Labradorforum

Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaar samen waarvan we er 2 samenwonen. We zijn beide niet opgegroeid met honden maar zijn hier wel gek van.

Nu hebben wij na lang denken besloten dat we graag een labrador pup willen. Inmiddels hebben we ook een fokker gevonden en hebben wij 9 juni de eerste afspraak.

Omdat het voor ons nieuw is zijn wij wel bang voor een eventuele afwijzing van de fokker. Zelf hebben we al veel informatie opgezocht over de benodigdheden voor een hond, de zindelijkheid, puppycursus, het mee nemen in de auto noem maar op. Ook willen we graag in de toekomst nog meer trainingen ( na de puppycursus) doen en gebruik gaan maken van geocaching ( speurtocht voor volwassenen noem ik het maar)

Zelf studeer ik en ben ik dus in de zomervakantie 6 weken vrij wanneer de pup eventueel bij ons zou komen. Wanneer school weer start zijn mijn dagen niet lang en mochten deze onverhoopt wel een keer langer zijn is er al met mijn ouders afgesproken dat zij de hond wel willen uitlaten en opvangen. Mocht dit eventueel niet mogelijk zijn wegens omstandigheden hebben we ook al nagedacht over een uitlaatservice.

Waarom zijn wij dan toch bang voor een afwijzing? Wij wonen zelf in een appartement op 3 hoog ( met lift, dus trappen zijn het probleem niet) Zelf ben ik van mening dat het niet zozeer de oppervlakte van je huis is danwel het gene wat je daarbuiten met je hond doet. Zelf kies ik liever voor een baasje met een kleiner huis die veel met een hond doet dan iemand met een groot huis maar niet meer dan een blokje om gaat.

Omdat dit onze eerste ervaring is met een echt gesprek met een fokker en met een hond ben ik benieuwd hoe jullie daar overdenken? Misschien iemand die zelf fokt? Ik ben zelf overtuigd dat wij dit samen heel goed kunnen doen, maar ben bang voor een teleurstelling als de fokker daar anders over zou denken.

Alvast bedankt

Allereerst: wat leuk dat jullie besloten hebben een pup te willen

Je verhaal komt me erg bekend voor, mijn vriend en ik zijn eigenlijk net zo begonnen met onze lab Pien. Toen Pien bij ons kwam studeerde mijn vriend ook nog (laatste jaar) wat ideaal was, omdat hij erg veel thuis was. Hij had toen geloof ik twee keer in de week 3 uurtjes college op een dag en verder was hij voornamelijk thuis om aan zijn scriptie te werken. Dus Pien is in de begin periode nooit veel of lang alleen thuis geweest. Wij hebben dit dus heel rustig op kunnen bouwen. Ook woonde wij in een appartement, ook op de derde etage maar dan zonder lift.. . Dit had wel de consequentie dat wij Pien altijd getild hebben aangezien we haar geen trappen wilde laten lopen. Dit gaat in het begin natuurlijk prima, maar kleine pupjes worden snel groot en dus ook snel zwaar.. Dat is ook de reden waarom wij toen Pien bijna een half jaar oud was verhuisd zijn. Inmiddels is het anders en wonen we in een huis met tuin en ook nog eens in een (voor ons) super omgeving met veel bos.

Maar ik denk dat het helemaal niet erg hoeft te zijn dat je in een appartement woont en dus ook geen tuin hebt. Je kunt straks, als de pup oud genoeg is, toch ook gewoon lekkere wandelingen maken waardoor de pup aan genoeg beweging komt? En denkspelletjes etc. kunnen ook net zo goed in een appartement.

Ik denk dat je niet zo bang hoeft te zijn voor het gesprek met de fokker, gewoon lekker van genieten straks!

ik zou me niet te druk maken.. er zijn wel fokkers die een tuin eisen, maar ik vdenk er hetzelfde over als jij. Woon zelf ook op 3 hoog met lift.. Wat de fokkers van Pom belangrijk vonden was meer iets als: als je (langer) wegbent, hoe los je het op met de hond, heb je een achtervang, dat soort dingen. En ook zagen ze graag dat er met de hond getraind wordt. Als ik jou was, zou ik niet van tevoren al gaan denken of ze je niet msischien afwijzen. Je zou je beter focussen op hoe een leuke baas jij gaat zijn voor je toekomstige hond. En als ik je verhaal zo lees, komt dat best goed. Je hebt er al goed over nagedacht iig! Komt goed!

Zoals ik je verhaal lees, denk ik dat jullie weloverwogen te werk gaan, dus ik zie ook geen problemen hoor. Lekker gaan genieten van de voorpret zou ik zo zeggen

Toen wij onze eerste hond uit het asiel haalden, woonden we ook 3 hoog.
Dat is nooit een probleem geweest. We wandelden en fietsten veel met de hond. Hij was ons maatje. Een tuin hebben we niet echt gemist.

Er zijn ook fokkers die op een flat wonen

Ik heb niets aan het bovenstaande toe te voegen, maar alvast veel voorpret gewenst

Ik woon ook op een flat, maar kan hier aan alle kanten mijn hond vrij laten lopen.
Ze kunnen beter op een flat wonen en er regelmatig uitgaan, dan in een grote tuin lopen en zich daar maar moeten redden.

Bedankt voor de reacties, geeft me toch een fijn gevoel.

Het voelt een klein beetje als een sollicitatiegesprek waarbij je gewoon graag wil dat het goed gaat (A)

Vbraam schreef:Bedankt voor de reacties, geeft me toch een fijn gevoel.

Het voelt een klein beetje als een sollicitatiegesprek waarbij je gewoon graag wil dat het goed gaat (A)

dat is wel herkenbaar ja.. niet te nerveus zijn hoor! Ook al voelt het soms anders, fokkers zijn ook gewoon mensen (de meesten althans hahah)

roelien schreef:Ik woon ook op een flat, maar kan hier aan alle kanten mijn hond vrij laten lopen.
Ze kunnen beter op een flat wonen en er regelmatig uitgaan, dan in een grote tuin lopen en zich daar maar moeten redden.

nou inderdaad, ik ken een hond die op een boerderij woont.
En hij sjokt daar de hele dag maar een beetje rond ,niemand die ooit eens wat met hem gaat doen. Nou dan heb je wat

Ik wens je veel voorpret , op een flat wonen is niets mis mee hoor gaat om jullie , wat hier boven staat fokkers zijn ook mensen en weet je, vertrouwen in de fokker is ook heel belangrijk. Voelt het niet goed of hoe de fokker omgaat met de labjes , is ook een punt voor jullie om na te denken . Ik woon op t platteland huis met tuin maar loop veel met yunah heerlijk dat is belangrijk , wat je met je hond onderneemt . Niet hoe je woont hoor echt zal geen drempel ( moeten ) zijn .. Succes ps mijn fokker woont op een flat

Hier is er dus 1 afgewezen door een fokker...
De reden: Mijn man en ik hadden een klein verschil met aanschaf van pup (paar maanden) mijn man vond als de jongste naar school was, 4 maanden later, en ik dus als hij nog niet naar school was zo leerde de pup met andere delen en niet na school de kinderen pas zag.. EN dat ik niet reageerde op de foto's van de moeder en vader (of zoiets.. ) maar we zouden nog een afspraak maken om langs te komen.
DUS dat was onze afwijzing van de fokker..

Dus de reden die, je als een afwijzing zou zien, zal de fokker niet echt als probleem zien hoor

sbientje schreef:

Vbraam schreef:Bedankt voor de reacties, geeft me toch een fijn gevoel.

Het voelt een klein beetje als een sollicitatiegesprek waarbij je gewoon graag wil dat het goed gaat (A)

dat is wel herkenbaar ja.. niet te nerveus zijn hoor! Ook al voelt het soms anders, fokkers zijn ook gewoon mensen (de meesten althans hahah)

dank u dank u, ik voel me ineens stukken beter

marron schreef:

sbientje schreef:

Vbraam schreef:Bedankt voor de reacties, geeft me toch een fijn gevoel.

Het voelt een klein beetje als een sollicitatiegesprek waarbij je gewoon graag wil dat het goed gaat (A)

dat is wel herkenbaar ja.. niet te nerveus zijn hoor! Ook al voelt het soms anders, fokkers zijn ook gewoon mensen (de meesten althans hahah)

dank u dank u, ik voel me ineens stukken beter

hmmja je hebt fokkers en je hebt zwabbers!

*ontopic*
veel plezier met de voorpret!!