Bo
Geplaatst: 30 mei 2013, 08:23
Lieve Bo
Hier op het labradorforum waar jouw vrouwtje altijd actief was behoor jij een plekje te krijgen ter nagedachtenis aan jou.
Nu al bijna een half jaar ben je al niet meer in ons midden.
Onze eerste gezamenlijke hond. Baasje had nog nooit een hond gehad maar zwichtte voor jouw vrouwtje. Wel met een belofte,
vrouwtje moest stoppen met roken. Het stoppen met roken lukte totdat jij er was
Wat hebben we samen veel meegemaakt, gelachen maar ook veel geleerd van je.
Geleerd hoe je met de streken van een labradorpup van 4 maanden die heerlijk het vrouwtje gaat lopen uitdagen vooral niet
moet omgaan. Vrouwtje liep je achterna en tja dat maakte jouw feestje natuurlijk wel compleet. Wat vond je het daarna
moeilijk om het vrouwtje ook op volwassen leeftijd niet uit te dagen als je los liep. Immers had je geleerd dat je daarbij
een spelletje kon spelen.
Je was mijn steun toen in het rampenjaar 2002/2003 mijn vader, mijn oma overleden en mijn broer plotseling werden opgenomen. Je was
mijn steuntje in de rug als ik dan eventjes verdrietig er om was. Je wist mij weer aan het lachen te krijgen, je likte
mijn tranen weg.
Eenden hoorden volgens jou in het water. Als ze op het gras liepen joeg je ze het water in. Waren ze gewoon in het water
liet je ze met rust. Maf beest, het leerde het vrouwtje wel alert te blijven als je op het fietspad los mocht lopen om te
kijken of er geen eenden op de kant waren want als er een fietser langs kwam wilde vrouwtje dat niet riskeren.
De modderpoelen in het bos waar we vaak kwamen wist je feilloos te vinden. Vrouwtje moest dan ook niet vreemd opkijken als
ik jou in 1x kwijt was....ik wist dan waar ik je moest zoeken. In de modderpoel om je als varkentje om te rollen daarin.
Gelukkig was je zwart waardoor het niet zo opviel. Wel had ik dus maar standaard een handdoek in de auto liggen.
Ooooh ja.....grijze haren kreeg ik van je omdat je in je jongere jaren nooit een ein,de aan de wandeling wilde maken als we
in het bos waren. Zodra de auto in zicht kwam kreeg je spontane bananen in je oren. Luisteren ho maar, je wilde niet de auto
in. Alles probeerde ik, wegrijden, berg kaas mee maar niets hielp. Uiteindelijk vond ik de oplossing. De oplossing lag hem
in het feit om gewoon je te laten zien dat auto zien niet gelijk einde wandeling betekende. Dat betekende vele extra rondes
om jou van dit probleem te ontdoen.
Castratie was bij jou niet nodig. Totdat je ontdekte dat 2 teefjes wel erg in trek waren bij je. Ik was verbaasd dat je
je oog liet vallen op 2 teefjes hier op het forum. Schaamte joeg je mij naar mijn wangen. Ook ontdekte je dat een hond loops
kon zijn, ja weliswaar op 7 jarige leeftijd. Je was er laat bij jongen. Een gevecht waarbij je je oog blesseerde om een loopse
teef kon dan ook niet uitblijven hier in de wijk met een andere reu.
Je kon met deze reu vervolgens niet meer overweg terwijl het altijd dikke mik met jullie was.
Samen naar Zwitserland met Janneke en Joppe en nog vele andere hondjes. Dat betekende een week lang trainen, los lopen,
dagelijkse lange wandelingen. Wat heb jij genoten samen met het vrouwtje. 's Ochtends was je wat stijver maar dat mocht
jouw pret niet drukken want genieten deed je daar van de sneeuw, van het water, van de andere honden en van het vrouwtje.
Joppe, jouw vriendje, hield je goed in de gaten. Waardoor ik vaak alleen liep want Joppe liep bij Janneke.
Fietsen samen met het vrouwtje. Wat vond jij dat gaaf. Vrouwtje had een hondenfietskar op een gegeven moment voor jou gekocht.
Binnen wilde je er prima in. Maar achter de fiets...Piepen als een idioot want hoe moe je ook was, je moest en zou naast de
fiets lopen. Je wist het zelfs 1x voor elkaar te krijgen om er uit te springen ondanks dat ik je toch echt wel goed had
vast gemaakt. Jouw mening liet je graag horen.
Helaas tijdens een van onze wandelingen scheurde jij je kruisbanden. De dierenarts ontdekte tijdens de OK dat je artrose had.
Verwachting was dat dat nu erger zou gaan worden. Hij had gelijk. De oude ben jij daarna nooit meer geworden.
Je leverde steeds meer in.
In onze laatste zomervakantie liet ik je bewust bij Janneke logeren zodat je je rust als 11 jarige beter kon pakken.
Ik kreeg steeds meer het vermoeden dat wij je moesten laten gaan. Baasje wilde hier niets van weten want je deed het nog vrij goed.
Jouw vriendje Thor....Onze rode lieve kater. Zodra Thor van buiten kwam wilde hij knuffelen met je. Thor is maandenlang van slag
afgeweest om jouw heengaan.
Lieverd, 5 december 's middags genoten wij samen van de sneeuw. Jouw lievelingsweer. Net alsof het zo moest zijn. Onze laatste
wandeling, iets langer dan normaal omdat jij zo genoot. Je mocht de hele tijd loslopen van mij. Je bleef toch wel bij mij.
's avonds kwam je met een luide gil onder tafel vandaan. Je was en bleef timide.
Je ging nog mee naar boven, je wilde zo graag bij ons zijn.
's Ochtends kwam je niet meer naar beneden. De dierenarts belde ik voor je en een vriendin waar je gek mee was.
Voor die vriendin kwam je naar beneden maar vraag niet hoe.
Eten en drinken stond jij niet meer voor op. Lopen kon je bijna niet meer.
Die dag kwamen de kindjes waar jij veel mee optrok afscheid van je nemen. Tranen die vloeiden, tekeningen werden voor je gemaakt.
Helaas mochten die tekeningen niet helpen om je beter te maken.
's Avonds belden we voor overleg met de dierenarts, we mochten de dosering pijnstilling gaan overschrijden.
's Nachts sliep vrouwtje bij je op de bank. In het begin piepde je, je wilde naar je baasje toe. Bij mijn geruststellende stem
werd je rustig.
7 december hielpen baasje en mijn vriendin je in de auto. Uit jezelf kon je het niet, aanraking deed jou pijn. genoten
deed je van je laatste auto-ritje, een allerlaatste opleving.
In goed overleg besloten we om je te laten gaan.
Dit deed jij ook op jouw manier want baasje moest ook bij je zijn. Met je kop op mijn arm blies je je laatste adem uit.
Lieve bo...Onderdeel van ons gezin, ons "kindje". Vriendje van de kinderen van vrienden en familie waarvan je het hart hebt
gestolen en die je nog steeds niet vergeten zijn. Bedankt voor het baasje labradorfan maken. Dit alleen maar om jouw
karakter, om jouw liefde die jij te geven had aan jong en oud, om jouw liefde voor water.
Bo, bedankt voor al die fijne jaren, jaren van training, lol, wandelen, fietsen en vooral van liefde!
Hier op het labradorforum waar jouw vrouwtje altijd actief was behoor jij een plekje te krijgen ter nagedachtenis aan jou.
Nu al bijna een half jaar ben je al niet meer in ons midden.
Onze eerste gezamenlijke hond. Baasje had nog nooit een hond gehad maar zwichtte voor jouw vrouwtje. Wel met een belofte,
vrouwtje moest stoppen met roken. Het stoppen met roken lukte totdat jij er was
Wat hebben we samen veel meegemaakt, gelachen maar ook veel geleerd van je.
Geleerd hoe je met de streken van een labradorpup van 4 maanden die heerlijk het vrouwtje gaat lopen uitdagen vooral niet
moet omgaan. Vrouwtje liep je achterna en tja dat maakte jouw feestje natuurlijk wel compleet. Wat vond je het daarna
moeilijk om het vrouwtje ook op volwassen leeftijd niet uit te dagen als je los liep. Immers had je geleerd dat je daarbij
een spelletje kon spelen.
Je was mijn steun toen in het rampenjaar 2002/2003 mijn vader, mijn oma overleden en mijn broer plotseling werden opgenomen. Je was
mijn steuntje in de rug als ik dan eventjes verdrietig er om was. Je wist mij weer aan het lachen te krijgen, je likte
mijn tranen weg.
Eenden hoorden volgens jou in het water. Als ze op het gras liepen joeg je ze het water in. Waren ze gewoon in het water
liet je ze met rust. Maf beest, het leerde het vrouwtje wel alert te blijven als je op het fietspad los mocht lopen om te
kijken of er geen eenden op de kant waren want als er een fietser langs kwam wilde vrouwtje dat niet riskeren.
De modderpoelen in het bos waar we vaak kwamen wist je feilloos te vinden. Vrouwtje moest dan ook niet vreemd opkijken als
ik jou in 1x kwijt was....ik wist dan waar ik je moest zoeken. In de modderpoel om je als varkentje om te rollen daarin.
Gelukkig was je zwart waardoor het niet zo opviel. Wel had ik dus maar standaard een handdoek in de auto liggen.
Ooooh ja.....grijze haren kreeg ik van je omdat je in je jongere jaren nooit een ein,de aan de wandeling wilde maken als we
in het bos waren. Zodra de auto in zicht kwam kreeg je spontane bananen in je oren. Luisteren ho maar, je wilde niet de auto
in. Alles probeerde ik, wegrijden, berg kaas mee maar niets hielp. Uiteindelijk vond ik de oplossing. De oplossing lag hem
in het feit om gewoon je te laten zien dat auto zien niet gelijk einde wandeling betekende. Dat betekende vele extra rondes
om jou van dit probleem te ontdoen.
Castratie was bij jou niet nodig. Totdat je ontdekte dat 2 teefjes wel erg in trek waren bij je. Ik was verbaasd dat je
je oog liet vallen op 2 teefjes hier op het forum. Schaamte joeg je mij naar mijn wangen. Ook ontdekte je dat een hond loops
kon zijn, ja weliswaar op 7 jarige leeftijd. Je was er laat bij jongen. Een gevecht waarbij je je oog blesseerde om een loopse
teef kon dan ook niet uitblijven hier in de wijk met een andere reu.
Je kon met deze reu vervolgens niet meer overweg terwijl het altijd dikke mik met jullie was.
Samen naar Zwitserland met Janneke en Joppe en nog vele andere hondjes. Dat betekende een week lang trainen, los lopen,
dagelijkse lange wandelingen. Wat heb jij genoten samen met het vrouwtje. 's Ochtends was je wat stijver maar dat mocht
jouw pret niet drukken want genieten deed je daar van de sneeuw, van het water, van de andere honden en van het vrouwtje.
Joppe, jouw vriendje, hield je goed in de gaten. Waardoor ik vaak alleen liep want Joppe liep bij Janneke.
Fietsen samen met het vrouwtje. Wat vond jij dat gaaf. Vrouwtje had een hondenfietskar op een gegeven moment voor jou gekocht.
Binnen wilde je er prima in. Maar achter de fiets...Piepen als een idioot want hoe moe je ook was, je moest en zou naast de
fiets lopen. Je wist het zelfs 1x voor elkaar te krijgen om er uit te springen ondanks dat ik je toch echt wel goed had
vast gemaakt. Jouw mening liet je graag horen.
Helaas tijdens een van onze wandelingen scheurde jij je kruisbanden. De dierenarts ontdekte tijdens de OK dat je artrose had.
Verwachting was dat dat nu erger zou gaan worden. Hij had gelijk. De oude ben jij daarna nooit meer geworden.
Je leverde steeds meer in.
In onze laatste zomervakantie liet ik je bewust bij Janneke logeren zodat je je rust als 11 jarige beter kon pakken.
Ik kreeg steeds meer het vermoeden dat wij je moesten laten gaan. Baasje wilde hier niets van weten want je deed het nog vrij goed.
Jouw vriendje Thor....Onze rode lieve kater. Zodra Thor van buiten kwam wilde hij knuffelen met je. Thor is maandenlang van slag
afgeweest om jouw heengaan.
Lieverd, 5 december 's middags genoten wij samen van de sneeuw. Jouw lievelingsweer. Net alsof het zo moest zijn. Onze laatste
wandeling, iets langer dan normaal omdat jij zo genoot. Je mocht de hele tijd loslopen van mij. Je bleef toch wel bij mij.
's avonds kwam je met een luide gil onder tafel vandaan. Je was en bleef timide.
Je ging nog mee naar boven, je wilde zo graag bij ons zijn.
's Ochtends kwam je niet meer naar beneden. De dierenarts belde ik voor je en een vriendin waar je gek mee was.
Voor die vriendin kwam je naar beneden maar vraag niet hoe.
Eten en drinken stond jij niet meer voor op. Lopen kon je bijna niet meer.
Die dag kwamen de kindjes waar jij veel mee optrok afscheid van je nemen. Tranen die vloeiden, tekeningen werden voor je gemaakt.
Helaas mochten die tekeningen niet helpen om je beter te maken.
's Avonds belden we voor overleg met de dierenarts, we mochten de dosering pijnstilling gaan overschrijden.
's Nachts sliep vrouwtje bij je op de bank. In het begin piepde je, je wilde naar je baasje toe. Bij mijn geruststellende stem
werd je rustig.
7 december hielpen baasje en mijn vriendin je in de auto. Uit jezelf kon je het niet, aanraking deed jou pijn. genoten
deed je van je laatste auto-ritje, een allerlaatste opleving.
In goed overleg besloten we om je te laten gaan.
Dit deed jij ook op jouw manier want baasje moest ook bij je zijn. Met je kop op mijn arm blies je je laatste adem uit.
Lieve bo...Onderdeel van ons gezin, ons "kindje". Vriendje van de kinderen van vrienden en familie waarvan je het hart hebt
gestolen en die je nog steeds niet vergeten zijn. Bedankt voor het baasje labradorfan maken. Dit alleen maar om jouw
karakter, om jouw liefde die jij te geven had aan jong en oud, om jouw liefde voor water.
Bo, bedankt voor al die fijne jaren, jaren van training, lol, wandelen, fietsen en vooral van liefde!
