Labradorforum

Inmiddels is het alweer 8 weken geleden dat wij onze lieve oude Liz hebben moeten laten gaan... Ik mis haar zó ontzettend erg! Maar voor 'de buitenwereld' is het alweer zo gewoon... Ze was oud, ze zakte door haar achterpootjes heen, kon haar ontlasting niet meer ophouden, ze was echt op...

Ik heb haar laten gaan uit liefde voor haar, zij heeft nu rust, maar god wat doet dit vreselijk veel pijn!!!

Ik kan eigenlijk bij bijna niemand mijn verdriet kwijt, ze 'snappen' me niet, want het is toch goed zo wordt er dan gezegd?!

Houden van betekent soms ook loslaten en dat is wat ik heb gedaan, maar wat doet het vreselijk veel pijn en wat mis ik haar ontzettend! Het lijkt wel alsof m'n verdriet om Lizzy met de dag erger wordt, m'n tranen blijven iedere dag nog komen...

Ik heb hier op het forum veel meegelezen, 'vroeger' was ik actief lid en heb ik ook samen met Liz meegelopen met forumwandelingen. Niemand hier weet waarschijnlijk nog wie ze was, maar ik hoop hier toch mijn verdriet kwijt te kunnen, omdat jullie als geen ander weten hoe het is om je liefste labje te moeten missen ...

Dankjewel mijn liefste Lizzy, voor je onvoorwaardelijke liefde, altijd trouw en naast mijn zij... Je was de beste hond die iemand zich kan wensen en ik zal je nooit, maar dan ook nooit vergeten meisje! Voor altijd in mijn hart... Ik ben er trots op dat ik 8 jaar van jouw leven met je heb mogen delen!!!

Natuurlijk begrijpen wij het hier. Krijg er zelfs tranen van in mijn ogen, alleen al het door het feit dat je haar nu 'pas' 8 weken geleden hebt laten inslapen weet ik precies hoe dat voelt.
Natuurlijk slijt dat gevoel, maar jeetje zeg.... wat is nu 8 weken????
Heel veel sterkte met de verwerking, daar staat geen tijd voor, dat gevoel van gemis zal er altijd zijn en als er ergens mensen zijn die begrijpen wat je nu voelt is dat hier wel......

Wat is nu acht weken als je acht jaar samen bent geweest? Helemaal niets toch? Voelen wat je voelt hoor en gewoon laten komen, niemand kan en mag voor jou bepalen hoe je je voelt. Heel veel sterkte

't is niet omdat het 'goed' was dat dan ook het verdriet ineens minder is,
zoiets moet je verwerken en dat heeft tijd nodig
de tranen zullen stilaan verminderen en je zal na een tijdje meer en meer met een glimlach terugdenken aan alle fijne momenten,
maar dat speciale plekje in je hart dat blijft voor Lizzy!

heel veel sterkte!

Ik weet hoe je je voelt ... Het verdriet slijt, maar zelfs na jaren kan het soms nog weer even opkomen en dan is het weer net alsof het gisteren was ...

Heel veel sterkte gewenst!

veel sterkte 8 weken is toch niks gun jezelf de tijd hoor.

Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties. Met tranen in m'n ogen lees ik ze en ben ik tegelijkertijd blij dat ik door jullie begrepen word, dat voelt fijn...

En inderdaad, wat is nou 8 weken? Het lijkt nog de dag van gisteren dat ik haar gedag zei, dat ik haar in het crematorium voor het laatst heb geknuffeld en aangeraakt... Ze lag daar opgebaard om de volgende ochtend individueel gecremeerd te worden. Maar om 17u 's avonds knaagde het gevoel aan mij dat ik haar nog één keer moest knuffelen, ze 'was' er immers nog...

Gelukkig mocht ik meteen komen en heb ik nog ruim een half uur alleen met haar doorgebracht daar... Wat lag ze er mooi en vredig bij, met haar lievelingsknuffel, een eend, tussen haar pootjes geklemd op haar eigen kussen... Ze was nog zó Lizzy, zó lief en zó mooi, alleen ademde ze niet meer...

Ik heb haar daar nog overladen met knuffels en kusjes en nu achteraf ben ik heel blij dat ik zo nog afscheid van haar heb kunnen nemen...

4 dagen later hebben we haar weer opgehaald, haar as zit in een mooi marmeren hartje en ik vind het fijn om haar op die manier toch nog bij me te hebben...

Het is nu zo enorm stil in huis... Het getik van haar poten op het laminaat, de keukenvloer die ipv nat (door Lizzy's lompe, maar oh zo grappige drinkgedrag) nu alleen maar droog is, de momenten dat ze met haar neus tegen m'n arm aantikte voor aandacht, 's morgens aan de trap stond om me op te wachten... Ik mis m'n meisje echt heel erg ...

sterkte voor altijd in jullie

Je bent hier zeker op de juiste plek hoor, iedereen begrijpt je hier. 8 weken... pff.. da's nog maar heel kort geleden .
En jouw verhaal van afscheid van Lizzy, het gemissen van getrippel op de laminaatvloer, het drinkgedrag met zwembad in de keuken, het staan wachten onder aan de trap ... het kon mijn verhaal met Saar zijn, die wij dinsdag moesten laten gaan
Veel sterkte meid en neem je tijd

Wat fijn dat je die kans nog hebt gehad om nogmaals even te gaan knuffelen. Wat een mooie herinneringen....

Veel sterkte met het verlies van je lieverd Lizzy.
Rust zacht Lizzy.

Wat zul je haar missen.....

Veel sterkte hoor!

helaas ook ik weet hoe het voelt
het verdriet en gemis zo pijnlijk het is zo als al beschreven een rouwproces.
praat er vooral veel over met mensen die het wel begrijpen.
heel veel sterkte voor nu en de komende tijd

Heel veel sterkte, 8 weken is niks.
Rust zacht lieve Lizzy

Lizzy, uit jouw verhalen weet ik haar nog wel te herinneren.
Jouw mooie meissie is niet meer....Loslaten is houden van, zonder meer waar maar loslaten doet ook verschrikkelijk veel pijn.
Sterkte wijffie!!!!