar lieve bruine lijfje en nu is de koek op; sinds vorige week komt ze bijna niet meer zelfstandig overeind en moeten we haar omhoog helpen, ze loopt het korte stukje naar het veldje met heel veel pijn en moeite, maar vooral met pijn, dat is zichtbaar . Haar ademhaling is sinds vorige week ook anders, ze is kort van adem en hijgt meer, en ook daar heeft pijn mee te maken.
Tot eergisteren stonden de oogjes nog vrij helder , maar als we haar nu aankijken, zien we de blik van "het is genoeg geweest, laat me maar gaan". En.. voor het eerst in 14 jaar heeft ze vandaag haar eten laten staan en sinds vanmiddag niet meer gedronken.
Ik las altijd al dat je weet als het genoeg is geweest, en dat moment is inderdaad nu aangebroken...

Morgenmiddag om 15.30 uur komt de dierenarts bij ons thuis, want in de behandelkamer vindt Saar het echt niet leuk. Ja, in de wachtkamer wel, want daar staan de koekjes op de balie, hoewel ze daar nu denk ik ook geen acht op zou slaan...
Als Saar over de regenboogbrug is gegaan, zullen wij haar zelf naar het dierencrematorium brengen. We hebben haar als puppy 14 jaar geleden zelf opgehaald, dus ook haar laatste dag willen wij haar zelf begeleiden. Zaterdag zullen we haar as dan mogen ophalen en hebben we Saar weer bij ons thuis.

Je weet dat dit er een keer aan staat te komen, maar wat is het moeilijk als ik haar in die lieve bruine oogjes kijk.. Maar die oogjes vertellen me ook dat het goed is zo. Houden van is ook ... loslaten...

Groetjes,
Jolanda

Oh, wat ontzettend erg . Kan me helemaal voorstellen hoe je jezelf voelt. Wij hebben afgelopen oktober onze 14 1/2 jarige labje in laten slapen. Tot op het laatste moment heeft ze me aangekeken met de blik van 'het is goed zo baasje'. Dat maakt het verdriet om het verliezen van een belangrijk gezinslid er niet minder om . En het klopt houden van is ook loslaten, hoe moeilijk het ook is. Haar lijf is er straks niet meer, de herinnering aan haar blijft. Want ook in die verdrietige periode die gaat komen heb je steun aan de mooie herinneringen en de leuke dingen die je samen deed en die je nooit meer zal vergeten. Verdriet met een lach en meerdere tranen.
Ik wens je heel veel sterkte morgen en in de komende verdrietige tijd.

Arme Saar en arme jullie.
Heel veel sterkte

ach sterkte

Heel veel sterkte!!!

Sterkte de komende tijd!!

Heel veel sterkte morgen!

Ach wat erg. Ik wens jullie heel veel sterkte. Wat een moeilijke beslissing maar uit liefde genomen, respect hiervoor.

sterkte

heel verdrietig, maar ik herken je gevoel en het verdriet heel erg goed.. Heel veel sterkte en als je even wilt babbelen dan geef maar een gil

Ik zit hier met een brok in mijn keel.
Ze heeft een mooi leven gehad, het is haar tijd, maar toch....

Heel veel sterkte voor jullie allemaal en morgen om 15.30 gaat hier een kaarsje aan en zijn wij in gedachten bij jullie.

Och jee, wat een verdrietig bericht Heel veel sterkte voor jullie morgen Jolanda!

Wat een dappere en liefdevolle beslissing. Heel veel sterkte de komende tijd.

Ik lees je bericht met een brok in mijn keel.
Liefde is inderdaad ook loslaten als de tijd daar is en jullie meisje laat jullie weten dat het nu haar tijd is om te gaan.

Heel veel sterkte en liefs,

Monika

ook hier een brok in de keel en de tranen zitten hoog
uit liefde laten jullie haar gaan
heel veel sterkte morgen.