Waar sommige mensen zo snel mogelijk hun diploma's proberen te halen (en dat lukt soms ook nog heel aardig) had ik al snel besloten dat het voor deze kleine mafkees veel beter was om het rustig aan te doen om die wild bewegende hersencellen en ledematen de tijd te geven om tot bezinning te komen. En dat begint nu te komen dus ik ben blij dat mijn geduld niet voor niets op de proef werd gesteld
Tot voor kort was 'op de aangewezen plaats blijven liggen' nog een onmogelijk moeilijke opdracht, laat staan 'uit zicht'. Ik moest er zo ongeveer naast blijven liggen omdat hij anders zo weer overeind sprong maar zo langzamerhand kwam daar meer rust in, kon ik zelf (blijven) staan, een stapje weg, een paar stapjes weg en ineens was daar vorige week het moment dat er zoveel rust was dat we ook eens konden proberen om even uit zicht te gaan. Dat ging goed, ik zag af en toe zijn neus in de lucht gaan om goed te kunnen ruiken dat ik nog steeds in de buurt was maar hij blijft inmiddels al een paar minuten liggen uit zicht.
Hij krijgt het vertrouwen dat ik hem de goede kant op stuur dus ipv zijn eigen ding te willen doen (wat hij ook nog wel graag doet hoor
) kijkt hij ook waar mijn hand naartoe wijst en gaat die richting op. En zo was daar vorige week ineens het moment dat hij als eerste hond over het water werd gestuurd zonder dat hij had gezien dat daar iets aan de hand was of iets gegooid werd. De eerste keer zwom hij een rondje keek rond over het water en kwam weer terug maar meteen daarna keek hij langs mijn hand naar de overkant en zwom naar de andere kant. Ik gaf hem het commando om te zoeken, hij keek me nog even aan en ging zoeken. Om al snel met een dummy in zijn bek weer op te duiken 
Sinds die keer is hij nog al een paar keer over water geweest, ook op andere plekken en gisteren merkte ik dat hij het echt begreep en dat zijn zelfvertrouwen behoorlijk is gegroeid omdat hij ook liet zien dat hij kan doorzetten als de dummy toevallig wat moeilijker ligt.
Het markeren begreep hij niet, hij keek wel, rende vervolgens een geheel andere kant op of ging even buurten bij onze trainer om uiteindelijk te laten zien dat hij wel heel goed had onthouden waar het was gevallen want dan ging hij het nog wel even ophalen. Ook knap maar niet de bedoeling
Vanaf vorige week zit hij geconcentreerd te kijken, blijft kijken en sjeest er heel trefzeker recht op af om met apportje weer terug te komen. Ineens was dat gewoon zo, alsof hij het nooit anders gedaan had
Pontus is altijd een wegloper geweest, echt hoe vaak ik met het stoom uit mijn oren en hartverzakkingen heb staan wachten tot hij weer terug kwam...
wat tot gevolg had dat hij heel vaak gewoon aan een lijn loopt omdat ik hem niet vertrouw en ook niet wil dat hij in de problemen komt. De laatste tijd heeft hij toch al een paar keer de vrijheid gekregen om na de training ook nog een beetje te zwemmen en rond te rennen maar nu zie ik dat hij wel in de buurt blijft en komt als ik hem roep omdat hij te ver weg gaat of met mij bezig blijft als ik wat fun apportjes gooi. Hij komt zelfs regelmatig spontaan even langs met een blije kop en zijn tong op zijn ellebogen 
Met andere woorden: Het is gewoon een heel leuk vriendje aan het worden
En als het een beetje meezit gaan we dit najaar eens proberen om een C-tje te gaan halen....
Pom (5-12-2012)
Karel (17-1-2015)
Veel succes met het C diploma van het najaar!
